Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

балаид ҳилншДн, охирида каттшс-к.аттиҳ сўзлашишди...
Э , яхшп бўпти, жудаям зўр бўпти. 
Эшон бобомни 
этигида ғарчибор энг катта бошлиқшгаг ўзи ҳочирибди.
— Йўг-э! — деди ўзимнинг бобом.
— Худо шоҳпд, — дедилар Эшон бобом, — кеча ўзи 
олдимга ккриб қоровул болаларпи уришиб бергап бўлди, 
нега тагларига юмшоҳроҳ кўрпа тўшаб бермадиларинг, 
нега исснқ овқат бермаяпсизлар, деСап гапларни айтда. 
Кейин менга яқин,роқ келиб, .ҳазратим, сабр қилинг, бир 
иложини қнладиганга ўхшайдшз, деб шнвирлади.
— Икромовнинг ўзи ш у гапларпи айтднми? — энди 
овозини пастлатпб сўради бобожоннм.
— Худо шоҳнд, шуидай де-дн.
— Яхши одам экан.
— Э , Эркавой, мелиса-мелиса деймизу уларнинг ора- 
сида ҳам дшга нймонли, мусулмои йигитлар кўп экаи.
127
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Ҳай-ҳаи, ҳахшасп аслида яратгап эгамдац, ҳаммаси Ба- 
ҳовуддип ппримдан. Мана, ёруг дупёга чиқиб ўтирибмиз. 
Кечки таомни ҳалнги отлиқ йпгпт олпб кпрдп. Қоронгу 
тушиши билан ҳожатхонага борипг, кўча томоншшг гува- 
ласи бўш, тўрттаспни туширасиз, дейди-я. Йўқ, болам, 
оёқ қурғур шол, узоққа юролмайман десам, ўзим айтган 
жойипгизга оьтпб борнб қўямаи, дейди-я! Э худойим, э 
яратган Эгам, ўзингга шукроиалар бўлсин... Остпдаги от 
эмас, учқур тулпО|Р экап, учириб келди-я. 
Тезроқ тог 
ичкариспга кетинг, ўша ёқлар ҳали мусулмонобод дейди-я. 
Э , Эркавой, яхши одамлар кўп бу дупёда.
Эшон бобомни тогдаги қишлоқларга қочириш ҳақида 
маслаҳат қила бошлашди. «Лаккон» деган тожнк қиш- 
лоқда, «Боткон» деган қиргиз қишлоқда 
ўзимнинг бо-