Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

Одамлар бир томчи
кўзёшингга арзимайди,арзийдиган одам сени йиғлатмайди”,деб
сочларимнисилагандидадамраҳматли.
Ҳозир ҳам икки томчи илиқ ёш қулоқларим ёнидан думалаб
ёстиққатушди.
Қайданамишондимбуаблаҳга?Эҳтимол,менодамтанимасман,
лекинонам ўзжиянлариқандайлигинибилишикеракэди-
ку.Нега

---

134
бунингёнигаюборди?
Тўғри,дадам ҳам ичарди,лекин ҳеч қачон бунақанги тубан,
чўчқатахлит аҳволга тушмасди. Ёки мен кўрмаганмидим? Йўқ,
бўлишимумкинмас,дадамхудоданқўрқарди.
.
.
Меҳмонлардан бири кириб,дадамни ёдлаб,яқинлигини изҳор
этганбўлди.Иложиборичаасабларимнижиловлаб,ўзимнитутишга
ҳаракатқилиб,босабртурдим.Менданҳечқандайсадобўлмагач,
ноиложчиқибкетди…
Кейин яна бир эркак ва аёл кириб келганини гап-
сўзлардан
англадим.“
Одамшаванда”тоғамянакириб:
–Мана,даврагааёлкишикелибқўшилди.Турэнди,қани,чиқ,–
деди.
Жойимдамиқэтмайётавердим.
Тоғамуаёлниетаклабкелиб,таништирди:
–Буменингқизим,исмиЖамила.Тожикистондан,–дебжувонни
қучоқлаб,елкасинисилабқўйди.
–Ҳай,меннимақилай?–дедимзардабилан.
Тоғамбирунга,бирменгақараб:
–Мана,қарақани,буниқулоғидаиккитатиллоҳалқа,сендаҳеч
нимайўқ,–дедигаптополмай.
Ичимда“Астағфируллоҳ”,дебҳамўзимниушлолмадим:
–Бунингизнисизгаўхшаганоталарикўп-
да,бирибўлмасабири
олиб берган.Нимабўпти шунга?Мен Московгаҳалқаолиш учун
келганимйўқ!
Тоғам гангиб қолган “
қизи”га менинг феълим тор,инжиқ,
тегманозикэканимниайтиб,арзқилакетди.Яхшики,“бўлам”камгап
экан,ортиқчасўзқўшмади.
Тоғамнингалжирашини эшитмаслик учун телевизўрни қўйиб,
овози борича баланд кўтардим.Тоғам хўрозланиб келиб симни
суғурибташлади.Менўшазаҳотиулаб,симданқўлузмайбезрайиб
туриболдим.АсабийлашаётганимникўрибЖамилатоғамнихонадан
чиқарибюборди:
–Тоғангизсизнимақтади,шуқизбилантанишасан,дебтуриб
олди,–дедитўтинингпатидайзангорқабоғинипилпиллатиб.
–Нимадеганменҳақимда,билмайманваменгақизиғиҳамйўқ.
Мен ёмон одамман,жудаям ёмонман,– дебшартўгирилибётиб

---

135
олдим…
Бирмуддатлиланж сукунатданкейинўзиеганазоблариҳақида
гапира кетди.Еттинчи синфга ўтар-
ўтмас бир йигитйўлдан уриб
обқочибкетганини,юклибўлибқолганинийиғламсирабҳикояқилди.
Кейинменгадалдаберишучунхудоданкирибпайғамбарданчиқди…
Суҳбатимизэндижонланайдегандаювилмаганқошиқдайбўлиб
тоғамянақайтибкирди.Жамилаиккови–бир“отинча”ю бир“сўфи”
менгаамримаъруфқилакетишди.Бунисигачидабтуролмадим:
– Қизиқ,мактабни олтинчигача ўқиган бўлсангиз ҳам шунча
ақлингизборэкан-
а?Менганасиҳатқиладиганпокдомонбўлсангиз,
нимагажалабликқилибюрибсиз?Шунименгатушунтирибберинг!
Вой,тоғамнижиннибўлганиникўрсангиз!
– Нимага унақа дейсан?Қаерда кўрдинг?Ким билан ушлаб
олдинг?Буларниникоҳибор!Худоданқўрқ,худодан!
.
.–дебкалити
буралганўйинчоқжўжадайхонабўйлаббетинимйўрғалабқолди.
– Соғбўлганидабировнингэрибиланетаклашибюрмасди,–
дедимменҳамавжолиб.
Ҳамматахтабўлибқотди-
қолди.Менэсауйданчиқиб,ўзимни
ўрмонгаурдим…
***
6март
Ўрмоннингичидамақсадсиздайдиб-
дайдиб,ўзим йиғлаб,ўзим
юпаниб,бир пайт ҳушимга келдиму,адашиб қолганимни англаб,