Mavzu: Inson qadri ulug‘, xotira muqaddas

Mavzu: Inson qadri ulug‘, xotira muqaddas

Inson qadri ulug‘langan, xotirasi sarbaland yurtda yashaymiz. Bugunimiz kechagi kundan yorug‘, ertamiz yanada fayzli, barakotli bo‘lishiga ishonchimiz komil. Navqiron avlod e’zozda, e’tiborda, yoshi ulug‘lar ehtiromda. Xalqimiz ozod, yurtimiz obod. Shunday aziz Vatanda yashamoqlik, uning buyuk kelajagi yo‘lida mehnat qilmoqlik beqiyos baxt.

EHTIROM

«Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘q!»

Prezidentimizning bu so‘zlari bugungi hayotimizning har bir jabhasida yaqqol namoyon bo‘lmoqda. Zero, tarixiy adolatni tiklamay turib, buyuk kelajakni qurib bulmaydi. YAqin o‘tmishimizda istiqlolni orzu qilgan, yurtimiz tinch bulein, deb yashagan, ammo bu kunlarga yetmaganlar yodi hamisha qalbimizda. Shu ma’noda, istiqlol yillarida poytaxtimizda davlatimiz rahbari tashabbusi asosida qad rostlagan Xotira maydoni tabarruk va muazzam maskanlarimizdan biridir.

Ushbu maydon shu kunlarda yanada gavjumlashgan. Poytaxtimiz ahli hamda mex,monlar, nuroniylar, uk.uvchi-yoshlar, xorijlik mehmonlar Motamsara ona haykali poyida bir zum to‘xtab, tinchlik va osoyishtalik hakida suhbatlashishmoqda. Kechayu kunduz o‘chmaydigan alanga hamda xaykap atrofida bitilgan: «Sen doim qalbimizdasan, jigarim» so‘zlari o‘tganlar xotirasi hech qachon unutilmasligini eslatadi, go‘yo.

– Toshkentga yo‘lim tushsa, albatta, Xotira maydonini ziyorat qilaman, – deydi urush va mehnat faxriysi, Angren shahri, Obliq qishlog‘i, Buloqboshi mahallasida yashovchi G‘ulom Bashkirov. – Beixtiyor, yoshlik yillarim ko‘z oldimda gavdalanadi. Bizning orzu-havaslarimiz, ezgu niyatlarimizni oting o‘chgur urush armonga aylantirdi. Shukrki, nasibamiz bor ekan, mustaqillik ne’matidan 6ahramand bo‘lib yashayapmiz. Davlatimiz tomonidan urush qatnashchilari va front ortida mexnat qilganlarga, urushda xalok bo‘lganlarning oilalariga pensiya hamda nafaqalardan tashqari, har yili turli ijtimoiy yordamlar ko‘rsatilmokda. Ayniksa, 9 mayning Xotira va Kadrlash kuni sifatida nishonlanishidan juda mamnunmiz. Axir dunyoda bayramlar ko‘p, marosimlar bisyor, ammo inson qadrini e’zozlaydigan shodiyona hamma joyda ham yo‘q. Mamlakatimizda xayotga tatbiq etilayotgan islohotlar inson hamda uning manfaatlariga qaratilgan. Zero, insonga umr bir marta beriladi. Ana shu umr davomida odamzod yaxshi yashashga, xayotdan zavqlanishga, qadrlanishga haqlidir. Umrim davomida ko‘p narsani ko‘rdim. Turli balo-qazolardan omon qoldim.

Utmishning mashaqqatlarini eslasam, «Xalqimizning bugungi turmush tarziga ko‘z tegmasin», deyman, Negaki, bunday farahbaxsh kunlarni ilgari sira ko‘rmaganmiz. Og‘ir damlarni hozirgi hayot nuqtai nazaridan muqoyasa kilsak, ezgulik, yaxshilikni ulug‘lab yashashga ko‘proq intilamiz.

Xotira maydonida to‘rt-besh nafar yigit-qiz qurshovida turgan onaxon e’tiborimizni tortdi. Uzini samarqandlik Sharofat Ahmedova deb tanishtirgan bu nuroniyning aytishicha, u har yili bayram arafasida farzandlari, nabiralari bilan Toshkentga kelib, Xotira maydonini ziyorat qilar ekan.

– Bu yerdagi lavhlarda ikki akamning ism-sharifi bitilgan, – deydi onaxon. – Ular urushga ketayotganda 8 yoshda edim. Onam va singillarim bilan akalarimning ortidan chirqillab qolganmiz. Ko‘p o‘tmay, ikkala akamning nobud bo‘lgani haqida xabar keldi. Bundan onam bechoraning qaddi bukilib qopdi. Shunday bo‘lsa-da, bizni tashlab qo‘ymadi. Qahatchilikdan ko‘rqmadi, tunu kun mehnat qilsa ham ado bo‘lmaydigan dala ishlariga sho‘ng‘ib ketdi. Bizni tarbiyalab, ok yuvib, oq taradi. Shularni o‘ylar ekanman, farzandlarim, nabiralarimga: «Bugungi hayotimizni qadrlang, har bir kunga shukronalar aytib yashanglar», deyman. Chunki umrim davomida baxt va farovonlik nima ekanligini, mana endi, istiqlol tufayli his qilayapman.

