Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

кўтариб уйга олиб боришди. Х а
11
рпят, кўзини сал очиб:
— Пиглама, онаси,— деди.
Кешш уёги жуда тез бўлди, жуда-жуда ҳам тезла- 
ншб кетди. Боққол поччам битта қўйни сўйиб бергандан 
кеиин, қолганларини сигирпмнз билан бузогимизга қў- 
шиб қишлоқдаги уйнмизга ҳайдаб кетди. Аскар акалар- 
нинг катта машпнасида аввал сандиқлардагп менинг тў- 
йимга аталган майизу ўрикларимпзни, кўрпаю, кигиз- 
ларимпзни жўнатдик, энг охирида 
боққол поччамннпг 
эшакаравасида бобожонимнинг ўзиии олиб кетдик. Таги- 
га юмшоқ-юмшоқ кўрпалар солдик, бошига қалин-қалин 
ёстиқлар қўйдик. Боргунча ҳам бобожоним ҳечам кўзи- 
ни очмадн. Богимизнинг деворларпни бузаётган таика- 
ларшшг таршелаган овозп то қоронғу тушгунча ҳам эши- 
тнлиб турдн. Кесплган дарахтларнинг устига фонарь ёги 
қуйиб ўт қўйишган экан, алангаси осмонга кўтарилиб, 
эрталабгача ҳаммаёқии ёритиб турди.
Б О Б О Ж О И И М Ж А Н И А Т Г А К Е Т Д И
Қишлоқдаги уйимизга кўчпб келганимиздан 
кейии, 
қоронгу тушгапда бизшт кўргани ўзимнинг бувижонпм, 
мўйловн бор ўгай отам, сшиқларимни ўгирлаб қўйган 
ўгай акаларим келишди. Бобожоним юмшоқ-юмшоқ кўр- 
паларда сал-сал хуррак отиб кўзини юмиб ётувди, ўгай 
отам оёқларцни силаб:
140
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Хаф а бўлмапг, мана, бпр арава кўчат олиб келпб- 
сиз, ўзимиз сизга янги боғ қилиб берамиз. — деб кўнг- 
лини кўтарган бўлди.
Бобожоним кўзини очмай:
— Им-м, — деб қўйди.
Кейни ҳаммалари жим бўлнб 
у ҳ тортишди. Заҳро 
холам билап ўзимнипг бувим бир-би,рларининг елкасига