Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Эшитдиларингми?— сўрабди ижроқўм амаки.
— Ҳазилингии қўй, — дейишнбди боболар.
Ҳазпл эмас. чкн экан. Мега десангиз кутншаверпбди, 
кутишаверибди. Цоронги тушгунча ҳам ҳеч ким келиб 
эшнкци очмабди. Энди ҳаммалари бечора Аҳмадқул бо- 
бомни.хафа қилпшибди. Сеи гапга чечан бўлмап ўлгур, 
гапиравердинг, гапнравердинг, мана, бошимнз 
балога 
қолди, деган гапларни айтишибди .Аҳмадқул бобом сабр 
қшганглар, бир иложини қиламан, леКин чизган чиагп- 
ғимдан чиқмайсизлар, дебди. 
Пакана мелисани чақи- 
риб:
— Ҳой йигит, яхши одамнинг боласига 
ўхшайсан,
133
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

берврок. кел, — дебди. Пакана амакн деразага ядинроқ 
келган экан:
— Мусулмон одамнинг боласимисан? — деган савол- 
нн берибди.
— Худога шукр, — деган жавоб даитарибди.
— Худо хоҳласа онанг ҳам мусулмондир?
— Алҳамдулиллоҳ.
— Намознинг савоби кўп бўлади, биласан, а, ўғлим?
— Биламан, отахон.
— Баракалла, ўглим. Энди бизга озгина таҳорат суви 
бергин. Шомнп ўҳиб олайлик. Савобини ўзингга багиш- 
лаймиз, — деб юмшоҳҳина қилиб гапирибди 
Аҳмадҳул 
бобом.
Мелпса амакн савобни яхши 
кўраркан-да, 
дарров 
қумгонда сув илитиб келиб, олдиларига 
кирган экан, 
бобожонлар бпсмиллоҳпр раҳмонир раҳим, деб бечорани 
ерга босиншбди. ]\ўл-оёгшш боглашнбди, кейин ташқи- 
рига чиқиб оч қолганидан тўхтамай ҳанграётган эшак- 
ларини миниб буёққа, қўрғончага қараб 
1
\
0
чишибди...
Б у гапларнинг ҳаммасини мен ҳали айтдим-ку, А ҳ -