«k a m o L o t»

ч а қ и р и б д и
ва яна бир иш қилиши кераклигини ай­
тибди.
Ариель тонг саҳардан буен ж уда безовта, беҳаловат
бўлгани боис қаттиқ ҳолдан тойганини айтиб, хўж а-
йинига ҳасрат қила бошлабди.
- Нима? Яна 
ишми? - дебди у. - Менга шу ишни 
астойдил амалга оширсам, озодлик ваъда қилган эдин-
75

---

гиз, ёдингдами? Мана, кем ани оролга олиб келдим, 
энди озод бўлмоқчиман.
- Ҳали вақти келгани йўқ-да, - дебди Просперо. -
Сени даҳш атли тутқунликдан кутқарганим ни эсинг- 
дан чиқардингм и? Яна д арахтга туткун бўлишни ис- 
тайсанм и? Агар менга тағин и кк и кун хизм ат қилиб 
берсанг, ан а ундан кейингина озодсан - истаган ёққа 
кетиш инг мумкин.
- Бўпти, менинг олижаноб хўжайиним! - дебди мам- 
нунлик билан Ариель. —
Хўш, н им а қилиш им керак? 
Нима қилай, қани, айтинг!
Просперо унга денгиз п ари си қи ёф аси га кириш и 
кераклигини айтибди. Ф ақат ш арти шуки, ёлғиз Прос­
перо уни кўра олиши, бош қалар эса унинг овозиниги- 
на эш ита олиши к ер ак экан.
- Ф ердинандни бу ерга олиб кел! —
дебди Просперо 
в а Ариель қиролнинг ўғлини излай кетибди.
Денгиз суви Ф ердинанднинг ёлғиз ўзини қирғоққа 
олиб чиқиб таш лабди. У кем ад аги отаси ва бопщ а- 
лар сувга ғарк, бўлишди деган хаёл билан ғам-ғусса- 
га ботиб ўтириб қолибди. К утилмаганда бир сирли 
овозн и эш и ти б ў зи н и б атт ар о ж и з-н о таво н ҳ и с 
қилибди. Чунки овоз унинг отаси сувга чўкиб, д ен ­
гиз тубида ётганидан хабар бераётган экан. (Бу Ари­
ель ўйлаб топган совук, ҳазил эди!) Бечора Ф ердинанд 
овоз келган том онга қараб юрибди. Овоз уни ўрмон 
оралаб олиб кетаверибди, олиб кетаверибди. Бу қан- 
д ай ғаройиб овоз бўлди? Ростдан ҳам бу сирли орол 
экан!
- Сирли овоз қаердан келаяпти? - ҳайрон бўлибди 
Фердинанд. - Осмонданми ё ердан?