Ishlab chiqarish xarajatlari

Ishlab chiqarish xarajatlari
Reja:
1.Ishlab chiqarish xarajatlarining iqtisodiy mazmuni va mohiyati.
2.Xarajatlar klassifikatsiyasi.
3. Mahsulot tannarxi va uni hisoblash metodlari.
4. Mahsulot tannarxini kamaytirishning asosiy yo’llari va omillari


Bozor iqtisodiyoti sharoitida har qanday korxonani asosiy maqsadi foyda olishdir. Ammo ushbu maqsadni amalga oshirish, unga erishish, ishlab chiqarish xarajatlarini miqdori va korxona ishlab chiqaradigan mahsulotga bo`lgan talab bilan chegaralangandir. Har qanday korxona uchun ishlab chiqarish xarajatlari va ularning turlari sotib olingan ishlab chiqarish omillari uchun to'lov sifatida xizmat qilishi mumkin. Xarajatlar individual korxona nuqtai nazaridan ko'rib chiqilganda, biz xususiy xarajatlar haqida gapirishimiz mumkin. Agar xarajatlar butun jamiyat nuqtai nazaridan tahlil qilinadigan bo'lsa, unda umumiy xarajatlarni hisobga olish kerak. Kompaniya (korxona) - bu ishlab chiqarish omillarini muntazam ravishda birlashtirish orqali tovarlar va xizmatlarni ishlab chiqarish va sotish orqali o'z manfaatlarini amalga oshiradigan iqtisodiy bo'g'in. Barcha firmalar ikkita asosiy mezonga ko'ra tasniflanishi mumkin: kapitalga egalik shakli va kapitalning kontsentratsiya darajasi. Boshqacha aytganda: kompaniyaga kim egalik qiladi va uning hajmi qanday. Ushbu ikki mezonga ko'ra tadbirkorlik faoliyatining turli tashkiliy va iqtisodiy shakllari ajralib turadi. Bunga davlat va xususiy (yakka mulkchilik, sheriklik, aktsiyadorlik) korxonalar kiradi. Ishlab chiqarishning kontsentratsiyasi darajasi bo'yicha kichik (100 kishiga qadar), o'rta (500 kishigacha) va yirik (500 kishidan ortiq) korxonalar ajralib turadi. Korxonaning (kompaniyaning) bozorda barqaror (muvozanat) pozitsiyasi va gullab-yashnashini ta'minlaydigan mahsulot ishlab chiqarish xarajatlari hajmi va tarkibini aniqlash iqtisodiy faoliyatning eng muhim vazifasidir.
Ishlab chiqarish xarajatlari - bu mahsulotni yaratish uchun amalga oshirish uchun juda muhim bo'lgan xarajatlar, pul xarajatlari. Korxona (firma) uchun ular sotib olingan ishlab chiqarish omillari uchun to'lov vazifasini o'taydi. Mahsulot tannarxining asosiy qismi ishlab chiqarish resurslaridan foydalanish hisoblanadi. Agar ular bir joyda ishlatilsa, unda ularni boshqa joyda ishlatish mumkin emas, chunki ular kamyob va cheklash kabi xususiyatlarga ega. Masalan, temir temir ishlab chiqarish uchun o'choq pechini sotib olishga sarflangan pul bir vaqtning o'zida muzqaymoq ishlab chiqarishga sarflanmaydi. Natijada, ma'lum bir manbadan foydalangan holda, biz ushbu manbadan boshqa yo'l bilan foydalanish imkoniyatini yo'qotamiz. Ushbu holat tufayli biron bir mahsulotni ishlab chiqarish bo'yicha har qanday qaror boshqa turdagi mahsulotlarni ishlab chiqarish uchun bir xil manbalardan foydalanishni rad etishni juda muhim qiladi. Shunday qilib, xarajatlar muqobil xarajatlardir. Binobarin, ishlab chiqarish xarajatlari foydani asosiy chegaralovchisi va shu vaqtni ichida taklif xajmiga ta’sir etuvchi asosiy omildir. Shuning uchun ishlab chiqarish xarajatlarini hisobga olish, uning tarkibini tahlil etish korxona samaradorligini oshirish, uni oqilona boshqarishining muhim shartlaridan biridir.Keling endi xarajatlar masalasiga iqtisodiyot nazariyasidagi mavjud yondashuvlarni ko`rib chiqaylik. Mehnat nazariyasiga asosan K. Marks ishlab chiqarish xarajatlarini tovar ishlab chiqarishga sarflar (ish haqi, xom ashyo, yoqilg`i, mehnat qurollarini amortizatsiyasi) sifatida talqin etgan. Undan tashqari ishlab chiqarish xarajatlariga savdodagi xarajatlarni ham qo`shgan. Birinchi xil xarajatlarni u ishlab chiqarish, ikkinchi xilini esa muomala xarajatlari deb atagan. Bunda u bozordagi ahvol va boshqa hollarni e’tiborga olgan. Marks tovarning qiymatini ishlab chiqarish xarajatlari tashkil etadi degan fikrga asoslangan. Firmaning iqtisodiy resurslarga ketgan sarflariishlab chiqarish xarajatlari deb ataladi. Firma faoliyatining asosiy maqsadi – foyda olish va xarajatlarni minimallashtirish. Xarajatsiz hech bir iqtisodiy faoliyat yuz bermaydi. Sarf-xarajat foyda olishning sharti, chunki usiz ishlab chiqarishning o‘zi bo‘lmaydi. Ishlab chiqarish xarajatlari deganda tovar va xizmatlarni ishlab chiqarish va sotish bilan bog‘liq bo‘lgan sarflar, ya’ni iqtisodiy resurslarni topish, xarid qilish va ulardan samarali foydalanish sarflari tushuniladi. Ishlab chiqarish xarajatlari tarkibida moddiy va mehnat sarflari mavjud. Moddiy sarflar bozor narxida xarid qilingan mashina-mexanizmlar, asbob-uskunalar, binolar, shuningdek, xom ashyo, asosiy va yordamchi materiallar, yonilg‘i va energiya sarflaridan iborat bo‘lib, muayyan narxlarda hisoblanadi. Mehnat sarflari – ish haqi, mukofotlar, ijtimoiy sug‘urtaga ajratmalar, tadbirkorni qoniqtiradigan normal foydadan iborat.Tovar birligining qiymatiga ishlab chiqarish xarajatlari hamda foyda miqdori kiradi.Ishlab chiqarishga qilingan barcha sarf- xarajatlarning puldagi ifodasi mahsulot tannarxini tashkil qiladi.Unga bevosita ishlab chiqarish xarajatlari va muomala xarajatlari kiradi.Muomala xarajatlari tushunchasi tovarlarni sotish jarayoni bilan bog‘liq bo‘lib, shu tovarlarni ishlab chiqaruvchidan olib, iste’molchiga yetkazilguncha ketadigan sarflardir.
Ishlab chiqarish tannarxi va ularning turlari. Ishlab chiqarish xarajatlari- muayyan tovarlarni chiqarish jarayonida iste'mol qilinadigan iqtisodiy resurslarni sotib olish qiymati.Har qanday tovar va xizmatlarni ishlab chiqarish, ma'lumki, ishlab chiqarish omillari bo'lgan, ishlab chiqarish xarajatlari bilan belgilanadigan mehnat, kapital va tabiiy resurslardan foydalanish bilan bog'liq.


Korxona sarf xarajatlari o’z ichiga 1) mahsulot ishlab chiqarish tannarxi, 2) davr xarajat­lari, 3) moliyaviy faoliyat bo’yicha xarajatlar, 4) favqulotda zararlarni oladi.
O’zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasining 1999 yil 5 fev­ralda qabul qilgan 64 qarori bilan tasdiqlangan «Mahsulot (xizmatlar)­ning sotish xarajatlarining tuzilishi va moliyaviy natijalarning tashkil topishi qoidalari»ga asosan korxonalarning xarajat moddalari quyidagilardan tashkil topadi:
– mahsulot tannarxi:
Ishlab chiqarishning moddiy xarajatlari:

• 
  mahsulotga qushiladigan xom ashyo va materiallar – sotib olingan materiallar (ishlab chiqarishni me’yorida o’tishini ta’minlash, ehtiyot qismlar, mahsulotlarni urash, joylash uchun materiallar va h.k);
  
• 
  
  ishlab chiqarish xususiyatiga ega xizmatlar va ishlar;
  
• 
  
  tabiiy xom ashyo (suv, yog’och va h.k);
  
• 
  
  energiya va yoqilg’ining hamma turlari;
  
• 
  
  materiallarning tabiiy kamayishi.
  

Ishlab chiqarish xarakteridagi mehnatga to’lovlar:

• 
  
  bajarilgan ishlar uchun to’lovlar;
  
• 
  
  qo’shimcha to’lovlar;
  
• 
  
  ishlanmagan vaqtlar uchun to’lovlar.
  

