Kitapxana com сайтындағы барлық китаплар тек танысыў ретинде берилген. Китаплар

ДАҢҚ АРБАСЫ
Даңқ арбасы гүпшекке зер жалатқан, 
Бөгенегин көмкерген сап гүмиске. 
Даңқтың жүгин тартыў ушын жаратқан, 
Болмайды ол шаңлы жолға миниске ... 
Аяғыңды пута тырнап, тас қыйып, 
Өрмелейсең асқар таўдың басына. 
Жол азабы қастын тигер қасқыйып, 
Таў қарынан қыраў түсер шашыңа. 
Ҳәмме қайтар машақатқа көне алмай, 
Тек сен кеттиң шыңға аяқ басыўға. 
Ақырында миндиң, журтлар мине алмай, 
Етекликте телмирискен асыўға.

---

Ибрайым Юсупов - Йош
kitapxana.com
- Қарақалпақ әдебиятының электрон китапханасы 103
Бултлар аўнар аяғына бас урып, 
Бирақта күн жердегидей қыздырмас, 
Түсерликте киятырсаң мәсирип, 
Аяқ талып, кирпигиңе муз турмас. 
Киятырсаң түсерликте сен әсте, 
Мәнзилиңе жетиўге аз қалды дә. 
Көбинше сол көлик керек еместе, 
Даңқ арбасын тартар сениң алдыңа ... 
Журт гүўлесип көтермелеп баратқан 
Бул арбаның жолы дымнан жиңишке. 
Марапаттың морт ағашынан жаратқан, 
Жарамас ол жумыс ушын миниске. 
Баз биреўлер буны жақсы билсе де, 
Тоздырар оны қуўып айдап дембе-дем. 
Ямщик жаллап жол арбасын минсе де, 
Пушкин жолға даңқ арбасын минбеген ... 
ЕСКИ ЖОЛ ДӘРБЕНТИНДЕ
Ески жол дәрбентинде бир әжеп сарай көрдим, 
Ғайры нағыс саўлатына телмирип қарай бердим. 
Күндиз жуп қумыры отыр қыйраған пештағында, 
Ақшамы пәнжиреден сығалаған ай көрдим. 
Шаң басқан дәўирлер руўҳы гүңгирлер гүмбезинде, 
Ышқы дәртинен ғам шеккен көзлери қумай көрдим, 
Шырша таста сулыў әрман нағыслы из қалдырған, 
Устасы уллы ойшыл, кеўлин ҳатам тай көрдим, 
«Қайсы шаның сарайы бул, қашан ҳәм ким салған?» деп,

---

Ибрайым Юсупов - Йош
kitapxana.com
- Қарақалпақ әдебиятының электрон китапханасы 104
Ҳәр өткен жолаўшыдан ынтығып сорай бердим. 
Биреўлер жорамаллап, биреўлер қысты ийнин, 
Ақыры анық жуўабын былай билдим, былай билдим: 
Бул сарайды салдырған патшаны журт умытыпты. 
Буны салған «уста қуш» дер, – ертекке қолай көрдим. 
Журт ядында қалған мәзи: Саадий бунда түнеп, 
Патшаға гүрриң етипти жаңалығын талай жердиң, 
Шараплы гүзеден шаның бас сүйегин танып Ҳайям, 
Бунда бир рубаи тоқыпты, – өлмесликке сай көрдим. 
Журт және есте сақлапты: бул – Наўайы жырлаған 
Жети гүмбездиң бири – сәбғаи сайяр көрдим. 
Аязий дер, қол жаратқан гөззалықты мәңгиге 
Тил жаратқан гөззаллық қорғап турардай көрдим. 
(Сәбғаи сәйяр – «Жети ықлым» – Наўайының «Хамса»сындағы бес дәстанның
бири. (И. Ю.))