Malumki, urushdan oldin O‘zbekistonda 6,5 million aholi yashagan. Shundan 1,5 millionga yaqin odam urushda qatnashgan. O‘sha vaqtda yurtimiz aholisining yarmini bolalar va keksalar tashkil qilgan. Bu shuni ko‘rsatadiki, qurol ko‘tarishga qodir bo‘lgan yurtdoshlarimizning taxminan 70-80 foizi bu beshafqat urushda bevosita ishtirok etgan.

Binobarin, ushbu sanani nishonlar ekanmiz, bu kunning naqadar chuqur mano va mazmunga egaligini hayotning o‘zi tasdiqlamokda. Prezidentimiz aytganidek: «Xotira, xotirlash hakida gapirar ekanmiz, bu tushunchani qadrlash tushunchasidan ajratib bo‘lmaydi. Haqiqatan ham, bu yorug‘ kunlarga nima hisobidan erishganimizni, bu yo‘lda qanday og‘ir kurashlar, azob-uqubat va yo‘qotishlar bo‘lganini, qanchadan-qancha odamlar urush maydonlarida aziz jonini qurbon qilganini anglamasak, tushunmasak, bugungi kunimizni, musaffo osmonimizni, tinch va osuda hayotimizni angpash, uning kadriga yetish qiyin bo‘ladi».

Zero, yurtimizda istiqomat qilayotgan har bir kishi, ayniqsa, yosh avlod mana shu bayram timsolida yoshi ulug‘parni qadrpash, saxovatga muhtoj kishilarga ko‘maklashish kabi chin fazilatlarni qalbiga singdirmokda.

Xotira va Qadrlash — xalqimizning asriy qadriyatlaridan. El-yurtining tinchligi, osoyishtaligi, erki va ozodligi uchun kurashgan insonlar hamisha xalqimiz ardog‘ida. Ana shunday mardlik va jasorat namunasini ko‘rsatganlar, jang maydonida jonini fido qilgan bobolar, sabr-bardosh bilan katta qiyinchiliklarni yengib o‘tgan nuroniy momolarni sharaflash, xotirasini abadiylashtirish, ularga g‘amxo‘rlik va e’tibor ko‘rsatish xalqi¬mizga xos fazilatdir.


“Xotira”, “qadr” degan tushunchalar azal-azaldan el-yurtimizning tafakkuri, ma’naviy hayotimizning ajralmas qismi bo‘lib kelgan. O‘zini, o‘z el-yurtining o‘tmishini, tarixini eslamaydigan, bilmaydigan, xotirlamaydigan insonni tasavvur qilib bo‘lmaydi. Xotira deganda, barchamiz qon-qonimizga singib ketgan muqaddas tuyg‘uni tushunamiz. Tarixiy xotira — bu hayot mazmunini, avlodlar o‘rtasidagi vorislik tuyg‘usini anglash demakdir. Uzoq-yaqin o‘tmishda sodir bo‘lgan voqea-hodisalardan bugungi va ertangi kun uchun zarur saboq va xulosa chiqarib yashash demakdir. O‘z bolalari va avlodlariga, ularning ongu shuuriga, ajdodlar ruhiga hurmat va ehtirom tuyg‘usi bilan yashashni singdirish demakdir.


Ikkinchi jahon urushi, uning jarohatlari el-yurtimiz xotirasida umrbod saqlanadi. Ko‘pni ko‘rgan, jafokash xalqimiz bu urushda ne-ne asl farzandlaridan, oilaning tayanchi va suyanchi bo‘lmish qancha-qancha navqiron o‘g‘lonlaridan judo bo‘lgan. Agar urush arafasida O‘zbekistonda 6,5 millionga yaqin aholi yashagan bo‘lsa, shundan 1,5 millioni urushda ishtirok etgan. Go‘dak va bolalarni, qariyalar va ayollarni hisobga olmaganda, xalqimizning 40 foizdan ko‘prog‘i qo‘liga qurol olib, jangu jadalda qatnashgan. Bu dahshatli qirg‘inda qariyb 350 mingga yaqin yurtdoshimiz, ya’ni urushda qatnashgan¬larning 25 foizga yaqini halok bo‘lganini inobatga oladigan bo‘lsak, erishilgan g‘alabaning qadr-qimmati biz uchun nechog‘li baland ekani, O‘zbekiston xalqining fashizmga qarshi kurashga qanday katta hissa qo‘shgani yaqqol namoyon bo‘ladi.

Bizning mard va jasur yurtdoshlarimiz qandaydir noma’lum tepalikni egallash uchun emas, avvalo fashizm balosini yurtimiz ostonasiga yo‘latmaslik, ota-onasi, suyukli yori, aziz farzandlari, yoru do‘stlarini, el-yurtini himoyalash, asrash uchun jangga kirgan, jon fido qilgan.


Mustaqillikni qo‘lga kiritganimizdan keyin tinchlik va osoyishtaligimizni asrash maqsadida kurashib, halok bo‘lgan yurtdoshlarimizning ham xotirasi abadiydir. Mardlik va jasorat namunasini ko‘rsatib, bugungi kunda hayot bo‘lganlar esa doimo qadr va e’zozda.