Ijtimoiy sug’urtaga ajratmalar:

• 
  
  ish haqi fondiga nisbatan ajratmalar;
  
• 
  
  nodavlat nafaqa fondiga, ixtiyoriy tibbiy sug’urtaga va boshqa ixtiyoriy to’lovlar.
  

Asosiy fondlar va nomaterial aktivlar amortizasiyasi:

• 
  
  asosiy fondlarning eskirishiga qarab bosh birlamchi bahodan ajratma.
  

Ishlab chiqarish xarakteridagi boshqa xarajatlar:

• 
  
  ishlab chiqarish jarayoniga ko’rsatilgan xizmatlar;
  
• 
  
  ishlab chiqarish xom ashyo va materiallar bilan ta’minlash;
  
• 
  
  asosiy fondlarni ishchi holda saqlash xarajatlari;
  
• 
  
  o’t o’chirishni ta’minlash va qorovullar;
  
• 
  
  ishlab chiqarish asosiy fondlarining ijara haqi.
  

-davr xarajatlari:
Mahsulotni sotish bilan bog’liq bo’lgan xarajatlar:

• 
  
  tovarlarni tashish xarajatlari;
  
• 
  
  savdo va umumiy ovqatlanish korxonalarining muomala xarajatlari;
  

Ma’muriy xarajatlar:

• 
  
  boshqaruv xodimlarining mehnat to’lovlari;
  
• 
  
  ularga sug’urta ajratmalari;
  
• 
  
  xizmat avtomobillarini asrash;
  
• 
  
  boshqaruvning texnik vositalari, aloqa, signalizasiya, hisoblash markazi va h.k.
  
• 
  
  boshqaruvdagi asosiy fondlar amortizasiyasi;
  
• 
  
  xizmat safari xarajatlari.
  

Boshqa operasion xarajatlar:

• 
  
  kadrlar tayyorlash;
  
• 
  
  qurilishdagi kamchiliklarni yo’qotish;
  
• 
  
  maslahatlar berish va axborotlar xizmati to’lovlari, auditlar xizmati to’lovlari va h.k.
  

-moliyaviy faoliyat xarajatlari:

• 
  
  banklarning uzoq va qisqa muddatli kreditlari uchun to’lovlar;
  
• 
  
  uzoq muddatli ijara uchun to’lovlar;
  
• 
  
  valyuta kursining o’zgarishi sababli foyda va zararlar;
  
• 
  
  korxonaning o’z qimmatbaho qog’ozlarini chiqarish va tarqatish xarajatlari.
  

-favqulodda zararlar:

• 
  
  bularga kutilmagan holda yuz beradigan zararlar kiradi.
  

Yuqoridagilardan ko’rinib turibdiki, yangicha sharoitda mahsulot tannarxiga tijorat, ma’muriy, umumxo’jalik va moliyaviy xarajatlar kiritilmaydi. Balki ular har davrning o’zida korxona foyda summasi hisobidan qoplanadi va bu holat milliy hisoblar tizimiga mos keladi.
Davr xarajatlari – korxonalar faoliyatida yangi ko’rsatkich hisobla­nadi. Bu xarajatlar bevosita ishlab chiqarish jarayoni bilan bog’liq emas.
Bularga ishlab chiqarishni boshqarish, tijorat xarajatlari, umumxo’jalik xarajatlari shu jumladan ilmiy-tekshirish va tajriba-konstruktorlik xarajatlari kiradi. Ular umumxo’jalik xarajatlari bo’lib, ularning hajmi ishlab chiqarish mahsulot hajmi bilan bog’liq emas, balki davr, vaqt bilan bog’liq.
Mahsulot tannarxi korxona mahsulotini ishlab chiqarish va sotish bilan bog’liq bo’lgan, pul bilan ifodalangan xarajatlarning yig’indisidir. Mahsulot tannarxining ma’lum darajasi juda ko’p ishlab chiqarish omillarining o’zaro ta’sir natijasidir. Masalan, tannarxning pasayishiga mehnat unumdorligining oshishi, xom ashyo, elektroenergiya, yoqilg’gi materiallarning tejab tergab sarf qilinishi, asbob uskunalardan foydalanish darajasining oshirilishi, brak, bekor turishlarning kamaytirilishi va h.k. ta’sir ko’rsatadi.
Tannarxning pasaytirilishi bilan korxonalarning pul jamg’armalari oshadi, ishlab chiqarishni yanada kengaytirish va takomillashtirish uchun qo’shimcha mablag’ beradi, mahsulotlar chakana narxini pasaytirib bu bilan aholining turmush darajasini yuksaltirishga imkon yaratadi.
Mahsulot tannarxi xarajat elementlari bo’yicha klassifikasiyalanadi.
Xarajatlarning iqtisodiy elementlari quyidagilardan iborat:

1. 
   
   Xom ashyo va asosiy materiallar (chiqindilar kirmaydi);
   
2. 
   
   Yordamchi va boshqa materiallar;
   
3. 
   
   Yoqilgi;
   
4. 
   
   Energiya;
   
5. 
   
   Asosiy va qo’shimcha ish haqi;
   
6. 
   
   Ijtimoiy sug’urta ajratmalari;
   
7. 
   
   Asosiy fondlar amortizasiyasi;
   
8. 
   
   Boshqa pul xarajatlari.
   

Bundagi 1-4 – elementlar mehnat predmetlari uchun, 5 va 6 – element­lar kishi mehnati uchun, 7 – element mehnat vositalari uchun sarflangan pul xarajatlarini ifodalaydi. 8 – element esa ishlab chiqarishni normal amalga oshirish uchun zarur pul xarajatlaridir (yollangan transport, xodimlarni xizmat safariga yuborish, pochta, telegraf, o’qishga yuborilganlarga to’lanadigan stipendiya va boshqa shu kabi xarajatlar).
Ishlab chiqarish xarajatlarini mazkur iqtisodiy elementlari bo’yicha klassifikasiya qilish tannarxning tuzilishini o’rganish imkonini beradi. Birlik mahsulot uchun xarajat kalkulyasiya moddalari bo’yicha mahsulot tannarxidagi xarajatlar klassifikasiyalanadi.
Ishlab chiqarish xarajatlari ishlab chiqarish jarayonida tutgan o’rniga qarab asosiy va qo’shimcha xarajatlarga ajratiladi. Asosiy xarajatlar bevosita mahsulot ishlab chiqarish bilan bog’liq bo’ladi. Qo’shimcha xarajatlar korxonani xo’jalik jihatdan boshqarish bilan bog’liq bo’lib unga ortiqcha xarajat va nobudgarchiliklar ham (jarima, kamomad, brak, bekor turishlar) qo’shiladi.
Mahsulot hajmi bilan bog’liqligiga qarab xarajatlar o’zgaruvchan va shartli doimiy xarajatlarga ajratiladi. O’zgaruvchan xarajatlar mahsulot hajmi o’zgarishiga qarab o’zgaradi (xom ashyo, asosiy va yordamchi materiallar, energiya, asosiy ishchilarning ish haqi va h.k). SHartli doimiy xarajatlar mahsulot hajmi o’zgarishiga qarab o’zgarmaydi (boshqaruv xarajatlari). Mahsulot hajmining ortishi shu xarajatlar hisobiga uning bir donasi tannarxining pasayishiga olib keladi.
Mahsulotlarning ayrim turlari orasida taqsimlanishiga qarab xarajatlar bevosita va bilvosita xarajatlarga ajratiladi. Bevosita xarajatlar ayrim mahsulotlar tannarxiga to’g’ridan-to’g’ri qo’shiladi (xom ashyo yoki asosiy materiallar).
Bilvosita xarajatlar ayrim mahsulotlar turlari bo’yicha shartli ravishda qandaydir to’g’ri xarajat (masalan, ish haqi)ga nisbatan proporsional ravishda taqsimlanadi. Xarajatlarni bunday guruhlarga ajratish bir necha xil mahsulot ishlab chiqaradigan korxonalarga xos bo’lib, bir xil mahsulot ishlab chiqaradigan korxonalarga hamma xarajatlar ham o’sha mahsulot tannarxiga kiradi.
Mahsulot tannarxining dinamikasini o’rganishning muhim shartlari­dan biri o’rganilayotgan mahsulotning albatta solishtirma tovar mahsulot bo’lishidir. Solishtirma tovar mahsulotga solishtirilayotgan ikki davr (bazis va joriy)da ishlab chiqarilgan va shu bilan birga texnologiyasi, konstruksiyasi bir oz o’zgarsa ham lekin iste’mol xususiyati o’zgarmagan mahsulotlar kiradi.

Ruxsat etilgan xarajatlarga bitta ishlab chiqarish tsikli ichida korxona tomonidan aniqlanadigan xarajatlar kiradi. Ruxsat etilgan xarajatlarning hajmi va ro'yxati har bir korxonani mustaqil ravishda belgilaydi, bu xarajatlar tovarlarni ishlab chiqarishning barcha tsikllarida mavjud bo'ladi. Ishlab chiqarish xarajatlari va ularning turlari to'liq tayyor mahsulotga o'tkazilishi mumkin bo'lgan o'zgaruvchan xarajatlarni o'z ichiga oladi. Ruxsat etilgan va o'zgaruvchan xarajatlarni qo'shib, biz ishlab chiqarishning har bir bosqichida kompaniyaning umumiy xarajatlarini olamiz.

Buxgalteriya va iqtisodiy xarajatlar uchun xarajatlar tasnifi ham mavjud. Buxgalteriya xarajatlari korxona tomonidan ularni sotib olishning haqiqiy narxlarida foydalanadigan resurslar qiymatini o'z ichiga oladi. Buxgalteriya xarajatlari aniq xarajatlarni anglatadi.
Ishlab chiqarish xarajatlari va ularning turlari, resurslardan foydalanishning eng maqbul variantida olinishi mumkin bo'lgan boshqa tovarlarning qiymati bo'lgan iqtisodiy xarajatlarni o'z ichiga oladi. Iqtisodiy xarajatlar - bu aniq va noaniq xarajatlar summasini o'z ichiga olgan imkoniy xarajatlar. Buxgalteriya va iqtisodiy xarajatlar bir-biriga mos kelishi yoki bo'lmasligi mumkin.

Aniq va yashirin xarajatlar. Ishlab chiqarish xarajatlari va ularning turlari aniq va yashirin xarajatlarga tasniflashni anglatadi. Aniq xarajatlar kompaniyaning egalik qilmaydigan tashqi manbalarni to'lash xarajatlari orqali aniqlanishi mumkin. Bu materiallar, yoqilg'i, mehnat va xom ashyo bo'lishi mumkin. Yashirin xarajatlar ushbu korxonaga tegishli bo'lgan ichki resurslarning qiymati bilan aniqlanishi mumkin. Aniq bo'lmagan xarajatlarning asosiy misoli, agar u ishlagan bo'lsa, tadbirkor olishi mumkin bo'lgan maoshdir.

Aniq xarajatlar - bu ishlab chiqarish omillari va oraliq mahsulotlarni etkazib beruvchilarga naqd to'lovlar shaklida bo'lishi mumkin bo'lgan imkoniyat xarajatlari. Aniq xarajatlarga transport, ijara haqi, ishchilarga ish haqi, asbob-uskunalar, bino va inshootlarni sotib olish uchun pul xarajatlari, banklar va sug'urta kompaniyalari xizmatlari uchun to'lov kiradi.

Boshqa turdagi xarajatlar. Ishlab chiqarish xarajatlari va ularning turlari qaytarilishi va qaytarib berilishi mumkin. Bu so'zning keng ma'nosida, eng past xarajatlar - bu kompaniyaning faoliyatini to'xtatgan taqdirda ham, uni qoplay olmaydigan xarajatlar. Bu reklama tayyorlash va litsenziya olish, korxonani ro'yxatdan o'tkazish xarajatlari bo'lishi mumkin. Tor ma'noda, arzon narxlar muqobil foydalanishga ega bo'lmagan resurslar turlarini anglatadi. Agar uskuna alternativa ishlatilmasa, demak uning imkoniyat narxi nolga teng. Konstantalar va o'zgaruvchilar uchun xarajatlar tasnifi ham mavjud. Agar biz qisqa muddatli davrni hisoblasak, unda resurslarning bir qismi o'zgarishsiz qoladi, qismi ishlab chiqarishni ko'paytirish yoki kamaytirish maqsadida o'zgaradi.

Ruxsat etilgan va o'zgaruvchan xarajatlar Xarajatlarni sobit va o'zgaruvchanlarga bo'lish faqat qisqa muddatga mo'ljallangan. Agar biz uzoq muddatli davrlarni hisoblasak, unda bunday bo'linish o'z ma'nosini yo'qotadi, chunki barcha xarajatlar o'zgaradi, ya'ni o'zgaruvchilar. Aytishimiz mumkinki, belgilangan xarajatlar kompaniyaning qisqa muddatda qancha mahsulot ishlab chiqarganiga bog'liq emas. Bu amortizatsiya, obligatsiyalar bo'yicha foizlarni to'lash, ijara to'lovlari, sug'urta to'lovlari, boshqaruv xodimlarining ish haqi bo'lishi mumkin. O'zgaruvchan xarajatlar ishlab chiqarish hajmiga bog'liq va o'zgaruvchan ishlab chiqarish omillari (transport xarajatlari, kommunal to'lovlar, xom ashyo to'lovlari va boshqalar) xarajatlarini o'z ichiga oladi.

Resurslarning cheklanganligi sababli, barcha rad etilgan alternativalar orasida ulardan samarali foydalanish muammosi yuzaga keladi.
Imkoniyat narxi - bu maksimal foyda olishni ta'minlaydigan ishlab chiqarish resurslaridan foydalanishning eng yaxshi imkoniyatlarini yo'qotish qiymati bilan belgilanadigan mahsulotni ishlab chiqarish qiymati. Korxonaning imkoniyat xarajatlari iqtisodiy xarajatlar deb ataladi. Ushbu xarajatlarni quyidagidan ajratish kerak buxgalteriya xarajatlari.
Buxgalteriya xarajatlari iqtisodiy xarajatlardan farq qiladi, chunki ular firmalar egalariga tegishli ishlab chiqarish omillari qiymatini o'z ichiga olmaydi. Buxgalteriya xarajatlari tadbirkorning, uning xotinining yashirin daromadlari, erni ijaraga olish va kompaniyaning o'z kapitaliga bo'lgan foizlar bo'yicha iqtisodiy darajadan kamdir. Boshqacha qilib aytganda, buxgalteriya xarajatlari barcha yashirin xarajatlarni olib tashlagan holda teng iqtisodiy.
Ishlab chiqarish xarajatlarini tasniflash variantlari ko'p qirrali. Keling, farqlashni boshlaylik aniq va yashirin xarajatlar.
Aniq xarajatlar - bu ishlab chiqarish manbalari va yarim tayyor mahsulotlar egalariga naqd to'lovlar shaklida bo'lgan imkoniyat xarajatlari. Ular kompaniyaning sotib olingan resurslar (xom ashyo, materiallar, yoqilg'i, ish kuchi va boshqalar) uchun to'lash xarajatlari summasi bilan belgilanadi.
Aniq (kiritilmagan) xarajatlar- bu firmaning o'ziga tegishli bo'lgan resurslardan foydalanish va firma egaligidagi resurslardan foydalanishda yo'qotilgan daromad shaklini olish imkoniyati. Ular firma egalik qiladigan resurslarning qiymati bilan belgilanadi.
Ishlab chiqarish xarajatlarini tasniflash hisobga olinishi mumkin harakatchanlik ishlab chiqarish omillari. Siz baham ko'rasiz doimiy, o'zgaruvchilar va umumiy xarajatlar.
Ruxsat etilgan narx - ishlab chiqarish hajmining o'zgarishiga qarab qisqa vaqt ichida qiymati o'zgarmaydigan xarajatlar. Ularni ba'zan "qo'shimcha xarajatlar" yoki "to'lash xarajatlari" deb atashadi. Doimiy xarajatlarga sanoat binolarini saqlash, asbob-uskunalar sotib olish, ijara to'lovlari, qarzlar bo'yicha foizlar, boshqaruv xodimlarining ish haqi va boshqalar kiradi. Bu barcha xarajatlar kompaniya hech narsa ishlab chiqarmasa ham moliyalashtirilishi kerak.



O'zgaruvchan xarajatlar- qiymati ishlab chiqarish hajmining o'zgarishiga qarab o'zgaradigan xarajatlar. Agar mahsulotlar ishlab chiqarilmagan bo'lsa, unda ular nolga teng. O'zgaruvchan xarajatlar tarkibiga xom ashyo, yoqilg'i, energiya, transport xizmatlari, ishchilar va ishchilarning maoshlarini sotib olish xarajatlari va boshqalar kiradi. Supermarketlarda nazorat xodimlarining xizmatlari uchun to'lov o'zgaruvchan xarajatlarga kiradi, chunki menejerlar ushbu xizmatlar hajmini sozlashlari mumkin. xaridorlar soniga qarab.
Umumiy xarajatlar - kompaniyaning umumiy xarajatlari uning sobit va o'zgaruvchan xarajatlari yig'indisiga teng bo'lib, quyidagi formula bo'yicha aniqlanadi:
Ishlab chiqarish hajmi oshgani sayin umumiy xarajatlar oshadi.
Ishlab chiqarilgan mahsulot birligiga sarflanadigan xarajatlar shakllanadi o'rta doimiy xarajatlar o'rta o'zgaruvchilar ustki va ikkinchi darajali umumiy xarajatlar.
O'rtacha belgilangan xarajatlar - bu mahsulot birligiga sarflanadigan doimiy xarajatlar. Ular belgilangan xarajatlarni tegishli ishlab chiqarish hajmiga bo'lish orqali aniqlanadi:
Umumiy belgilangan xarajatlar o'zgarmaganligi sababli, ularni ortib borayotgan ishlab chiqarish hajmiga bo'lganda, o'rtacha belgilangan xarajatlar mahsulot sonining ko'payishi bilan pasayadi, chunki belgilangan xarajatlar miqdori ishlab chiqarish birligining ortib borayotgan soniga taqsimlanadi. Aksincha, ishlab chiqarish hajmi kamayganda o'rtacha belgilangan xarajatlar oshadi.
O'rtacha o'zgaruvchan xarajatlar - bu mahsulot birligiga sarflanadigan umumiy o'zgaruvchan xarajatlar. Ular o'zgaruvchan xarajatlarni mahsulotning tegishli miqdoriga bo'lish yo'li bilan aniqlanadi:
O'rtacha o'zgaruvchan xarajatlar avval minimal darajaga tushadi, keyin o'sishni boshlaydi.
O'rtacha (jami) xarajatlar - bu har bir birlik uchun mahsulotning umumiy qiymati. Ular ikki jihatdan aniqlanadi:
a) umumiy xarajatlar miqdorini ishlab chiqarilgan mahsulotlar soniga bo'lish yo'li bilan:
b) o'rtacha belgilangan xarajatlar va o'rtacha o'zgaruvchan xarajatlarni yig'indisi bilan:
Dastlab, o'rtacha (jami) xarajatlar yuqori, chunki ishlab chiqarishning kichik hajmi amalga oshiriladi va doimiy xarajatlar katta bo'ladi. Ishlab chiqarish hajmi oshgani sayin o'rtacha (jami) xarajatlar kamayadi va minimal darajaga tushadi va keyinchalik o'sishni boshlaydi.
O'tish qiymati - bu qo'shimcha ishlab chiqarish birligining chiqarilishi bilan bog'liq xarajatlar.
Marjinal xarajatlar ishlab chiqarish hajmining o'zgarishiga qarab umumiy xarajatlarning o'zgarishiga teng, ya'ni ular mahsulot soniga qarab xarajatlarning o'zgarishini aks ettiradi. Doimiy xarajatlar o'zgarmagani uchun doimiy marjinal harajatlar har doim nolga teng, ya'ni. Shuning uchun marjinal harajatlar har doim marjinal o'zgaruvchan xarajatlardir. Bundan kelib chiqadiki, o'zgaruvchan omillar bo'yicha ortib boruvchi foyda marjinal xarajatlarni kamaytiradi va aksincha, past rentabellik ularni oshiradi.
Minimal xarajatlar kompaniyaning oxirgi ishlab chiqarish birligi uchun ishlab chiqarish o'sishi bilan bog'liq bo'lgan xarajatlar miqdorini ko'rsatadi yoki bu ishlab chiqarish ushbu birlik tomonidan kamaytirilsa, tejashni anglatadi. Har bir qo'shimcha mahsulotni ishlab chiqarish uchun qo'shimcha xarajatlar ishlab chiqarilgan birliklarning o'rtacha qiymatidan kam bo'lgan hollarda ushbu keyingi mahsulotni ishlab chiqarish o'rtacha tannarxni pasaytiradi. Agar keyingi qo'shimcha birlikning xarajatlari o'rtacha xarajatlardan yuqori bo'lsa, uni ishlab chiqarish o'rtacha xarajatlarni ko'paytiradi. Yuqorida aytilganlar qisqa davrga taalluqlidir.
Imkoniyat narxi- bu bir xil resurslardan boshqa maqsadlarda foydalanish imkoniyatini yo'qotish nuqtai nazaridan hisoblab chiqarilgan tovarlarni ishlab chiqarish qiymati.
Iqtisodiyot nuqtai nazaridan, imkoniyat xarajatlarini ikki guruhga bo'lish mumkin: "yashirin" va "yashirin".
Aniq xarajatlar- bu ishlab chiqarish omillari va oraliq mahsulot etkazib beruvchilarga naqd to'lovlar shaklida bo'lgan imkoniyat xarajatlari.
Aniq xarajatlarga quyidagilar kiradi: ishchilarning ish haqi (ishchilarga ishlab chiqarish omilining etkazib beruvchisi sifatida - ish haqini to'lash); dastgohlar, dastgohlar, uskunalar, binolar, inshootlarni sotib olish yoki ijaraga to'lash uchun pul xarajatlari (kapital etkazib beruvchilarga naqd pul berish); transport xarajatlarini to'lash; kommunal to'lovlar (elektr, gaz, suv); banklar, sug'urta kompaniyalari xizmatlari uchun to'lov; moddiy resurslarni etkazib beruvchilarga to'lash (xom ashyo, yarim tayyor mahsulotlar, butlovchi qismlar).
Yashirin xarajatlar - bu kompaniyaning o'ziga tegishli bo'lgan resurslardan foydalanish uchun sarf-xarajat, ya'ni. to'lanmagan xarajatlar.
Aniq xarajatlar quyidagicha keltirilgan:
1. Agar kompaniya o'z resurslaridan unumli foydalangan bo'lsa, olishi mumkin bo'lgan naqd to'lovlar. Bunga yo'qotilgan foyda ham kirishi mumkin ("yo'qolgan imkoniyatlarning narxi"); tadbirkor boshqa joyda ishlash orqali oladigan ish haqi; qimmatli qog'ozlarga investitsiya qilingan kapitalga foizlar; erga ijara to'lovlari.
2. Oddiy foyda, tanlangan sohada saqlanib, tadbirkorga eng kam haq sifatida.
Masalan, favvora qalamlarini ishlab chiqarish bilan shug'ullanadigan tadbirkor investitsiya qilingan kapitalning 15 foizidan normal foyda olish uchun etarli deb hisoblaydi. Va agar favvorali ruchkalar ishlab chiqarish tadbirkorga oddiy foydadan kam foyda keltirsa, u o'z kapitalini kamida normal foyda keltiradigan sohalarga o'tkazadi.
3. Shuni ta'kidlash kerakki, kapital egasi uchun nomutanosib xarajat bu o'z kapitalini unga emas, balki boshqa biron bir biznesga (korxonaga) investitsiya qilish orqali olishi mumkin bo'lgan foyda. Erga egalik qilgan dehqon uchun bunday aniq xarajatlar erni ijaraga berish orqali oladigan renta bo'ladi. Tadbirkor (shu jumladan oddiy mehnat bilan shug'ullanuvchi shaxs) uchun bir vaqtning o'zida biron bir kompaniya yoki korxonada ishlash orqali olishi mumkin bo'lgan maosh aniq xarajatlar bo'ladi.
Tadbirkorning daromadi G'arbiy iqtisodiy nazariya tomonidan ishlab chiqarish xarajatlariga kiritilgan. Bundan tashqari, bunday daromad tadbirkorni mukofotlaydigan va uning moliyaviy aktivlarini ushbu korxona ichida saqlashga va boshqa maqsadlar uchun chalg'itmaslikka undaydigan xavf to'lovi sifatida qabul qilinadi.
Oddiy yoki o'rtacha foyda bilan birga ishlab chiqarish xarajatlari iqtisodiy xarajatlar.
Zamonaviy nazariyada iqtisodiy yoki qo'shilgan xarajatlar kompaniyaning resurslardan foydalanish bo'yicha eng yaxshi iqtisodiy qaror qabul qilish sharoitida amalga oshiriladigan xarajatlarini hisobga oladi. Bu kompaniya intilishi kerak bo'lgan idealdir. Albatta, umumiy (yalpi xarajatlar) shakllanishining haqiqiy manzarasi biroz farq qiladi, chunki har qanday idealga erishish qiyin.
Aytish kerakki, iqtisodiy xarajatlar buxgalteriya hisobida ishlatiladigan xarajatlar bilan bir xil emas. Ichida buxgalteriya xarajatlari tadbirkorning foydasi umuman qo'shilmaydi.
Buxgalteriya hisobi bilan taqqoslaganda iqtisodiy nazariyani ishlatadigan ishlab chiqarish xarajatlari ichki xarajatlarni baholashdan farq qiladi. Ikkinchisi ishlab chiqarish jarayonida o'z mahsulotimizdan foydalanish orqali erishiladigan xarajatlar bilan bog'liq. Masalan, etishtirilgan hosilning bir qismi firmaning erini ekish uchun ishlatiladi. Kompaniya bunday donni ichki ehtiyojlar uchun ishlatadi va uni to'lamaydi.
Buxgalteriya hisobida ichki xarajatlar o'z qiymati bo'yicha hisobga olinadi. Ammo chiqarilgan tovarlarga narx belgilash nuqtai nazaridan, ushbu turdagi narx ushbu resursning bozor narxida baholanishi kerak.
Ichki xarajatlar - bu o'z mahsulotimizdan foydalanish bilan bog'liq bo'lib, bu kompaniyani keyingi ishlab chiqarish uchun resursga aylanadi.
Tashqi xarajatlar - bu kompaniyaning egasi bo'lmaganlarning mulki bo'lgan resurslarni sotib olish uchun sotiladigan pulning qiymati.
Mahsulotlarni ishlab chiqarishda amalga oshiriladigan ishlab chiqarish xarajatlari nafaqat qanday resurslardan foydalanilganiga qarab, balki kompaniyaning resurslari yoki siz to'lashingiz kerak bo'lgan resurslarga bog'liq holda tasniflanishi mumkin. Xarajatlarni boshqa tasniflash ham mumkin.
Ruxsat etilgan, o'zgaruvchan va umumiy xarajatlar
Korxonaning ma'lum hajmdagi mahsulotni ishlab chiqarishdagi xarajatlari ishlatilgan barcha manbalar sonini o'zgartirish imkoniyatiga bog'liq.
Ruxsat etilgan xarajatlar-bu qisqa vaqt ichida kompaniya ishlab chiqargan mahsulotga bog'liq bo'lmagan xarajatlar. Ruxsat etilgan xarajatlar kompaniyaning ishlab chiqarish uskunalari mavjudligi bilan bog'liq va kompaniya hech narsa ishlab chiqarmasa ham, shu sababli to'lanishi kerak. Kompaniya o'z faoliyatini butunlay to'xtatish bilan doimiy ishlab chiqarish omillari bilan bog'liq xarajatlardan qochishi mumkin.
O'zgaruvchan xarajatlar - bu kompaniyaning mahsulot ishlab chiqarish hajmiga bog'liq bo'lgan xarajatlar. Kompaniya ishlab chiqaradigan o'zgaruvchan omillarning harajatlarini aks ettiradi.
Bularga xom ashyo, yoqilg'i, energiya, transport xizmatlari va boshqalar xarajatlari kiradi. O'zgaruvchan xarajatlarning aksariyati, qoida tariqasida, mehnat va materiallarga bog'liq. O'zgaruvchan omillarning xarajatlari ishlab chiqarish hajmi oshgani sayin o'zgaruvchan xarajatlar ham ortib boradi.
Umumiy (yalpi) xarajatlarishlab chiqarilgan tovarlar miqdori bo'yicha - bu ma'lum bir mahsulotni ishlab chiqarish uchun zarur bo'lgan vaqtdagi barcha xarajatlar.
Ishlab chiqarish tannarxining haddan tashqari ko'payishidan kompaniya o'zini kafolatlaydigan ishlab chiqarish hajmini aniqroq aniqlash uchun o'rtacha xarajatlar dinamikasi o'rganiladi.
O'rtacha xarajatlar ushbu mahsulotni umuman ishlab chiqarishni tanlashda qo'llaniladi. Xususan, agar mahsulot birligiga o'rtacha daromad bo'lgan narx kamroq bo'lsa u holda kompaniya qisqa muddatda faoliyatini to'xtatib, zararni kamaytiradi. Agar narx past bo'lsa Avtomatik telefon stantsiyasikeyin firma salbiy iqtisodiy oladi; foyda va u yakuniy yopish imkoniyatini ko'rib chiqishi kerak. Grafik jihatdan bu pozitsiyani quyidagicha tasvirlash kerak.
Agar o'rtacha xarajat bozor narxidan past bo'lsa, u holda kompaniya iqtisodiy jihatdan samarali ishlashi mumkin.
Qo'shimcha ishlab chiqarish birligini ishlab chiqarish foydali yoki yo'qligini tushunish uchun daromadning keyingi o'zgarishini mahsulotning marjinal qiymati bilan solishtirish juda muhimdir.
Chegara qiymati tushunchasi strategik ahamiyatga ega, chunki u xarajatlarni aniqlashga imkon beradi, uning qiymati to'g'ridan-to'g'ri kompaniya nazorat qilishi mumkin.
Kompaniyaning muvozanat nuqtasi va maksimal foyda, marjinal daromad va marjinal qiymat teng bo'lgan taqdirda erishiladi.
Kompaniya bunday nisbatga erishganida, u endi ishlab chiqarishni ko'paytirmaydi, ishlab chiqarish barqaror bo'ladi, shuning uchun nomi - kompaniyaning muvozanati.
Firma. Ishlab chiqarish tannarxi va ularning turlari. - tushuncha va turlari. "Firma. Ishlab chiqarish xarajatlari va ularning turlari" toifasining tasnifi va xususiyatlari. 2017, 2018 yil.
Ushbu holat tufayli biron bir mahsulotni ishlab chiqarishga oid har qanday qaror boshqa mahsulot turlarini ishlab chiqarish uchun bir xil manbalardan foydalanishni rad etish zaruratini keltirib chiqaradi. Shunday qilib, xarajatlar imkoniyat xarajatlarini anglatadi.
Imkoniyat narxi- bu bir xil resurslardan boshqa maqsadlarda foydalanish imkoniyatini yo'qotish nuqtai nazaridan hisoblab chiqarilgan tovarlarni ishlab chiqarish qiymati.
Iqtisodiy nuqtai nazardan, imkoniyatlar harajatlarini ikki guruhga bo'lish mumkin: "aniq" va "yashirin".
Aniq xarajatlar- bu ishlab chiqarish omillari va oraliq mahsulot etkazib beruvchilarga naqd to'lovlar shaklida bo'lgan imkoniyat xarajatlari.
Aniq xarajatlarga quyidagilar kiradi: ishchilarning ish haqi (ishchilarga ishlab chiqarish omilining etkazib beruvchisi sifatida - ish haqini to'lash); dastgohlar, dastgohlar, uskunalar, binolar, inshootlarni sotib olish yoki ijaraga to'lash uchun pul xarajatlari (kapital etkazib beruvchilarga naqd pul berish); transport xarajatlarini to'lash; kommunal to'lovlar (elektr, gaz, suv); banklar, sug'urta kompaniyalari xizmatlari uchun to'lov; moddiy resurslarni etkazib beruvchilarga to'lash (xom ashyo, yarim tayyor mahsulotlar, butlovchi qismlar).



Yashirin xarajatlar - bu kompaniyaning o'ziga tegishli bo'lgan resurslardan foydalanish imkoniyati, ya'ni. to'lanmagan xarajatlar.
ashirin xarajatlar quyidagicha ifodalanishi mumkin:
1. Agar kompaniya o'z resurslaridan unumli foydalangan bo'lsa, olishi mumkin bo'lgan naqd to'lovlar. Bunga yo'qotilgan foyda ham kirishi mumkin ("yo'qolgan imkoniyatlarning narxi"); tadbirkor boshqa joyda ishlash orqali oladigan ish haqi; qimmatli qog'ozlarga investitsiya qilingan kapitalga foizlar; erga ijara to'lovlari.
2. Oddiy foyda, tanlangan sohada saqlanib, tadbirkorga eng kam haq sifatida.
Masalan, favvora qalamlarini ishlab chiqarish bilan shug'ullanadigan tadbirkor investitsiya qilingan kapitalning 15 foizini normal ravishda qaytarib olish uchun etarli deb hisoblaydi. Va agar favvorali ruchkalar ishlab chiqarish tadbirkorga oddiy foydadan kam foyda keltirsa, u o'z kapitalini kamida normal foyda keltiradigan sohalarga yo'naltiradi.
3. Kapital egasi uchun noaniq xarajatlar - bu o'z kapitalini unga emas, balki boshqa biron bir biznesga (korxonaga) investitsiya qilish orqali oladigan foyda. Erga egalik qilgan dehqon uchun bunday aniq xarajatlar erni ijaraga berish orqali oladigan renta bo'ladi. Tadbirkor (shu jumladan oddiy mehnat bilan shug'ullanadigan kishi) uchun bir vaqtning o'zida biron bir kompaniya yoki korxonada ishlash orqali olishi mumkin bo'lgan ish haqi aniq xarajatlar bo'ladi.
Shunday qilib, tadbirkorning daromadi G'arb iqtisodiy nazariyasi tomonidan ishlab chiqarish tannarxiga kiritiladi. Bundan tashqari, bunday daromad tadbirkorni mukofotlaydigan va uning moliyaviy aktivlarini ushbu korxona ichida saqlashga va ularni boshqa maqsadlarda chalg'itmaslikka undaydigan xavf to'lovi sifatida qaraladi.
Oddiy yoki o'rtacha daromadni o'z ichiga olgan ishlab chiqarish xarajatlari iqtisodiy xarajatlar.
Zamonaviy nazariyada iqtisodiy yoki qo'shilgan xarajatlar kompaniyaning resurslardan foydalanish bo'yicha eng yaxshi iqtisodiy qaror qabul qilish sharoitida amalga oshiriladigan xarajatlarini hisobga oladi. Bu kompaniya intilishi kerak bo'lgan idealdir. Albatta, umumiy (yalpi xarajatlar) shakllanishining haqiqiy manzarasi biroz farq qiladi, chunki har qanday idealga erishish qiyin.
Aytish kerakki, iqtisodiy xarajatlar buxgalteriya hisobida ishlatiladigan xarajatlar bilan bir xil emas. Ichida buxgalteriya xarajatlaritadbirkorning foydasi umuman qo'shilmaydi.
Buxgalteriya hisobi bilan taqqoslaganda iqtisodiy nazariyani ishlatadigan ishlab chiqarish xarajatlari ichki xarajatlarni baholashdan farq qiladi. Ikkinchisi ishlab chiqarish jarayonida o'z mahsulotimizdan foydalanish orqali erishiladigan xarajatlar bilan bog'liq. Masalan, etishtirilgan hosilning bir qismi firmaning erini ekish uchun ishlatiladi. Kompaniya bunday donni ichki ehtiyojlar uchun ishlatadi va uni to'lamaydi.
Buxgalteriya hisobida ichki xarajatlar o'z qiymati bo'yicha hisobga olinadi. Ammo chiqarilgan tovarlarga narx belgilash nuqtai nazaridan, ushbu turdagi narx ushbu resursning bozor narxida baholanishi kerak.
Ichki xarajatlar - bu o'z mahsulotimizdan foydalanish bilan bog'liq bo'lib, bu kompaniyani keyingi ishlab chiqarish uchun resursga aylanadi.
Tashqi xarajatlar - bu kompaniyaning egalari bo'lmagan shaxslarning mulki bo'lgan resurslarni sotib olish uchun qilingan pulning qiymati.
Tovarlarni ishlab chiqarishda yuzaga keladigan ishlab chiqarish xarajatlari nafaqat qanday resurslardan foydalanilganiga qarab, balki kompaniyaning resurslari yoki siz to'lashingiz kerak bo'lgan resurslarga bog'liq holda tasniflanishi mumkin. Xarajatlarni boshqa tasniflash ham mumkin.
Ruxsat etilgan, o'zgaruvchan va umumiy xarajatlar
Korxonaning ma'lum hajmdagi mahsulotni ishlab chiqarishdagi xarajatlari ishlatilgan barcha manbalar miqdorini o'zgartirish imkoniyatiga bog'liq.
Ruxsat etilgan xarajatlar (FC, belgilangan xarajatlar)- bu qisqa vaqt ichida kompaniya ishlab chiqargan mahsulotga bog'liq bo'lmagan xarajatlar. Ular uning doimiy ishlab chiqarish omillarining xarajatlarini ifodalaydi.
Ruxsat etilgan xarajatlar kompaniyaning ishlab chiqarish uskunalari mavjudligi bilan bog'liq va shuning uchun kompaniya hech narsa ishlab chiqarmasa ham to'lanishi kerak. Kompaniya o'z faoliyatini butunlay to'xtatish bilan doimiy ishlab chiqarish omillari bilan bog'liq xarajatlardan qochishi mumkin.
O'zgaruvchan xarajatlar (CSS, o'zgaruvchan xarajatlar)- bu kompaniyaning mahsulot ishlab chiqarish hajmiga bog'liq bo'lgan xarajatlar. Ular kompaniya ishlab chiqarishining o'zgaruvchan omillari xarajatlarini anglatadi.
Bularga xom ashyo, yoqilg'i, energiya, transport xizmatlari va boshqalar xarajatlari kiradi. O'zgaruvchan xarajatlarning aksariyati, qoida tariqasida, mehnat va materiallarga bog'liq. O'zgaruvchan omillarning xarajatlari ishlab chiqarish hajmi oshgani sayin o'zgaruvchan xarajatlar ham ortib boradi.
Umumiy (yalpi) xarajatlarishlab chiqarilgan tovarlar miqdori bo'yicha - bu ma'lum bir mahsulotni ishlab chiqarish uchun zarur bo'lgan vaqtdagi barcha xarajatlar.
Ishlab chiqarish tannarxining haddan tashqari ko'payishidan kompaniya o'zini kafolatlaydigan ishlab chiqarish hajmini aniqroq aniqlash uchun biz o'rtacha xarajatlar dinamikasini o'rganamiz.
O'rtacha konstantalar mavjud (OFK).o'rtacha o'zgaruvchilar (AVC)PI umumiy degani (Avtomatik telefon stantsiyasi)xarajatlar.
O'rtacha belgilangan xarajatlar (AFC)sobit narx munosabatlarini ifodalaydi (FC)ishlab chiqarish hajmiga
AFC \u003d FC / Q.
O'rtacha o'zgaruvchan xarajatlar (AVQo'zgaruvchan xarajatlar nisbati (VS)ishlab chiqarish hajmiga
AVC \u003d VC / Q.
O'rtacha umumiy xarajatlar (Avtomatik telefon stantsiyasi)umumiy xarajat munosabatlarini ifodalaydi (TC)
ishlab chiqarish hajmiga
Avtomatik telefon stantsiyasi= TC / Q \u003d AVC + AFC,
beri TS= VC + FC.
O'rtacha xarajatlar ushbu mahsulotni umuman ishlab chiqarishni tanlashda qo'llaniladi. Xususan, agar mahsulot birligiga o'rtacha daromad bo'lgan narx kamroq bo'lsa AVCu holda kompaniya qisqa muddatda faoliyatini to'xtatib, zararlarini kamaytiradi. Agar narx past bo'lsa Avtomatik telefon stantsiyasikeyin firma salbiy iqtisodiy oladi; foyda va u yakuniy yopish imkoniyatini ko'rib chiqishi kerak. Grafik jihatdan bu pozitsiyani quyidagicha tasvirlash mumkin.
Agar o'rtacha xarajat bozor narxidan past bo'lsa, u holda kompaniya iqtisodiy jihatdan samarali ishlashi mumkin.
Qo'shimcha ishlab chiqarish birligini ishlab chiqarish foydali yoki yo'qligini tushunish uchun daromadning keyingi o'zgarishini mahsulotning oxirgi qiymati bilan taqqoslash kerak.
Daromad qiymati (MS, marjinal xarajatlar) -bular qo'shimcha mahsulot birligini ishlab chiqarish bilan bog'liq xarajatlardir.
Boshqacha aytganda, marjinal narx o'sishni anglatadi TSqaysi kompaniya boshqa mahsulotni ishlab chiqarish uchun borishi kerak:
MS\u003d O'zgarishlar TS/ Ga o'zgartirishlar Q (MS \u003d TC / Q).
Chegara qiymati tushunchasi strategik ahamiyatga ega, chunki u xarajatlarni aniqlashga imkon beradi, uning qiymati to'g'ridan-to'g'ri kompaniya nazorat qilishi mumkin.
Kompaniyaning muvozanat nuqtasi va maksimal foyda, marjinal daromad va marjinal qiymat teng bo'lgan taqdirda erishiladi.
Kompaniya bunday nisbatga erishganida, u endi ishlab chiqarishni ko'paytirmaydi, ishlab chiqarish barqaror bo'ladi, shuning uchun nomi - kompaniyaning muvozanati.
Korxonalar va tashkilotlar tomonidan tovarlarni yaratishda sarflangan xarajatlar, natijada ulardan zarur foyda olish uchun ishlab chiqarish xarajatlari hisoblanadi.
Xizmatlar va tovarlarni har bir ishlab chiqarish ishlab chiqarish omillaridan foydalanish bilan bog'liq: mehnat, tabiiy resurslar va kapital. Ushbu omillarning qiymati ishlab chiqarish xarajatlari bilan belgilanadi.
Resurslar cheklangan bo'lsa, ushbu omillardan qanday qilib maksimal darajada foydalanish kerak? Ushbu muammo har bir korxona uchun dolzarbdir.
Ishlab chiqarish xarajatlari tannarxni hisoblash uslubiga va ishlab chiqarish miqyosiga qarab tasniflanadi.

Xarajatlar tasnifi

Agar siz sotishni sotuvchi sifatida baholasangiz, unda bitimdan foyda olish uchun, avvalambor, tashkilot mahsulot ishlab chiqarish bilan bog'liq xarajatlarni qoplash kerak.
Eng kam tannarx qoidasida har qanday mahsulot ishlab chiqarish xarajatlari minimallashtiriladi, agar marjinal mahsulot har bir resurs qiymatining har bir birligi uchun bir xil bo'lsa.
Agar biron bir sababga ko'ra xarajatlar darajasi o'zgarsa, unda xarajatlar grafigi o'zgartiriladi. Xarajatlar kamayganda, grafiklar pastga siljiydi, ular ko'payganda esa grafiklar yuqoriga qarab siljiydi.
Xarajatlarni minimallashtirish har bir korxonaning raqobatdoshligini oshirishning asosiy va muhim manbalaridan biridir.
Tovar va xizmatlarning hozirgi bozor narxlarini hisobga olgan holda, tannarxni pasaytirish qo'shimcha daromad keltiradi, bu har qanday korxonaning gullab-yashnashi va muvaffaqiyatini anglatadi.


2.Mahsulot tannarxini pasaytirishning manbalari va omillari
Mehnat unumdorligini oshirish, xomashyo va material, yoqilg’i va elektroenergetika xarajatlarini kamaytirish, xizmat ko’rsatish va boshqarish sarflarini qisqartirish, ishlab chiqarishdan tashqari, xarajatlarni tejash sanoat mahsuloti tannarxini pasaytirishning eng muhim manbalari hisoblanadi.
Mehnat unumdorligini oshirish uchun yangi texnika, texnologiya jarayonlarini va ishlab chiqarishni o’stirish yoki tashkil etishning ilg’or usullarini joriy qilish orqali har bir mehnatchi tomonidan tayyorlanayotgan mahsulotni ko’paytirish kerak bo’ladi. Bu holda har bir mahsulot birligiga sarflanadigan ish haqi qisqaradi, ammo ishchining umumiy ish haqi esa ortib boradi. Mehnat unumdorligi ish haqiga nisbatan jadal o’sgandagina tannarx pasayadi.
Mehnat unumdorligining o’sish mohiyati shundan iboratki, bunda mahsulot ishlab chiqarishga ketadigan jonli mehnat ulushi kamayadi, ilgari sarflangan mehnatning ulushi esa ortadi, biroq mahsulot birligi uchun ketadigan mehnat sarfi qisqaradi.
Material, yoqilg’i va elektr energiya xarajatlarini kamaytirish uchun ularni tejab sarflash, qimmatbaho materiallarni arzon, Lekin yaxshi materiallar bilan almashtirish, ularni sotib olish va korxonaga keltirish bilan bog’liq bo’lgan sarflarni qisqartirish kerak bo’ladi.
Xizmat ko’rsatish va boshqarish uchun ketadigan xarajatlarni qisqartirishga esa tarmoq va korxonalardagi ma’muriy boshqaruv apparatining sarflarini kamaytirish, asbob-uskuna, bino va inshootlarni saqlash, yoritish, isitish uchun ketadigan mablag’’larni tejab-tergab sarflash orqali erishiladi.
Unumsiz xarajatlarni (jarima to’lash, penya va hokazolar) tugatish mahsulot tannarxini pasaytirishda muhim ahamiyat kasb etadi.
Texnika taraqqiyoti ishlab chiqarishni tashkil etishning ijtimoiy shakllarini takomillashtirishning, ishlab chiqarishni rasional joylashtirish, ishlab chiqarish va mehnatni korxonaning ichida uyushtirishni yaxshilash mahsulot tannarxini pasaytirishning ta’minlovchi omillari bo’lib hisoblanadi. Masalan, texnika taraqqiyoti mahsulot tannarxini pasaytirishning barcha manbalariga ta’sir ko’rsatadi. Ishlab chiqarishni elektrlashtirish va elektronizasiyalash hamda kompleks avtomatlashtirish, ximiyalash mahsulot tayyorlash uchun sarflanadigan solishtirma xarajatlarni kamaytiradi.
Har bir korxonada mahsulot tannarxini pasaytirish darajasini hisoblash uchun eng avvalo undagi rezervlarni, ya’ni foydalanilmayotgan imkoniyatlarni aniqlash kerak. Ular ko’zga tashlanadigan, yuzaki, juda murakkab, ko’z ilg’amaydigan bo’lishi mumkin. Faqat chuqur, har taraflama iqtisodiy-texnik tahlildan keyin ularni aniqlash, topish mumkin bo’ladi.
Rezervlar har xil belgilarga qarab guruhlarga ajratilishi mumkin. Ular eng avvalo to’planish joyiga qarab ichki ishlab chiqarish va tashqi rezervlarga ajraladi.
Tashqi rezervlarga tarmoqlar bo’yicha rezervlar, regional (hududiy) va tabiiy-ekologik rezervlar kiradi.
Rezervlar safarbar etilishi muddati bo’yicha joriy va istiqbolli rezervlarga ajraladi.
Rezervlarni ishlab chiqarish jarayonlarining elementlari bo’yicha ham guruhlarga bo’lish mumkin. Bunday rezervlarga mehnat, moddiy va asosiy fondlardan foydalanish rezervlari kiradi.
Korxona yoki tarmoq faoliyatini tahlil etish uchun rezervlarni ikkiga bo’lib ko’rish mumkin:
- tashkiliy-texnikaviy rezervlar;
- ijtimoiy-iqtisodiy rezervlar.
Mana shu yuqorida keltirilgan barcha rezervlar, ya’ni foydalanilmayotgan imkoniyatlarni safarbar etish, ishga solish hamda shu asosda tannarxni keskin pasaytirish uchun bir qator omillardan keng foydalanish va ularni hisoblab chiqish kerak. U ishning metodikasi, usulini “Korxonalar faoliyatini tashkil etish, rejalashtirish va boshqarish” fanidan o’qiladigan ma’ruzalarda, amaliy mashg’ulotlarda chuqqurroq va har tomonlama tushuntirib beriladi.
Mahsulot tannarxini rejalashtirish mehnat, moddiy va moliyaviy mablag’’lardan oqilona foydalanish asosida ishlab chiqarishning yuqori samaradorligiga erishishga qaratilgandir. Tannarx rejasi quyidagi bo’limlarni o’z ichiga oladi:
1. Mahsulot tannarxini pasaytirish rejasi;
2. Mahsulot tannarxini kalkulyasiya etish;
3. Ishlab chiqarish xarajatlari smetasi;
4. Tovar va sotiladigan mahsulot tannarxining hisobi.
Tannarx rejasi, ikki bosqichda ishlab chiqiladi. Birinchi bosqichda, eng avvalo, hisobot yilida rejalarning bajaralishi tahlil etiladi, mahsulot tannarxini pasaytirish, foyda va rentabellikni oshirish rezervlari aniqlanadi va aniqlangan rezervlardan foydalanish tadbirlari belgilanadi, reja loyihasi ishlab chiqiladi. Ikkinchi bosqichda esa rejaning uzil-kesil loyihasi ishlab chiqiladi va bu reja topshiriqlari korxona bo’limlariga etkaziladi.
Mahsulot tannarxi va uni pasaytirish topshiriqlari davlat va korxona rejasida yuqoridan belgilanmaydigan, aksincha, korxonalarning o’zida hisob qilinadigan ko’rsatkich hisoblanadi. SHunga qaramay, mahsulot tannarxi sanoat ko’rsatkichlaridan biri bo’lib qolaveradi. CHunki sanoat mahsuloti tannarxini pasaytirish ishlab chiqarishning rentabellik darajasini oshirish rezervlaridan biri hisoblanadi. Mahsulot tannarxi qanchalik past bo’lsa, albatta, boshqa shart-sharoitlar bir xil bo’lgan holda (masalan, xuddi o’sha mahsulotning narxi barqaror bo’lganda) uni sotishdan kelgan foyda ham shunchalik ko’p bo’ladi.
 Narx bozor kategoriyasi bo’lib, tovarlar ayirboshlanganda yuz beradigan munosabatlarni anglatadi. Narx nazariy jihatdan olganda tovar qiymatining puldagi ifodasi, qiymatining bozordagi ko’rinishidir.
Narx nimaga tegishli bo’lishidan qat’iy nazar (tovar, xizmat) beshta asosiy funksiyani bajaradi:




bozor muvozanatini ta’minlash funksiyasi

hisob-kitob, ulchov funksiyasi

iqtisodiy regulyator funksiyasi

raqobat vositasi funksiyasi

ijtimoiy himoya funksiyasi

Bozor iqtisodiyoti sharoitida narxning quyidagi turlari mavjud:



demping narx

nufuzli narx

milliy narx

arzonlashtirilgan narx

jahon narxi

yashirin narx

erkin narx

standart narx

kontrakt (ulgurji) narx

chakana narx

o’zgaruvchan narx

limit narx

muvozanat narx

Narxlar faqat iste’moldagina emas, balki ishlab chiqarishdagi o’zgarishlardan ham darak beradi.
Narxlarning boshqa muhim vazifasi – ishlab chiqaruvchilar va iste’molchilarni rag’batlantirishdir.
Narxlar mexanizmi ishlab chiqarilayotgan mahsulot miqdorini ko’paytirishgina emas, balki ishlab chiqarishning eng tejamli usullarini ishlashni ham rag’batlantiradi.
Narxlarning uchinchi vazifasi ikkinchisi bilan chambarchas bog’liq. Bu daromadlarnig taqsimlanishiir. Tovar ishlab chiqarish sharoitida xo’jalik faoliyati ishtirokchilari oladigan daromadlar ular o’z shaxsiy yoki ishlab chiqarish iste’mollarini ko’plab sotadigan yoki sotib oladigan tovarlar va xizmatlarning narxlariga bevosita bog’liq bo’ladi.
Narxlarning to’rtinchi vazifasi alohida korxonalarga va xo’jalik sohalariga ishlab chiqarish omillarini taqsimlashdir.
Narx siyosatini shakllantirish va narx darajasini hisoblash uslublari
Narx bilan iste’molchilar o’rtasida juda chambarchas aloqadorlik mav­judki, uni iqtisodiy tamoyillar: talab qonuni, talabning narx ravonligi, bozor segmentasiyasi bilan izohlash mumkin. Talab qonuni iste’molchilar odatda qimmat narxlarga qaraganda arzon narxlarda ko’proq tovarlar sotib olishini ifodalaydi. Ammo har qanday tovar ham «narx-miqdor» aloqador­ligiga to’g’ri kelavermaydi. Ayrim mahsulotlarga talab shundayki, muayyan sharoitlarda yuqoriroq narxlar ko’proq tovar aylanmasi hajmini ta’min­laydi. Bunday tovarlar bozorning ayrim segmentlariga mo’ljallangan – bular qimmatbaho avtomobillar, kemalar, zeb-ziynat buyumlari, mo’yna va boshqalar.
Raqobat narx siyosatida muhim barometr bo’lib xizmat qiladi. Korxonalarning narx siyosati narx belgilash maqsadlari va uslublariga bog’liq bo’lgan to’rt bozor tipini ajratish mumkin: sof raqobat, monopolistik raqobat, oligopolistik raqobat sof monopoliya.
Asosan narxni o’zgartirish yo’li bilan talabga ta’sir ko’rsatish raqobatning narx bilan bog’liq usullarini yaratadi. Narx bilan bog’liq bo’lmagan raqobat usullarida firmalar o’z mahsulotining o’ziga xos xislat­lariga zo’r beradi, mahsulot sotish, tovarlar harkati, reklama, mahsulotni joylash, servis kabi marketing qismlariga katta e’tibor beradi.
Bozorda narx uchta guruh omil natijasida shakllanadi:
1. Talab omillari (bozorda o’xshash tovarlar mavjudligi va ularga bo’lgan narxlar, bozorga kirish, xaridorlar daromadlari, xaridorni talablari, talabga yo’naltirilgan narx)
2. Xarajat omillari (ishlab chiqarish xarajatlari, marketing xarajatlari, foyda).
3. Raqobat omillari (tarmoqdagi firmalar soni, aynan o’xshash import tovarlari, raqobatchilar tovarlariga bo’lgan narxni bilish.
Asosiy narxni belgilash uslubi quyidagilardan iborat:




narxlashtirish masalasi qo’yiladi,

talabi aniqlanadi,

xarajatlari baholanadi,

raqobatchilar tovari va narx tahlil qilinadi,

narxni shakllantirish uslubi tanlanadi,

oxirgi natijaviy narx o’rnatiladi.

«O’rtacha xarajatlar plyus foyda» tamoyili bo’yicha narx belgilash tovarning tannarxiga muayyan ustama qo’yishdan iborat bo’lib, narx belgi­lashning eng oddiy usuli hisoblanadi. Ustama narx miqdori tovar turiga qarab, juda keng chegaralarda tebranib turadi. SHuningdek, tovarning ishlab chiqaruvchidan pirovard natijada iste’molchiga etib borishga qarab oxirgi narx ulgurji va chakana savdo qo’yadigan ustama narxlar yakunini ifodalaydi.
«Ko’zlangan foyda normasi» olishni ta’minlaydigan narx belgilash usulini qo’llaydigan ishlab chiqaruvchilar oldindan sarf etilgan kapital uchun muayyan qaytim foiz olishga intmiladilar. Bu usul o’rtacha solishtirma xarajatlarni hisoblashga asoslanadi.
Narxni chegaraviy xarajatlar bo’yicha belgilash usulini qo’llash bilan firma mahsulotning qo’shimcha hajmi birligini bu mahsulotni ishlab chiqarishning alohida qiymatiga sotadi, bu holda xarajatlarning faqat bir qismi koplanadi, foyda amalga oshmaydi. Narx belgilashning bu strategiya­si agar firma ishni to’xtatish xavfi ostida qolgan va foydalanadigan ishchi kuchini saqlab qolishni xohlagan sharoitlarda naf keltirishi mumkin.
Savdoda do’konlarga xaridorlarning kelishini ko’paytirish uchun sotuvchilar ayrim tovarlarni to’liq xarajatlaridan pastroq baholab, «jalb etuvchi» narxlar yaratadilar. Xaridorlar ko’payadi, ular arzon narxdagi tovarlar bilan birga bunga qo’shimcha ravishda narxi me’yorda bo’lgan tovarlarni ham xarid qiladilar.
Bozor tez o’zgarib boradi va shunga ko’ra har bir mahsulot ham o’z yashash davrini ham o’taydi. Shu vaqt davomida firmalar doimo narxlarga o’zgartirishlar kiritadi.
Yangi mahsulotga narx belgilash eng jiddiy bosqichlardan biridir. YAngi mahsulotni ishlab chiqarish bilan bog’liq xarajatlar bozordagi talab darajasi, raqiblar harakati hali etarli darajada ma’lum emas.
Narx belgilashning qiyinligi, muayyan darajada mahsulotning yangiligi darajasiga ham bog’liq. Bu daraja esa uchga bo’linadi:

eng yangi mahsulot;

texnikaviy ilg’or mahsulot;

original bo’lmagan (yangi taqlidiy) va o’rinbosar mahsulotlar.

Bozor talabi hali noma’lum, shu sababli noyob mahsulotga narx belgilashda asosiy masala «Qaymog’ini olish» yoki «Kirib olish» siyosatini qabul qilishdan iboratdir.
Bunda mutaxassislar narxga nisbatan asosiy iste’molchilarning munosabati darajasini belgilaydilar, shuningdek, raqiblar bozorga qay darajada tezlik bilan kirib kelishi mumkinligini o’rganadilar. O’ziga o’xshash o’rinbosarlari bo’lgan yangi mahsulot taqlidiy yoki moslashtirilgan mahsulot tarzida tasnif etiladi. Bunday hollarda narx siyosati ilgarigi taktikasini davom ettiradi va narx darajasi muqobil tovarlar o’rtasida mavjud bo’lgan sifat va miqdorga qarab o’zgaradi.
Mahsulotning bozorga kirib kelishi va o’sishi bosqichidan to’yinish bosqichiga harakati darajasiga qarab, narxlarni puxta boshqarish narx marketingni strategiyasini amalga oshirishning kaliti hisoblanadi.
To’yinish bosqichida narxlarni ko’tarish odatda talabning ko’payishi emas, balki ishlab chiqarish xarajatlarining qiymatini ortishi oqibati­dir. SHu sababli mahsulotning turiga qarab yo erkin narxlar qo’yiladi yoki tovarlar sotish hajmini ko’paytirish uchun narxlar pasaytiriladi.
Yo’qolib ketayotgan mahsulotlarga narx belgilash.
Narx marketingida keyingi rejalarga qarab ikki muqobil narx belgilash yo’li qo’llaniladi. Ishlab chiqarishni qisqartirish uchun narxlarni bosqichma-bosqich pasaytirish strategiyasi jami g’amlamalar sotib tugatilgunga qadar amalga oshiriladi. Unga muqobil holda foydani quvvatlash yo’lida qo’shimcha xarajatlar, xususan mahsulot sotishni rag’batlantirish xarajatlarini qisqartiriladi, narxlar esa ilgarigi darajada saqlab qolinadi. Raqiblarning bozorni tashlab chiqib ketishiga qarab, bozor ta’minoti manbalari qisqaradi va aksariyat bunday vaziyatda shu mahsulotga hali muhtoj bo’lgan muayyan bozor segmenti saqlanib qoladi. Bu esa mahsulot yashash davrining so’nggi bosqichi davrida bozorda qolgan firmaga o’z narxini oshirish imkonini yaratishi mumkin.
Savdo-sotiq faoliyatida marketing mutaxassislari uchun narx belgilashning ikkita asosiy siyosati mavjud, bu «qaymog’ini olish» va «kirib olish» siyosatidir.
«Qaymog’ini olish» va «Kirib olish» siyosatlari narx belgilashning favqulodda namoyon bo’lishi hisoblanadi. Uning birinchisi – qimmat narxlar, ikkinchisi – arzon narxlar strategiyasidir.

«Qaymog’ini olish» siyosati avvalo, tovar narxi ishlab chiqarish narxidan ancha yuqori o’rnatib asta-sekin uni tushirib boradi. «Qaymog’ini olish» siyosatidan aksariyat bozorga yangi mahsulotni joriy etishda foydalaniladi. Bunda narx qandaydir bir yuqori darajada belgilanadi, mahsulot esa segmentasiya natijasida asosiy deb e’tirof etilgan bozorda sotiladi. Bozorning to’yinishidan so’ng iste’molchilarni jalb qilish maqsadida narx pasaytiriladi. SHunday yo’l bilan to’liq daromad eng ko’p miqdorga etkaziladi.

SHu sababli yagona yo’l – tovar sotish bozorlarini kengaytirish, yangi segmentlar izlashdir.