Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

раҳнмни айтиб мана бундай, мана бупдай қилиб бармоқ- 
ларшш босншибди.
Пешонасн Гшлтироқ бошлиқ энг катта 
бошлиқнинг 
олдига кириб анча маҳал' йўқ бўлиб кетибди. Бобожон 
лар ҳозир Хонэшон ҳазратларини бошлаб чиқшнса ке- 
рак, қучоқлашиб кўришиб кейин қишлоққа олнб кетсак 
керак, Аҳмадқул, сен ҳалц ёшсан, эшагпнгни Ҳазратга
124
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

бериб, ўзииг тўқимидан ушлаб пиёда кетасан, деб мас- 
лаҳатлашиб турган экан, бир маҳал пешонаси йилтироқ 
бошлиц довогини солиб, лигламсирагаирод бўлиб чиқиб- 
ди-да, уҳ торгиб, ҳаммаларинг хўжайипнилг олдига ки- 
расизлар, дебди.
Бўёги чатоқ бўпти, жуда-жуда чатоқ бўпти. Этигида 
гарчи бор бошлиқнинг феъли айнаб қолнбди. Қочоқни, 
давлат жиноятчисини беркитганларинг учун ҳаммаларинг 
қамаласанлар, мана, айбларингни 
бўйинларингга олиб, 
бармоқларингни боспб ҳам берибсизлар, деб бақирибдн. 
Бақирганда кўзп ола-кула бўлиб кетибди. Эртаклардагн 
важоҳатн хунук девлар бўлади-ку, 
ана шунақа бўлиб 
кетибди. Бобожоплар қўрқнб кетишибдн. Ҳаммадан ҳам 
кўпроқ Аҳмадқул бобом қўрқиб, э мен қамалиб кетсам, 
пабирам Ҳапнтвойшшг ■ тўйинн ким қнлиб беради деб 
ўйлабди. !\а.мбарали бобом, мешшг ўглим райопнинг из- 
вошида юрадиган каттаси-ку, мени қамашмаса керак деб 
ўйлаб, сал озроқ қўрқибдн. 
1
Этипгда гарчи бор бошлиқ ўрнидан туриб:
— У ҳҳ! — дебди.
Чол боболар:
— Э, худоним-ей! — дейишибди.
— 11ега қочоқ эшонни беркитгапларшшш бўйппла- 
рингга олднларинг? — деб сўрабди.
— Рост гапни айтдик-да, бошлиқ ўглим, — дейшпиб-