Mavzu : Analgetiklar. Narkomaniya va uning asoratlari. Ta’lim berish texnologiyasi

NONARKOTIK ANALGETIKLAR

Asetilsalisil kislota, metilsalisilat, amidopirin, analgin, butadion, fenasetin, parasetamol

Nonarkotik analgetiklar sintetik moddalar bo‘lib, og‘riq qoldiruvchi, haroratni tushiruvchi, yallig‘lanishga qarshi ta’sirga ega. Bular markaziy nerv sistemasig‘a ta’sir etuvchi moddalarga shartli ravishda narkotik analgetiklar bilan solishtirish uchun kiritilgan, chunki nonarkotik analgetiklar tinchlantiruvchi uxlatuvchi, eyforiya, tobelik paydo qiluvchi xususiyatlarga ega emas. Kimyoviy jihatdan nonarkotik og’riq qoldiruvchi moddalar salisilat kislota, pirozalon va anilin unumlari, bularning asoschisi salisilatlar hisoblanadi. Nonarkotik analgetiklarning og’riqni qoldirish mexanizmlari periferik yallig‘lanishga qarshi ta’siri bilan bog‘liq bo‘ladi.

Ma’lumki, yallig‘lanishda prostaglandinlar miqdori oshadi, prostaglandinlar esa nosiseptorlar (og‘riq reseptorlari) sezuvchanligini oshirib, og’riqni zo‘raytiradi, Nonarkotik analgetiklar esa prostaglandinlar hosil bo‘lishini, og‘riqni kamaytiradi, yallig‘lanish o’chog‘idagi to‘qimalarda shish, infiltrasiya, reseptorlarga bo’layotgan bosim pasayib, og‘riqni sezish kamayib boradi. Nonarkotik analgetiklarning og’riq qoldiruvchi mexanizmida markazii nerv sistemasiga ta’siri ham ahamiyatga ega. Bular afferent yo‘llarda og‘riq impulslari o‘tkazuvchanligini, talamus markazlarida shu impulslarning jamlanish jarayonlarini kamaytiradi. Balki moddalarning og’riq qoldirish mexanizmida markaziy nerv sistemasida prostaglandinlarning kamayishi bilan bog‘liq bo‘lsa kerak, degan taxminlar ham bor.

Nonarkotik analgetiklar markaziy ta’sir ko‘rsatadigan trankvilizatorlar va narkotik analgetiklar ta’sirini kuchaytiradi.

Nonarkotik analgetiklarning og’riq qoldirish xususiyatlari narkotik analgetiklarga nisbatan kamroq, bular asosan yallig‘lanish bilan bog’liq bo‘lgan og’riqlarda, nevrit, miozit, mialgiya, artralgiya bosh og‘rig‘i, tish og’riqlarida yaxshi ta’sir qiladi.

Og‘riq qoldirish xususiyati bo‘yicha nonarkotik analgetiklarni quyidagi qatorga qo‘yish mumkin: analgin ≥ amidopirin ≥ butadion ≥ asetilsalisil kislota ≥ parasetamol.

Nonarkotik analgetiklar kuchli yallig‘lanishga qarshi ta’sir ko’rsatadi, bu ta’sir mexanizmi ham prostaglandinlarning hosil bo‘lishiga bog‘liq. Moddalar siklooksigenaza fermentini ingibirlab, yallig‘lanish mediatori hisoblangan prostaglandinlar hosil bo‘lishini, yallig‘lanishning hamma bosqichlarini — alterasiya, ekssudasiya va proliferasiyani kamaytiradi. Yallig‘lanishga qarshi ta’sir qilishi bo‘yicha birinchi o‘rinda butadion, keyin salisilatlar turadi.

