М. С.Қосимова, Ш. Ж. Эргашходжаева, А. Н. Самадов, И. Б. Шарипов. Кичик бизнес ва тадбиркорлик. Ўқув қўлланма. – Т.: 2010, – 256бет

 
 
9.2. Тадбиркор маданияти 
Тадбиркор маданияти деганда тадбиркор адаби ва иқтидори ўртасидаги 
диалектик боғланиш тушунилади. Бу боғланиш қуйидаги фазилатлар 
мажмуасида ўз аксини топади:
Адаб – 
ақлнинг суянчиғи, барча фазилатларнинг мезони. Беҳудага 
халқимизда: ―Ақл билан адаб - эгизак‖, дейишмайди. Адаб – яхшилик билан 
ѐмонликнинг фарқини билиш, фойда билан зарар орасидаги тафовутни 
англашдир. Адаб воситасида киши ўз жонини ѐмон хислатлардан даволайди, 
ѐқимсиз айблардан поклайди, чиройли фазилатлардан безайди.
Адаб тадбиркорни энг чиройли хулқ билан қуроллантиради. Натижада 
ақл эгалари бундай тадбиркордан ҳар ишда рози бўлишади. Адабли тадбиркор 
эса кундан кунга обрў топади, нуфузи ошади, ишалри равнақ топади.
Баъзи ҳакимлар адабни энг масъум ва кўркам феълга эга бўлиш десалар, 
баъзилари нафсни барча қабиҳ одатлардан тозалаш деб таъриф беришади. 
Демак, тадбиркордаги адабнинг мавжудлиги, бу ноѐб неъматнинг 

---

201 
мавжудлигидир.
Умуман адаб икки хил бўлади:
ҳикмат адаби; 
хизмат адаби.
Ҳикмат адаби 
поклик ва тўғри йўлга етаклайди. 
Хизмат адаби 
эса 
бадавлатлик ва обрўга етказади. Ҳар иккиси ҳам улуғ фазилат бўлиб, бири азиз 
қилса, иккинчиси қудратли қилади.
Адаб раҳбарни ақл ва ахлоқ эгаси бўлишга, виждонли, ор-номусли, соф 
кўнгилли, субутли бўлишга даъват этади.
Иймон 
арабча сўз бўлиб, луғавий маъноси – ишончдир. Иймонли 
кишини, хусусан раҳбарни ѐки тадбиркорни қисқача шундай тавсифлаш 
мумкин:
эътиқодли, 
яъни ўз фикр ва қарашларига маҳкам, собитқадамлик билан 
ишониш ва ўзгаларни ҳам ўзидек ҳисоблаб, уларнинг лафзига самимият 
билан ишонишдир. Эътиқод журъатни, мардликни, фидоийликни тақозо 
қилади;