Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ди Аҳмадқул бобом.
— Ўзинг борасан, ўрток.
— Ҳаммаснга мени югуртнраберар экансизлар-да.
— Ганга чечансан, оёгипг енгил.
— У ҳ , — шундай дсб Аҳмадкул бобом чиқиб кетди.. 
Энди уёги яна чатоқ бўпти. Матмуса бобом ҳам борол- 
майман, қўш от қўшилган извошда юрадигап раҳбарўглим- 
га гап тегиб қолади, дебди. Хайрият,. Эсонқул бобом дар- 
ров кўнибди. Қамбарали бобом бўлса эшагим иўқ, эшак 
топиб берсаларинг, боравераман-да, 
деб охири, тўртта 
бобожон йўлга тушишибди. Ўша бош танобчи идорасида 
истаканда чой ичаётган экан:
— Н у? — дебди.
— Богпмиз тўгрисида келдик, — дейишибди бобожон- 
лар.
— Так, — дебди бош танобчи чой ҳўилаб.
Кенпн ўрталарида мана бундай суҳбат 
ҳам бўлиб- 
ўтибди:
— Мевали богни бузиш гуноҳ-ку, ўглим.
— Так.
— Ота-бобомиздан қолган нодир мевалар эди, яхши 
болам.
— Так.
— Шунақанги ширин-гаакар меваларки, худди ж ан- 
патнииг ўзи эди.
— Так.
— Тирикчплнгнмиз ҳам шу боглар туфайли ўтиб ту- 
рибди, ЯХ1Г1И ЙПГИТ.
— Так.
— Пахтага бошқа ер қуриб кетмагандир ахир?
—
т- Так.
— Ҳеч бўлмаса Деҳқон шаиканинг хатини ўқигии.
— Так.
— Боғни бузсаларииг, устхкмиздан ўт қўямиз.
— Так.
— 3, менга қара, — дебди охири Аҳмадқул бобомпинг 
жаҳли чиқиб, — Иега ҳадеб так-так дейсан, мен сепга 
отманми? Оёгимни тақалатганп келпбмапми?
— Так, — дебди яна бош танобчи.
132
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Кейпн билишса, шу так-так амаки ўзбекчани билмас