Nonarkotik analgetiklar haroratni tushiradi, normal haroratga deyarli ta’sir qilmaydi, Harorat organizmning nojo‘ya omillariga, ko‘pincha mikroorganizmlarga nisbatan himoya jarayoni hisoblanadi. Mikroorganizmlarning toksinlari orqa miya suyuqligida E turkumidagi prostaglandinlar miqdorini oshiradi, prostaglandinlar esa adenilatsiklaza fermenti faolligini, siklik AMF (adenozin monofosfor kislota) hajmini oshiradi, neyronlar mitoxondriyalari kalsiy ionlarini ko‘p miqdorda qamrab oladi, shuning uchun gipotalamusda issiqlikni boshqaruvchi markazlardan o‘tadigan suyuqlikda natriy ionlarining kalsiy ionlariga bo‘lgan muvozanati oshib boradi, markazlar faoliyati o‘zgaradi, issiqlik hosil bo‘lishi oshadi, issiqlik ajralishi esa kamayadi. Haroratning ma’lum darajagacha ko‘tarilishi foydali bo‘ladi, bunda leykositlarning fagositar faolligi, gemopoez, fermentativ jarayonlar, antitelolar hosil bo‘lishi, qator himoya kuchlari, jigar faoliyati oshib boradi. Lekin harorat haddan tashqari ko‘tarilsa, bemor o‘zini yomon his kiladi, alahlaydi, hushdan ketishi, yurak, qon tomirlar faoliyati o‘zgarishi, yosh bolalar organizmi suvsizlanishi, asidoz va talvasa paydo bo‘lishi mumkin. Shu holatlarda nonarkotik analgetiklarni qo‘llash maqsadga muvofiq bo‘ladi. Bu moddalar siklooksigenaza fermenti faolligini kamaytirib, haroratni oshiruvchi prostaglandinlarning miyada hosil bo‘lishini kamaytiradi, gipotalamusdagi issiqlikni boshqaruvchi markazlar faoliyatini normallashtiradi. Shu bilan birga qon tomirlar markazining faolligi kamayib, teridagi tomirlar kengayadi, bemor terlab, isitma tushadi.

Haroratning pasayishi issiqlikning ko‘p chiqishi, ajralishiga bog’liq, chunki moddalar issiqlik hosil bo‘lishiga ta’sir ko‘rsatmaydi. Chaqaloq, go‘dak bolalarda issiqlikni boshqaruvchi mexanizmlar mukammal rivojlanmagan bo‘ladi, shuning uchun ularda isitmani tushirish qiyinroq bo‘ladi. Nonarkotik analgetiklar bilan haroratni tushirish kasallikning birdan-bir belgisi — haroratga davo qilish demakdir, chunki bu moddalar kasallik sabablariga hamda patogeneziga ta’sir ko‘rsatmaydi, shuning uchun ularni tana harorati odam organizmiga xavfli darajada ko‘tarilgandagina qo‘llanish lozim. Bolalar tana harorati 38,5—39°C ga ko‘tarilganda ularning umumiy holati o‘zgaradi, ana shunda isitmani tushiruvchi moddalarni qo‘llash tavsiya etiladi. Chunki bu holatda simpatik nerv sistemasi faoliyati oshishi tufayli gemodinamika izdan chiqadi: teri tomirlari, prekapillyar sfinkterlar qisqaradi, mikrosirkulyasiya o‘zgaradi, to‘qimalarda gipoksiya paydo bo‘ladi, ayniqsa miya gipoksiyasi xatarli bo‘lib, miya shishiga hamda talvasalarga olib keladi. Talvasaga moyil bolalarda nonarkotik analgetiklarni harorat bir oz 37,5—38°C ko‘tarilsa ham qo‘llash tavsiya qilinadi. Shu bilan birga bolalarda haroratni yuqori darajadan keskin tushirishga urinish yaramaydi, chunki bunda kollaps ro‘y berishi mumkin.

Haroratni tushirishda moddalarni quyidagi qatorga qo‘yish mumkin: analgin, amidopirik, asetilsalisil kislota, parasetamol, fenasetin. Analgin venaga mushaklar orasiga yuborilganda 30—40 daqiqadan keyin isitmani tushira boshlaydi. Pediatrlar hozirgi kunda parasetamolni keng qo‘llashadi, ular bu moddani bolalar uchun eng zararsiz deb hisoblashadi. Asetilsalisil kislotaning yangi nojo‘ya ta’sirlari ashflangani tufayli bolalar amaliyotida haroratni pasaytiruvchi modda sifatida tobora kam qo‘llanmoqda.

Anilin unumlari (fenasetin va parasetamol) asosan og’riqni qoldiruvchi va haroratni tushiruvchidir, yalliglanishga qarshi deyarli ta’sir ko‘rsatmaydi. Fenasetin jigarda metabolizmga uchrab, P-asetaminofenol, ya’ni parasetanol hosil bo‘ladi. Parasetamol alohida modda sifatida ishlab chiqariladi va qo‘llanadi. Parasetamolning nojo‘ya ta’sirlari fenasetinga nisbatan kamroq. Fenasetin buyrak faoliyatiga salbiy ta’sir ko‘rsatishi, gemolitik anemiya, metgemoglobinemiya, og‘ir holatlarda tomir kollapsini yuzaga keltirishi mumkin. Shuning uchun hozirgi kunda fenasetin juda kam qo‘llanadi. Parasetamol uzoq muddat qo‘llanganda jigarga yomon ta’sir ko‘rsatishi, allergik jarayonlarni paydo qilishi mumkin. Fenasetin boshqa moddalar bilan birga kombinirlangan, masalan, asfen, sedalgin, sitramon tabletkalari tarkibida bo‘ladi.

