Mavzu: Ahmad Tabibiy

Ko‘pchilik g‘azallarda esa nahiy – man’ etish usulidan foydalanilgan. Shoirning bu usul asosida yozilgan g‘azal yoki baytlari falsafiylik va donishmandona ruh bilan sug‘orilgan. Bularda Ogahiyning teran qarashlari aks etadi. Jumladan:

Ey oqil, etma zoli jahon birla ixtilot,

Bilqasd qilma qosidi jon birla ixtilot…

CHin onglakim, tama’dur o‘tu, obro‘ samon,

Ul o‘tg‘a berma ushbu samon birla ixtilot (163-bet).

Quyidagi baytlarda esa nosih, ya’ni nasihatgo‘yga qarata ishq aro rasvolig‘ mening nasibam, sen bu ish ichra, Xudo haqqi, mone’lik qilma, deya uni ahdidan qaytarishga chorlaydi.

• Quyidagi baytlarda esa nosih, ya’ni nasihatgo‘yga qarata ishq aro rasvolig‘ mening nasibam, sen bu ish ichra, Xudo haqqi, mone’lik qilma, deya uni ahdidan qaytarishga chorlaydi.
• Nasibimdur azalda ishq aro rasvolig‘, ey nosih,
• Bu ishq ichra Xudo haqqi uchun bo‘lma manga mone’.
• Necha ko‘b bo‘lsa jurming afvu rahmatdin umid uzma,
• Emas bahri karam mavjig‘a xoshoku xato mone’ (171-bet).
• Ogahiy amr va nahiy usuli orqali shunchaki buyurib, iltimos qilib, man’ etib qolmaydi. Ularda ishq ichra sobitlikka, odamiylik aro ogohlikka chorlaydi. Uning man’ etishlarida donishmand qalbning go‘zal falsafalari mavjud.