Конфликтларнинг куринишлари

O’qituvchi: “Endi kech bo’ldi. Vaqtliroq o’ylash kerak edi”.

• O’qituvchi: “Endi kech bo’ldi. Vaqtliroq o’ylash kerak edi”.
• O’quvchi: “Men hammasini yechib beraman, deyapman-ku”.
• Janjal yana bir necha daqiqa davom etgandan so’ng, o’qituvchi o’quvchiga “ikki” baho qo’yadi, o’quvchi esa eshikni qattiq yopib sinfdan chiqib ketadi. O’qituvchi hech nima demay, darsni davom ettiradi.
•  Vaziyatni baholash. Bu yerda qator pedagogik vaziyatlar to’plami mavjud. Ko’rinib turibdiki, o’qituvchi va o’quvchilar orasidagi munosabat anchadan beri bo’shashib ketgan. Agar oxirgi vaziyat haqida gapiradigan bo’lsak, o’qituvchi o’zining jahlini ochiqchasiga namoyon etdi.
• Bunday holda uning nohaqligi yana shundan iboratki, o’quvchiga hatto javob berishga imkoniyat bermay, “ikki” bahoni uning xulqiga emas (juda bo’lmaganda, to’g’ri bo’lar edi), balki bilimiga (aniqrog’i, bilimsizligiga) qo’yishni ma’qul ko’rdi. Agar baho bolaning haqiqiy qiliqlari uchun belgilansa jazo haqqoniy bo’lardi. O’qituvchi o’quvchiga, hatto barcha sinf o’quvchilariga ham, agar u nimadadir kuchsiz bo’lsa, o’zining mavqeidan foydalanib, boshqa vaziyatda ham jahlini ko’rsatishga qodir ekanligini ko’rsatdi.
• O’quvchi o’zining kuchsizligidan xafa bo’lgan va ichki hissiyot bilan o’qituvchini yomon ko’rgan, shuningdek, chuqur nohaqlik tuyg’usidan kamsitilgan holatda sinfdan chiqib ketgan.
• Nima bo’lishini oldindan aytish. O’qituvchi va o’quvchining ikki tomonlama nafratlari tobora kuchayadi. Bunday vaziyatlar keyin ham davom etadi. O’qituvchining na o’quvchi, na barcha sinf o’quvchilari oldida hurmati bo’lmaydi.
• Keysga savol- vazifa:
• Sizning harakatlaringiz qanday bo’lar edi?