Nonarkotik analgetiklar desensibilizasiya qilish - sust allergik jarayonlarni falajlovchi xususiyatga ega, ularning bunday ta’siri 2-6 oy qo‘llanilganda ro‘yobga chiqadi. Desensibilizasiya ta’sir mexanizmi ham ularni siklooksigenaza fermenti faolligini, prostaglandinlar hosil bo‘lishini kamaytirishga bog‘liq bo‘ladi. Shuning uchun bu moddalar revmatizm, revmatoid artritlarni davolashda ham ahamiyati katta bo‘ladi. Revmatizmda sensibilizatsiyadan tashqari yallig‘lanish, og‘riq hamda harorat belgilari bo‘ladi. Nonarkotik analgetiklarni yallig‘lanishga qarshi, haroratni tushiruvchi, og’riq qoldiruvchi, desensibilizasiya qilish xususiyatlari bilan revmatizmni davolashda qo‘l keladi, shu tufayli bu moddalar revmatizmga qarshi - antirevmatik moddalar deb ataladi.

Nonarkotik analgetiklar og‘riq qoldiruvchi - analgetik, haroratni tushiruvchi — antipiretik, yallig‘lanishga qarshi - antiflrgiyetik, revmatizmga qarshi - antirevmatik nomlarga ham ega. Nonarkotik analgetiklar nevrit, radikulit, miozit, artritlarni, revmatizmni, bosh og‘rigi, tish og’rig’ini davolashda keng qo‘llanadi. Ularning hammasi ichishga buyuriladi, ba’zilari (metilsalisilat, butadion) malham sifatida, ba’zilari (analgin, butadion) parenteral yo‘llar orqali ham qo‘llanadi. Og’iz orqali yuborilganda ovqatdan keyin ichiladi, chunki bu moddalarning oshqozon-ichak shilliq pardalarini ta’sirlash xususiyati bor.

Salisilatlarning (natriy salisilat, metilsalisilat, asetilsalisil kislota) yallig’lanishga qarshi, haroratni tushirish va og’riqni qoldirish hususiyati bor. Shu bilan birga bular, ayniqsa asetilsalisil kislota boshqa a’zo va sistemalar faoliyatiga ham te’sir etadi: bevosita nafas markazini qo‘zg’atadi, to‘qimalarda ko‘mir kislota hajmini oshiradi, nafas tezlashadi va chuqurlashadi. Jigar va buyrak faoliyatiga ta’sir etib, safro ajralishini oshiradi, urat va fosfatlar so‘rilishini kamaytiradi. Asetilsalisil kislota tromboksan hosil bo‘lishini kamaytirib, trombositlar agregatsiyasiga to‘sqinlik qiladi. Yuqori miqdori gipotalamusni qo‘zg‘atib, AKTG, shunga yarasha glyukokortikoydlar hajmini oshiradi. Salisilatlar moddalar almashinuviga ham ta’sir ko‘rsatadi: yuqori miqdorda aminokislotalar hosil bo‘lishini kamaytirib, ularning parchalanishini oshirib yuboradi, qandli diabet kasalligida qonda qand miqdorini kamaytiradi.

Salisilatlar kattalar va bolalarda o‘tkir va surunkali revmatizm, revmatik poliartrit, revmatik miokardit, endokardit, nevrit, miozit, artritlarni davolashda qo‘llanadi. Bolalarda o‘pka va yuqori nafas yo‘llari yallig’lanishida ham’ qo‘llanadi. So‘nggi yillarda asetilsalisil kislota qonning quyulish jarayonlari oshganda antiagregant sifatida qo‘llanib kelmoqda. Umuman olganda asetilsalisil kislota tibbiyotda eng keng qo‘llanadigan modda hisoblanadi.

