Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ҳаммасини бопларди, боғини ҳечам ёқтирмасди... Биз- 
нинг богимиздаги олов пасайиб қолибди. Энди қоп-қора 
тутуп бўлиб чиқяпти. Й ўқ, тутунмас, сал-пал аланга 
ҳам аралашиб чиқяпти. Ана, Рўзимат бобомнпнг боғидан 
пов этиб аланга кўтарилди. Вой-бўй, бирам балапд бўлиб
141
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

■ кўта|рилдики, ҳў наридаги тоғлардан ҳам, осмондан ҳам
•баландга чиҳиб кетди.
— Тойлогим, тушаҳол энди, бобожонинг иаҳиряпти,—  
доди энам.
Э ҳ , яна бирпас томоша ҳилсам бўларди-да. Кимнинг 
боғидан энг баланд аланга чиҳҳашши билиб олмоҳчи 
лдим. Бнлганимда ўртоҳларимга ҳаммангдан олдин мея 
кўрганман деб, мақтаниб юрардим. Кирсам, бобожоним- 
нипг орқасига ўнтача ёстпқ қўйиб, ўтирганга ўхшатиб 
қўйишибди. Кўзлариям очиқ, катта-кагта бўлиб очилиб- 
ди.
— Ҳ а , қизларнм,— деб тўхтаб-тўхтаб гапиряпти,— ол- 
дин келган олдин кетадн... Заҳро қизим, 
бернроқ кел, 
Сарабиби, ш у ердамисан?.. Оналарингни ёлғизлатиб қўй- 
маиглар, жаннати аёл бу... Розиман, ҳаммаларинтдан ро- 
зиман... Оҳ, вон отамлаб йиғлайдиган 
ўғилларим ҳам 
йўқ. Золнмлар отиб ташлашган 
уларни. Дабрга олиб 
кирадиган Аҳмадқул ўртоғим ҳам йўқ, ў, яхши ўртоғпм 
эди у. Цамаб қўйишди-я... Раҳмонберди, берироқ кел, қў- 
липгаи бер менга, баракалла... Б у йил мактабга борасан, а.
— Бораман, бобожон, — дедим йигламсираб,— қўрқа- 
диган гапларни аптманг, йиглагим келяпти.
— Яхши ўқигип, жон ўғлим.
— Яхш п ўқиймац, бобожон.
— Ўқиб-ўқиб муаллим бўлгин.
— Бобожон, 
муаллпм бўлсам қўигироқли велосинед