нияг заммасини еддан биларди ва цатим тортнб Утириб
шулардан айтарди* У з^ар
хнл воцеалардан гапириб
* берар, янгиликлар келтирар, истагаы топшнршдаи ша-
^арда бажариб келар ва э;амма ерда фартугинннг ч^н-
тагига солиб, Узи билан олиб юрадиган
р о м а н л а р н и
юцори синф цизларпга яширивча берар» танаффус
вщт-
ларида Узи э$ам бутун-бутун бобларни бош к^тармай
У*ргб чицарди. У кнто б л ар да фа цат ишц-му^аббат э^ацп-
да ёзилган биларди; уйнашлар, маъшуцалар, жазм&нч
куп хотинлар, кнмсасиз айвонларда
Узидан кетиб цола-
диган жувонлар, цар бир бекатда $лднрилган кучерлар
хасида ёзилган бнларди* Китобнинг з$ар бир са^ифасн
холдан тойиб Улган отлар, цалин Урмонлар, юрак дард*
^асратлари» цасамёдлар, к$з ёшлари, Упичлар, ой ёру-
ги тушиб турган енгил цайицчалар, чакалакзорлардагн
булбул наволарн,
шер каби ботир, цУзичоцдек беозор
цазфамонлар, бециёс са>(оватли, беками к^ст кийинган,
куз дарё-даре ёшларга тУлиб-тошган бнларди. Ун
бош ошли Эмма ярим йил давомида к ^ н а кнтоб-
лариинг мана шу чанги билан нафас олдн. Кейинро^
Вальтер Скоттнннг асарларн унда Утмишга кизикшл ун-
готдн, унинг дарди фикри далачпларнннг ку лба лари,
катта мезмонхоналар, сайёр хонандалар булиб цолди. У
каднмий
цасрларда яшаш, корсаж кийиб ва дераза ток-
чал арига тирсагнни тлраб, бошинП цУлларига к^йиб,
минорпиинг тепасидан, улар токон цора туллор чопти-
риб келаётган, шляпасига о
ц укпар таццан рицарларии
к?риб турган Уша замон хоннмлари каби з^аёт кечирши-
пн нстарди. Уша пайтларда у
Мария Стюартга сажда
цилар ва донги кетган бахти царо аёлларни
к а т т и
^ се-
варди. Жанна д'Арк, Элоиза, Агнесса-Сорель, г?зал
Ферроньера ва Клеменже Изор'лар барчаси даврлар-
шшг тим кора зулматидан унинг жУзлари олдида худ-
дп юлдузлар каби намоён бУлардилар -ва яна зулмат
'
Эдоига — XII асркиыг маш^ур дмний олими ва файласуф
Абеллр севиб долган ва_ $зитш г фожналн севгисн ^агргда «Ыу-
слбатлорнмшшг тдрихиГ кктобнда ^икоя этнлган цнз. Элсжэа —
бахтсиз маъшу^алар учун раызий нем б?лнб ^олди.
Сорель
Агнесса (1422—1450) — француз цнролн Карл VII сеагилнси.
Фсрронъера (1515—1547) — француз ^нроли Фравдцскаиинг
лч-
цаби г£эал б?лган м аъш у^си.
Иеор Клеманже (1450
йилда тугил-
ган) — Бир аср нлгари мода болтан традицион адабин мушоиря-
ларлн цайтадан ткклаган аёл.
44
ичида зар ер-зар ердая к?зга~ташланган ва бнр~бири бн*
лан зеч цанадо $хшашлиги б?лмаган Людовик — Аз-
лпёнинг эман дарахти тагида $тириши, Ваярднинг $ли-
ми, Людовик XI нннг вазшийлиги, Варфоломей тунида-
гн во^салар. Беарнсц1 шляпасидаги жига ва шубзаси,!,
Людовик XIV ни мацтаб чизилган расмли тарелкалар
унинг хотнраснда бир умрга сацланиб долган эди.
Музика дарсида у фа цат олтин ^акотли фаришта-
лар за^ида, мадонналар, к?рфазлар, гондола зайдозчи-
лар зацида езилган романсларни куйларди ва бу бамаъ-
1ш о^анги тутуруцсиз бео?ор нарсалар орасидаи ка'лб
дунёсинннг гайри оддий манзаралари на моей бфларди.
Эмманинг дугоналари
монастирга янги Йилга задя
эти л га н кипсек2лар олиб келишарди. Уларни яшириб
^Уйншга т^грн келар эди, лекин бу унча осон эм ас д и,
чуцки уларни фа^ат ётоцхоналарда у^ишарди. Эмма
китобнинг ажойиб атлас музоваларига ц£ли тегнши *
билан шеърлар остида к^рсатилган, унга номаълум
б^лган ва к?пикча граф ва викоытлардан иборат аз-
торларнннг исмига зав^ билан бокарди. Унинг нафаси-
дан
нафис хитой цогоз эгилиб ю^орига к^тарилар, ке-
йин яна астагина гравюра устига ёпиларди, шунинг
узнёц Эмманинг вужудини тнтратнб юборар эди. Бу
нафис i^oFoa гоз болохоианпнг жимжима панжараси
ор^аснда, ёнида замёнча оснлган ок К$йлакли кпзни
1>учиб турган плашли йигитни бекнтар, гоз похол
шляласи тагидан катта-катта шазло кУзларн билан
ца~
раб турган тилла ранг гажакли
номаълум ингилиз ле-
диларннинг суратларини ннкоблар эди. Мана шу леди»
•
Do'stlaringiz bilan baham: