|
Vedalar. Eramizdan avvalgi 2-ming yilliklar o`rtalarida Hindistonga Shimoldan yerlik aholidan tillari va ranglari farq qilgan xalqlar kirib kela boshladilar. Ular Yevropa tillariga o`xshash bo`lgan sanskrit tilida gaplashar edilar, o`zlarini esa oriylar (aslzodalar) deb atar edilar. Ular o`zlari bilan muqaddas yozuvlarini ham olib keldilar. Ular Vedalar (sanskr. tilida - Bashorat) edi. Vedalarning boshqa muqaddas (mas. Bibliya) yozuvlardan farqli tomoni shunda ediki, ular nihoyasiga yetkazilmagan va oxiri oshiq edi. Unga keyingi ruhoniylar tomonidan ham qo`shimshalar qo`shish imkoni bor edi. Shuning ushun keyinshalik bu yozuvlar juda ham kengayib ketdi. Vedalarda 33 ta, ba’zi manbalarga ko`ra 333 yoki 3339 ta afsonaviy xudolar haqida madhiyalar bitilgan. Bu xudolarning eng mashhurlari - Indra, Varuna, Mitra, Dyaus, Adita, Agnyu, Vishnu, Krishna.
Hind adabiyoti boy bo`lib, uning anchagina qismi yo`qolib ketgan. Uning boshlanishi Vedalardir.
Vedalar tarkibiga turli davrlarda yozilgan bir necha kitoblar kirib, ularda ibodat, marosimlar, falsafiy ta'limotlar, tarixiy voqealar bayon etilgan. Vedalar to`rt yirik to`plamdan iborat:
Rigveda (“Madhiyalar vedasi”);
Samaveda (“Qo`shiqlar vedasi”);
Yajurveda (“Qurbonliklar vedasi”);
Atxarvaveda (“Afsun va jodular vedasi”);
Rigveda xudolarga aytilgan madhiyalarning to`plami, diniy yodgorliklar bo`lib, uning mualliflari rishi kuylovchilarning asosiy vazifalari xudolarni oriy tomonga og‘dirish bo`lgan. Rigvedada zardushtiylikning muqaddas kitobi Avesto bilan o`xshash afsona va marosimlar bor. Rigveda Panjobda, Hind havzasi va uning oqimida miloddan avvalgi VI asrda paydo bo`lgan bo`lib. Unda Shimoliy Hindistonda miloddan avvalgi 2-1-ming yilliklarda yuz bergan voqealar haqida ma'lumot beradi.
Samaveda Rigvedaga ko`proq bog‘liq bo`lib, u hozirgi davrga ikki tahrirda yetib kelgan (cakha-aynan, shahobcha); Kautxuma va Ranayaniya to`plamlaridan iborat.
Kautxuma to`plami 1810 she'rdan iborat bo`lib, undan faqat 76 tasi Rigvedada uchramaydi. Undagi she'rlar Rigvedaning VIII va IX mandalasidan olingan bo`lib, tantanali qurbonlik marosimi paytida o`qiladi. To`plam ikki qismdan iborat: birinchi qism hajmi Agni, Indra, Sama xudolariga, ikkinchi qism Samaga qurbonlik keltirish marosimida aytiladigan qo`shiqlardan iborat. Samavedaning maqsadi diniy marosimlarda aytiladigan qo`shiqlarni o`rgatishdan iborat. Hindistonda hozirda ham vedalarni kuyga solib kuylovchilar-samavedinalar saqlanib, ularning maktablari mavjud.
Yajurveda shrauta (qurbonlik marosimi) bilan bog‘liq bo`lib, uning asosiy qismini qurbonlik usullari-yajus tashkil etadi. Bu marosimlar to`lin oyli tunda, yangi oy chiqqanda, Agni uchun o`tkaziladigan qurbonliklardir.
Vedaning bu maktablari qora va oq yajurvedaga bo`lingan. Qora yajurvedaning turli maktablarga xos bo`lgan Katxoxa, Kapishtxala-Katxa, Maytrayani,Tayttiriya kabi tahrirlari mavjud. Oq Yajurvedaning Vajasaneyi nomli birgina tahriri bor.
Yajurvedaning tarkibi uch asosiy bosqichni tashkil etadi. I.Marosim. II. Yajus va mantralar. III. Braxmana sharhlari.
Atxarvaveda mil.av. 1-ming yilliklar boshlariga borib taqaladigan qadimiy hind afsunlarini o`zida aks ettirgan. Qadimiy hind jamiyatida mavjud bo`lgan barcha taraflarni, nuqson va kamchiliklarni o`zida aks ettirgan. Atxaravaveda afsonaviy ruhoniy Atxarvana (“Olov ruxoniysi”) nomi bilan bog‘liq bo`lib, afsun va jodular o`sha davrda olov ustida bajarilgandir. Atxarvaveda 6 ming she'rdan iborat . 371 madhiyani o`z ichiga oladi. Ular yigirmata kitobda jamlangan. Bunda dushmanlar, ilonlar, kasalliklar kabi insonga zarar keltiruvchi kuchlar lanatlanadi, sihat-salomatlik tilash bilan bog‘liq duo-afsunlar bayon qilingan.
Vedalarda butun tabiatning ilohiyligi haqidagi ta'limot ilgari suriladi. Hindistonda ko`pxudolik keng targ‘ib qilinadi. Xudolar orasida “eng ulug‘i, eng kichigi, eng qarisi, eng yoshi bo`lmay, ular barchasi ulug‘likda tengdir. Bir xudo ba'zida butun borliqning hukmdori bo`lishi va shu bilan birga u ikkinchi bir xudoga tobe bo`lishi mumkin. Masalan, Indra va barcha xudolar Varunaga tobe bo`lishi mumkin. Varuna va boshqa barcha xudolar Indraga bo`ysunadilar. Bu Veda ilohiyotchiligiga xos bo`lib, shu munosabat boshqa xudolarga ham tegishlidir.
Vedalar qiyin tilda yozilganligi sababli, keyinchalik ularga sharh va izohlar yozilgan. Vedalarga yozilgan bunday diniy-falsafiy izohlar „Upanishad“ deb yuritiladi. „Upanishad“ – sanskritcha so`z bo`lib, ustozning yonida haqiqatni bilish uchun o`tirmoq degan ma’noni bildiradi. Upanishadlar mil.av. VII-III asrlardan boshlab milodiy XIV-XV asrlargacha tuzib borilgan va ularga 250 ga yaqin asarlar kiritilgan.
Do'stlaringiz bilan baham: |
