Kapak html

Gidiyorsun Gidiyorum
S
ana öğrenmen gereken her şeyi öğrettim. Cümleler öğrettim, bazıları çok
fazla kullanılmayacak. Yalanlar öğrettim hiçbir zaman kullanmanı istemediğim.
Sevmeyi öğrettim demek isterdim, onu öğretemedim işte, sen onu biliyordun
zaten.
Senin hiç uçan balonun oldu mu? Hiç elinden kaçırdın mı? Hiç kapılıp gitti mi
rüzgâra? Uçan balon geri döner mi? Dönmez değil mi? O ölümü seçer. Her
özgürlük sonunda acımasız bir gerçekle yüzleştirir insanı. Gökyüzü güzel ama çok
yükselirsen ölürsün işte. Nihayetinde uçan balon patladı.
Bazı insanlar var, çok sevdiklerimiz işte. Onlardan uzaklaşmayı deniyoruz za-
man zaman. Nedeni önemli değil ama büyük ihtimalle kırılmışızdır. Uzaklaşırız
belli bir mesafeye kadar, sonra öyle kalırız. Yaşarken ölmek gibi bir şey bu. Uçan
balonun patlaması gibi…
Sana gitmeyi öğrettim ve hâlâ senden daha akıllıyım, çünkü hâlâ beni an-
lamıyorsun. Yeşilçam filmlerinden kalma taktikler oysa bunlar. Anlamıyorsun
işte, eksiğin çok. Sana eksiklerini öğrettim, bazen yüzüne vurdum.
Sana yazmayı öğrettim, okumayı zaten biliyordun. Daha güzel yazmayı öğret-
tim ben sana. Kelimelerle dans etmeyi, gelişine yazmayı öğrettim. Korkmadan
cümleler tüketebilmeyi öğrettim. Silgisiz de yazılabileceğini öğrettim.
Elbette öğretemediğim çok şey var ama tamamlandın sen. Hayatın karşına
çıkaracağı kötülüklere hazırladım seni. Ben sana bir adamın gerçekten nasıl

---

sevebileceğini öğrettim. Aşkın dudaklardan geçmediğini, belki de sadece
yürürken elini tutmak olduğunu öğrettim.
Soğuk havalarda sıkı giyinmen gerektiğini öğretemedim mesela. İnsanların
yüzlerine neden çok bakmaman gerektiğini öğretemedim. Meselenin gelmek değil
kalmak olduğunu öğretemedim. Eksiğin çok işte.
Anlık sinirlerle bitirmemeyi öğretemedim. Diyorum ya, eksiğimiz çok. Peki
öğrenen ya da öğrenemeyen sadece sen miydin? Ben hiç mi bir şey öğrenmedim.
Öğrendim bir şeyler, daha doğrusu bildiklerimi tekrar ettim.
Anlatmaya gerek yok öğrendiklerimi. Artık susmak gerek. Hem de öyle sus-
malı ki insan. Hep susmalı artık. Son sözleri içine atmalı insan. İçine atmazsa kalp
kırar ve kalp kırmaya ne gerek var ki? Bir yazı yazarım, senin okuyamayacağın,
okusan da sana yazıldığını anlamayacağın, anlasan da çok geç olacak…
Artık elleri cebinde yürümenin vakti geldi. Telefonları kapatmalı ve hafızayı
sıfırlamalı. Yeni bir aşka yelken açmaya gerek yok. Öğrendiklerinle yaşamalısın,
öğrettiklerinle gitmeliyim. Gitmek kalmaktan daha kolay. Zor olanı başaramadık
yani. Biz sadece gidiyoruz, kalmayı göze alanların yanında lafımız olmaz.
Gidiyorsun, gidiyorum…
126/272

---