Mamasoli jumaboyev

1 U vin-to‘da bolalar 
— esk i-tu sk i kiygan bolalar.
112

---

— 0 ‘zi a rz o n -u , to ‘q tu tad ig an ovqat b o ‘lsin, — dedi 
O m on.
— BoMmasa tariq go‘ja ichamiz.
— Bo‘pti.
Bir paqirga ikkita qovoq solingan zog‘orani olib, ovqat 
bozorga ketdik. Bu yerdagi n e’m atlarni ko‘ring. Hay, hay, hay! 
Biroz hidi b o ‘lmasa, jigarkabob deysizmi, kartoshka somsa, 
oqshoq bo‘tqa, 
u m o ch 1 bug‘doy go‘ja deysizmi — hammasi
ham chelak-chelak, xo‘randaga m untazir. X o‘randalar sotuv- 
chining atrofini o ‘rab, yerga ch o ‘qqayib o ‘tiribdilar. O shpazlar 
c h o ‘m ichlab suzib berib turibdi. Bir tovoq uvra oshdan bir 
nim a chiqdi shekilli, xo‘randa:
— Buning nimasi? Pashshami? — deb so‘rab qolgan edi, 
oshpaz:
— Oshda pashsha nim a qiladi! Riyozning kuygani, — deb 
kosaga q o ‘l tiqib „kuygan piyoz“ ni og‘izga solib yubordi.
Arzonginasi, halolginasi shu deb biz ham bir tovoqdan 
quydirdik. Bir 
tovog‘i to ‘qqiz pul — uch tiyin ekan. 
Biz
savdolashib, ikki tovog‘ini bir miri — besh tiyinga ko‘ndirdik. 
Bay-bay, m aza b o ‘pti-da. Qirsillab turgan zog‘ora bilan sal
achinqiragan uvra osh og‘zimizga qaym oqday tatib ketdi. 
Tovoqni boshiga ko‘tarib, huzur qilib xo‘rillatib ichayotgan 
O m on peshanasidagi m arjon-m aijon terlarini chap q o ‘lining 
barmogri bilan 
dam -badam sidirar edi.
O vqatdan so‘ng m aza qilib kerishib oldik. Tuxum , so‘k, 
qurutlarni m ening belbog‘imga tugib oldik. Omon:
— Oziqlik ot horim as, qolgan zog‘orani ham ro1 molga tugib 
q o ‘y, — dedi.
Qovun bilan tugunchani m en, tarvuzni O m on ko‘tarib 
o ldi. „S em izlik n i q o ‘y k o ‘ta ra r “ d eg an larid ek , O m onga 
badavlatlik yoqm as edi. 0 ‘rtadagi ham m a pulim iz allaqachon 
uch so‘m dan oshib ketgani uchun O m on yangi qiliq — 
boyvachcha qiliq chiqara boshladi.
— Yur, — dedi u m enga, — q o ‘y bozorga boramiz.
— N im a qilamiz?
— M en o ‘zimga tegishli aqchaga birorta to ‘qli olib shaharga 
haydab ketam an.