Jahon adabiyotining bestselleri markus zusak

73

Lizelning o⁴ gay onasi kulib yubordi:

— Sen qachondan beri o‘qituvchi bo‘lib qolding? — uning karton qutidekyuzida istehzoli tabassum zohir boTdi. Qo‘rqinchli so‘zlar yangray boshladi. — Sen, cho‘chqa, o‘zing odamlardek o‘qishni o⁴rganib olsang, yaxshi boTardi.
Oshxona bir necha lahza jim bo‘lib qolgach, Hans yana xotinini gap bilan chimchiladi:
— Kirlaringni o‘zimiz olib ketamiz.
— Sen iflos... — Roza jim bo‘lib qoldi, gapining davomini aytmay biroz fikrladi. — Qorong‘i tushmasdan burun qaytib kelinglar.
— Axir, qorong‘ida o‘qiy olmaymiz-ku, oyijon, — dedi Lizel.
— Nima deding sen, cho‘chqa?
— Hech narsa, oyijon.
Hans kulib yubordi va Lizelga barmog‘ini nuqib “Kitob, qum- qayroqli qog‘oz, qalamni o‘zing bilan ol”, — deb buyurdi. Lizel eshik oldi- ga yetganida: “Akkordeonni harn”, — deb qo⁴shib qo‘ydi. Bir necha daqi- qadan so⁴ng ular so⁴zlar, musiqani va yuvib dazmollangan kirlami ko'tar- gancha “Himmel” ko⁴chasi bo‘ylab ketib borishardi.
Ular to Frau Dilleming do⁴koniga yetib borgunlaricha Roza hali ham darvozada kuzatib turganini yoki yo‘qligini bilish uchun bir necha marta o⁴girilib qarashdi. U hamon boyagi joyida turgan edi. Uydan picha uzoqlashganlarida: “Lizel, sumkani to‘g⁴ri ushla! Taxlar buzilib kctma- sin!” — deb qichqirdi. Qiz unga: “Xo‘p, oyijon!” — deb javob qaytardi.
Yana bir necha qadam otishgandan so‘ng: “Lizel, issiq kiyhn- laringni kiyganmiding?” — degan ovoz eshitildi.
— Nima deysiz, oyijon?
— Saumensch dreckiges, sen hech qachon hech narsani eshitmay- san! Issiq kiyinganmisan deyapman. Kechqurun sovuq tusha boshlaydi!
Muyulishga yetishganida otasi poyabzalining iplarini bogTash uchun engashdi va: “Lizel, menga bitta sigareta o‘rab bergin”, — dedi.
Lizelga sigareta o‘rashdan ham ko‘proq zavq bag‘ishlaydigan ish yo‘qdek edi dunyoda.