Og‘iz orqali yuborilgan asetilsalisil kislota oshqozonda so’rila boshlaydi, lekin modda asosan ichakda so‘riladi. To‘qimalar to‘siqlaridan oson o‘tib, qonda oqsillar bilan bog’lanadi, jigarda metabolizmga uchraydi - glisin, glyukuron kislotalar bnlan kon’yugantlar hosil qiladi. Bolalarda glyukuronidlar hosil bo‘lishi kattalarga nisbatan sekinroq o‘tadi. Asetilsalisil kislota va uning metabolitlari - glyukuronidlar organizmdan buyrak orqali chiqib ketadi.

Asetilsalisil kislotaning nojo‘ya ta’sirlari: oshqozon shilliq pardasini qitiqlashi tufayli dispeptik holatlar ro‘y beradi; ko’ngil ayniydi, oshqozon og‘riydi, bemor qayt qiladi. Uzoq vaqt qo‘llanganda oshqozonda yaralar paydo bo‘ladi. Nojo‘ya ta’sirlarga salisilatlarning oshqozon shilliq pardasidagi glikoprotein tarkibiy qismlarini presipitasiya qilishiga ham bogliq. Yaradan qon ketishi ham mumkin, bu holat asetilsalisil kislotaning trombotsitlar agregasiyasiga qarshi xususiyati bilan bog‘liq.

Gemorragiyalar ayniqsa yosh bolalarda ko‘proq uchraydi. Yangi tug’ilgan chaqaloqlarda onasi asetilsalisil kislota bilan davolangan bo‘lsa, chaqaloq kindigidan qon ketishi, miyasiga qon quyulishi mumkin. Kattaroq yoshdagi bolalarda burun, bachadon, oshqozon-ichakdan qon ketishi mumkin. Oshqozon shilliq pardasida salisilatlar E prostagl’andinlar prostasiklin miqdorini kamaytiradi. Shu tufayli ularning xlorid kislota ajralishiga to‘sqinlik qiladigan xususiyati kamayib boradi, natijada oshqozonda kislotalilik oshadi. Ko‘ngil aynishi, qayt qilish salisilatlarning shilliq pardalarni hamda qusish markazini — trigger sohasini qitiqlashiga bog’liq. Salisilatlar uzoq vaqt mobaynida qo‘llanganda bolalar skeletining tiklanishi izdan chiqishi mumkin, chunki bular suyak to‘qimalarida kollagen va mukopolisaxaridlarning hosil bo‘lishini kamaytiradi. Asetilsalisil kislota bemorlarda eshitish qobiliyatining pasayishiga, quloq shang’illashiga, allergik jarayonlarga sabab bo‘lishi mumkin. Ba’zl shaxslar bu dorini ko‘tara olmaydilar, bu moddaga nisbatan idiosinkraziya bo‘lishi mumkin.

Salisilatlarni gastrit, me’da yaralarida, enterokolit, portal gipertenziya, venada qon to‘xtab qolganda qo‘llash man etiladi.

Asetilsalisil kislota miqdori oshirilsa u bilan o‘tkir zaharlanish mumkin. Bunda markaziy nerv sistemasida, oshqozon-ichakda, kislota-ishqoriy muvozanat o‘zgarishi mumkin. Natijada bosh og‘riydi, quloq shang‘illaydi, ko‘rish qobiliyati buziladi. Bundan tashqari, bemorning ko‘ngli ayniydi, oshqozoni ogriydi, qayt qiladi, metabolik asidoz, respirator alkaloz paydo bo‘lishi kuzatiladi. Shu bilan birga qonda kaliy ionlari miqdori kamayib, to‘qimalar suvsizlanadi, natriy miqdori oshib boradi, harorat ko‘tariladi. Bunday holat yuz berganda oshqozonni chayish, adsorbsiyalovchi, surgi moddalarni yuborish kerak. Birinchi yordam sifatida kislota-ishqoriy holatni, elektrolitlar, suv almashuvlarini izga solish kerak. Asidoz sezilarli bo‘lsa, natriy bikarbonat, suvsizlik bo‘lsa venaga suyuqlik, gipokaliyemiyada kaliy xlorid yuborish kerak. Zaharlanishning og‘ir holatlarida qon quyish, gemodializ, peritoneal dializ o‘tkazish lozim bo‘ladi.

Salisilatlar bilan surunkali zaharlanish mumkin (salisilizm), bunda keltirilgan nojo‘ya ta’sirlar va o‘tkir zaharlanish belgilari kamroq darajada bo‘ladi. Terida toshmalar va gemorragiyalar - qon quyilishlar paydo bo‘ladi. Bu holatni davolash uchun salisilatlar man etilishi, vikasol va boshqa simptomatik moddalar qo‘llash kerak.