Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

чиқсам беихтиёр ҳамма мен томон қайрилиб олишидан,
ўқитувчиларим баҳоларимни бироз ошириб қўйишларидан.
.
.ич-
ичимданқувонар.
.
.бирсўзбиланайтганда,ҳаётданмамнунэдим.
Онам кўзтегмасиндебеттипирниайлантирибдам солдирар,
туморлартақиб,кўзмунчоқларбоғларди.
Энгяқинўртоғим – кўзгудоим ёнимда,убиландийдорлашиб
тўймасдим,қараган сари баҳри дилим очилиб,яйраб борардим.
Чункиуғўрликпайтим қизболанингҳусниҳам бахти,ҳам фожиаси
бўлишимумкинлигихаёлимнингкўчасигакелмасэди.
Мактабдагидек,коллежда ҳам барча йигитлар ошиқу шайдо,
мени талашиб ёқалашганлари қанча бўлса,мактуб йўллаганлари,
совчиқўйган“
чилги”лариҳамшунчаэди.
Абитуриентлигимдабирвоқеарўйбердики,буменингчиройим
шуҳратиовозасиниянадаоширди.
Ҳужжаттопшириш ҳам ўсмирҳаётинингҳаяжонлиайёми.
.
.Мен

---

11
эгнимгаянги атласкўйлаккийиб,ўзимгаишончим барқарор,Арк
ёнидан учиб-
қўниб ўтиб бораётсам,бошига тўр қалпоқ бостириб,
бурнигазангоршишаликўзойнакқўндирганбирамаки“Тўхта,қизим,
бирдақиқа!
”дебқолди.
Қарасам, у бўйнига осиғли фотоаппаратини созлаб, мени
мўлжалгаоляпти.Вақтим зиқлигиучунубиланортиқчатортишиб
ўтирмадим,шубиланбирга,шайтонликҳамқилгимкепқолди:шоира
қизларнинггазетларда чиқадиган бир хил суратларига тақлидан
кўрсаткич бармоғимни иягимга қўйиб жилмайдим: “
Марҳамат,
олаверинг!
”
Суратчи беш-
олти марта аппаратини чирқиллатиб, мамнун
илжайди.Сўнгабитуриентлигимниэшитиб,янақувонибкетди:“
Йўғ-
е,
буниқара-
я,росаменқидирганқаҳрамонэкансан-
ку!
”
Шузаҳоти рўй берган воқеани унутиб,дорилфунуннингқабул
бўлимигаравонабўлдим.
Ораданбиройўтар-
ўтмасТошкентдачиқадиганранглижурнал
муқовасидакўйлагим ваюзим лов-
ловёниб,кулибтургансуратим
босилиб чиқди.Ҳамма ёқда шов-
шув:“
Нима дейсан,ўзимизнинг
Бонуни Тошкентдаям танишаркан, илтимос қилиб суратга
туширишибди”, “Чиройли бўлсанг шу-
да”, “
Чиройи учунми ё
аълочилигисабабми?”,“Уяммас,буяммас,дадасиТошкентдаўқиган-
ку,танишлариниишгасолган-
да.
.
.
”
Консультациягакирсам,ўзаросуҳбатлашибўтирганмуаллимлар
менгабирқараб,кўзузолмай қолишди.Улардан бири – сочлари
жингала,ёшроқдомла:
–Журналдарасмичиққанқизсиз-
а?–дебсўради.
–Ҳа,–дедимсалтортиниб.
– Жудасоз,– деди қоратўридан келган тўлароқ ўқитувчи,–
биздасиздайқизларўқишикерак,ичкигўзалликяхши,агарташқи
гўзалликҳамвобастабўлса,бу–аъло!
Кейинроқ дорилфунунга кириб, шанба кунлари қишлоққа
қайтсам,бирваракайигауч-
тўртсовчиичкари-
ташқаридамунтазир
навбат кутар,буҳол мен учун оддий воқеага айланиб улгурган,
меҳмонбор-
йўқлигигапарвоқилмай,ўзюмушларимбиланандармон
бўлардим.Чунки.
.
.уларорасидаменкутганйигитданэлчийўқэди.
.
.

---

12
***
12август
Акажон,зериктирибқўймаяпманми?Адабиётчибўлганимучунми
ё сизга ақллироқ кўринмоқчиманми,ҳаётимни бадиий бўёқларда
тасвирлашгауринибёзяпман.