Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

Ҳувайдо”
бобонишаҳаргайўлладик.
ЕлкасигаиккихалтаниайриташлаболганБобоэртасиоқшом
қўшгақўшилган каби суроби тўғриланибқайтибкелди.Малҳамни
талашиб-
тортишиббўлиболдигу,муолажанибошлабюбордик.
Ўпичга тутилган юзга шапалоқ тушгандай,малҳам сурган
жойимизэрталабгасувбойлабшишибчиқди.Бунияхшиликкайўйдик,
мана,дарров таъсир қила бошлади!Энди тери кўчиб тушадию,
қарабсизки,ойдайодамгаайланамиз.
Лекин зардобйиғилган шиш чунонам азоблай бошладики,ёш
болалароғриққачидаёлмайчинқиришгатушди.Табобатдансал-
пал
хабардорбеморларҳапачакниқайчибиланкесиб,зардобниситиб
чиқаришгатушди.Буюмуш ўзингнитириклайинўтдаёқиш билан
баробарэди.
Меннавбаткутибўтирмай,ўзимгаўзимхизматкўрсатдим:шунда
азоб бир муддат пасайиб,кейин жароҳат ўрни жизиллаб ачиша
бошлар,сизотярагабирчимдим қум тегсаборми,оғриқданкўнгил
беҳузур бўлар,арчилган танага ёпишган кўйлакни ечиш учун

---

82
бошингданқайта-
қайтасувқуйишгатўғрикеларди.
Зиёратгоҳфиғонунолаларгатўлди,яраларилатта-
путталарбилан
боғланганодамларғазабиқайнаб-
тошди,лекиносмонйироқ,ердан
имдодйўқэди.
Эртароқ ўзига келган икки эркак “Ҳувайдо”бобони етаклаб,
“
кашшофиазоб”,“
табибилаъин”ниқоралабшаҳаргакетишди.
–Қўлгатушса,“
олакула”синиоғзи-
бурниданчиққунчаегизаман!
–Шуергасудрабкелиб,терисинишилиб,ўзмалҳаминисупурги
биланбаданигасурибтомошасиникўрмасам.
.
.нимабўлсамбўлай!
Ғазабнокқасоскорларшукетганчаучкунйўқбўлибкетишди.
Бетоқатқўнғироқларгаўзбектилини чалаўзлаштирган бир ғалча
“
.
.
.
хизмат доирасидан ташқарида”, деб тўтиқушдек такрорлаб
чарчамади.Ниҳоят,тўртинчи кун дегандаўчкорлар бир-
бирларига
суяниб,кўзларикиртайиб,енгларишалвирабқайтибкелишди.
Эмишки,бундай малҳаму ундай табиб ер юзида йўқ экан.
“Ҳувайдо”бобоаввалучраганманзилдамутлақоўзгаодамяшаркан,
ҳечкимнитанимасэкан,танишниҳамистамасэкан.“
ЁРаб!–дейди
бобоиягинитутамлаб,–эшикниўзиочди.Ёшгинайигитэкан,бир
пиёлачойтутди.Доруларнихалтагаўзисанабжойлади,қандайва
қачонқаергасуриш кераклигинияхшилабтушунтирди.Валепулни
қўлигатутмади,санамади,майли,хонтахтаустигақўйибкетаверинг,
деди.Чоғим,кўзитўқйигитэди.Таажжуб,наҳотинс-
жинсгайўлиққан
бўлсам?!
”
–Бизуйэгасинисалқистовгаолгандик,мелисачақириб,тоза
томошакўрсатди.
.
.
–Каззободамэкан!Ўзибобониалдамаганбўлсаям,фирибгарга
шериклигианиқ!Кўзлариола-
кула.
.
.
–Илоёиловандо,бизкўрганазобларнидўзахдакўрсин!
–Дардмандларниалдаборттирганбойлигиёмонкунигаярасин!
– Табобатнитижоратгаайлантирганҳаромхўрларгаболасидан
қайтсин!
–Илоёкўрбўлсин!
–Илоёкарбўлсин!
–Илоёпесбўлсин!
–Оми-
ин!
“
Оми-
ин!
”–юзлабоқ-
оппоқкабутарларҳавогакўтарилиб,айлана

---

83
-
айланасамогачиқди.Саҳроқуёшининголтинтолаларигачулғаниб,
ярақлаб-
ярақлаб
фазога
кўтарилди.
Охири
дафтардаги
кўпнуқталардекнигоҳилғар-