Jumamuratova iroda, 192-guruh “Ta’viz ul-oshiqin” devonining 2014-yilgi nashri bilan tanishish / 1

«Dard tildiyu koʻksimni, dili chok boʻldim. Yerga toʻshab qon gilamim, pok boʻldim. Koʻzyoshima toʻldi hovuchim limo-lim, Ayb aylamangiz, nachora, shoʻrхok boʻldim.»

Yaralangan vujuddan oqayotgan qonning joynamoz qilib toʻshalishi va duoga ochilgan qoʻlning koʻz yosh bilan limo-lim toʻlishi bular inson e’tiqodining teran botiniy suvratlaridir-ki, bu tasvirdan Ogahiy hazratlari oʻz lirik qahramonining ibodat chogʻida tiz choʻkib, boshini yerga qoʻyishini oyogʻida quvvat qolmaganlik sababli deb koʻrsatib, uni Pahlavon Mahmud hazratlari tasvirlagan obid bilan hamdardlashtiradi. Ogahiy hazratlari Pahlavon Mahmud bilan maslakdoshlik ohanglarida ruboiylar bitar ekan, ustoziqaysi illatlarni qalamga olgan boʻlsa, aksar, oʻzini ana shuillatlarga giriftor boʻlgan odam sifatida koʻrsatib, kamtarlik qiladi. Pahlavon Mahmud hazratlari oʻz ruboiylaridan birida ziyoli kishi, orif inson ruhan mustaqil boʻlishi naqadar zarurligini alohida ta’kidlaydi. Bunday odamning hukmdorlar tazimida boʻlishini qoralaydi. Pahlavon Mahmud ruboiylaridan birida: