Ибрайым юсупов ойлар қосықлар ҳамь поэмалар

ГЕЙНЕДЕН 
Сан-санақсыз жулдызлар кокте
Мангги унсиз жанады тек-те.
Бир брине қарар мунгайып,
Ышқы дарти бардай журекте. 
Ҳамь сойлесер бир-брименен,
Унсиз ғана сырлы тилменен.
Ҳеш лингвист олардынг тлин
Тусинип я уғып кормеген. 
Брақта, мен сол тилдинг срын
Уға билдим ҳаммеден бурын.
Грамматикам болды ол менинг 
Уйренерде ашықлық тлин. 
* * * 
Козлеримнен токкен жасымнан
Коп шрайлы гуллер онеди.

---

22 
Мен гурсинсем, ҳарь шеккен налам
Булбил пғанына донеди. 
Жаным, егер сен мени суйсенг,
Сол гуллерди саған берейин.
Танг саҳарде айнангнан крип,
Бас ушынгда сайрап журейин.
ҚАРА ЖОРҒА 
(Айтжан сазенденинг естелиги уигын) 
Онг жанбастан қонды бақсы, онггерилди дутар алға,
Қос шархана тилге келип, бар бийлигин берди қолға.
Иесининг унсиз ҳамирин англап алып қас-қабақтан,
Бир маҳалде су шайпалмас жорға болып тусти жолға. 
Жолға зартенг-забертенглеп қанттарылған 
аламойнақ, 
Шабандоздынг кеулин тауып, шғыршықлап кетти 
ойнап. 
Устки тиек, астқы тиек еки тарға артып иек,
Қақпақпенен сап мойнына табан треп турды жайлап. 
Тунжыратып гумис шапқан торғай қанат еки қулақ,
Алып қашып кетпесин деп, дизгин ушын белге орап,
Қубылжытып нағыс ойған алқымдағы айшық суйек,
Сийнементтей сауры бетке омыраудан тусти қулап. 
Тенгеу деген табылғыш-ау излегенге асықпай-ақ:
Сазенденинг торть саусағы мсалы торть епшил аяқ,
Онг блектинг бас бармағы ҳазирше бос, касиби жоқ,
Самал қаққан қыл қуйрықтай, тек сань ушын 
турғандай-ақ. 
Ески шарқтынг паригинен шебер уста жонған қақбақ,

---

23 
Аршан кебир тақырындай топшыл дойнақ 
жатты таплап. 
Алыс жолдынг белесиндей аскар-асқар он торть перде,
Тасилгий ат баринен-де суринбестен отер баплап. 
Су геулеген боз тақырдай қазба дутар туптен 
сайрап, 
Қақпақтағы торть оқпаннан саз тасқыны шғар 
қайнап. 
Ақбаслы ердинг қаснағындай ақ суйектен ойған 
мойын 
Оймыш-оймыш саз срындай жузь қубылып 
жатты жайнап. 
Ағаш дутар, қос шархана, он торть перде, тоғыз 
саусақ, 
Бир танглайдан тил шғарып, унь сулуын жатты 
таусап. 
Тынглаушынынг жанжуйеси согилгендей тгисинен, 
Алпыс еки тамыр қалды арьуанадай иип, саусап... 
Бул заманда жорға суру танг емес ғой, дослар, брақ,
Сойтседағы сазенденинг онерине кеуил инақ.
Сулу сазды тынглағанда бой жымбырлап, кеул 
йошып, 
Болмассанг-ба шийрин қиял жорғасына мингендей-ақ. 
Сонда сенинг журегингди бир лаззетли дарть уялап,
"Пай, мна бир жорға сурген жгитти айт" деп қиялап,
Омир мисли сулу қыздай уйден шға тосып жолды,
Озь қолынан усынғандай болар саған қанлы шарап... 
Шу жануар, қара жорға, онерингди корсет, қане,
Ушқан қуслар илесе алмас сазенденинг дулдулине.
Айлы тунде ҳауазымды алып қашсын жпек самал,

---

24 
Жулдыз батпай жеткизегор суйген ярдынг манзилине! 
1957-жыл.