Mavzu: Fan ijtimoiy madaniy hodisa. Reja

Aksari xollarda ular tabiatxodisalari xakidagi bilimlardan tashkil toptan va eng kadimiy falsafa —naturfalsafada uz ifodasini topgan edi. Eramizdan avvalgi VII-V asrlarda kadimiy Yunonistonda falsafa fani shakllandi.
U Yevropada klassik fanning shakllanishiga turtki buldi. II davr. Klassik fanning shakllanishi: XVII-XIX asrlar. Bu davrdaGarbiy Yevropada ilmiy inkilob yuz berdi, xozirgi zamon tabiatshunoslik faniga asos solindi. Ingliz olimi Isaak Nyuton (1643-1727 yillar) “Natural falsafaning matematik asoslari” asarida olimlar Galileo Galiley, ReneDekart, Ioann Kepler va boshkalar xamda uning uzi kulga kiritgan ilmiy bilimlarni umumlashtirdi va klassik fizikaga asos soldi. XVII asrda birinchi fan akademiyalari tashkil topdi. 1662 yilda London qirollik akademiyasi; 1666 yilda Parij fanlar akademiyasi, keyinchalik Berlin (1700 yil) Sankt Peterburg (1724yil), Stokgolm fanlar akademiyalariga asos solindi. London tabiatshunos olimlar qirollik akademiyasining ustavida “Olimlarning maqsadi – eksperimentlar yordamida tabiiy narsalar haqidagi bilimlarni takomillashtirish”, deb ko‘rsatilgan edi.
Klasssik fanning shakllanishida Nikolay Kopernikning “Osmon sferalari xarakati” asarida asoslangan olamning tuzilishi tugrisidagi geliotsentrik nazariya aloxida axamiyat kasb etdi. Nikolay kotornik yer - koinot markazi emas, u Venera, Merkuriy, Mars vaboshka planetalar bilan birga Kuyosh atrofida xarakatlanadi; Yer Kuyosh sistemasiga kiruvchi planetalardan biri, degan xulosaga keldi. Uning karashlarini keyinchalik italyan olimi Jornado Bruno (1548-1660) rivojlantirdi. Klassik fan asosan tabiat xodisalarini tajriba yordamida urganishga asoslangan edi. Klassik fanning shakllanishida Nyuton kashf kilgan butun olam tortilish konuni aloxida urin tutadi. Bu davrda matematika, fizika, biologiya fanlari rivojlandi, mexanika qonunlari kashf qilindi.
Klassik fan asosan tabiat hodisalarini tajriba yordamida o‘rganishga asoslangan edi. Klassik fanning shakllanishida Nyuton kashf qilgan butun olam tortilish qonuni alohida o‘rin tutadi. Unga ko‘ra olam ulkan, o‘ziga xos sozlangan mexanizm. Uning barcha qismlari o‘zaro bir-biri bilan bog‘liq. Tabiatdagi barcha narsa va hodisalar mohiyatini mexanika qounlari asosida anglash mumkin. Bu davrda matematika, fizika, biologiya fanlari rivojlandi, mexanika qonunlari kashf qilindi.
Klassik fan olamdagi narsa va xodisalarni, tabiatni insondan tashqarida, unga bog‘liq bo‘lmagan holda mavjud reallik sifatida o‘rganishga asoslangan edi. Klassik fan, tajriba asosiga qurilgani bilan xarakterli. Bu tabiatshunoslik fanlari (fizika, biologiya va h.k.) ning jadal rivojida o‘z ifodasini topdi.
Ikkinchidan, klassik fanning shakllanish va taraqqiyoti ilmiy bilish metodlari (kuzatish, tajriba, analiz, sintez, induksiya, deduksiya) ning ishlab chiqilishi va keng qo‘llanilishi bilan bevosita bog‘liq holda kechdi.
Uchinchidan, tabiat qonunlari matematika tilida bayon etildi. Mashhur Galileyning “Tabiat kitobi matematika tilida bitilgan” degan so‘zlari yuqoridagi fikr isbotidir.
To‘rtinchidan, klassik fan doirasida olamda kechadigan barcha o‘zgarish va jarayonlar mexanik jarayonlar va mexanika qonunlari olamning barcha ko‘rinishlarida amal qiladigan universal qonunlar sifatida talqin etildi. Fanda olamning mexanik manzarasi shakllandi.
Nemis olimlari Shvann va Shleyden tomonidan kulga kiritilganorganizmlarning xujayraviy tuzilishi; Charlz Darvinning evolyusion nazariyasi (1859 yil) us imliklar va xayvonot dunyosi organik olamning tabiiy taraqqiyoti maxsuli ekanligini, ularning o’z navbatida noorganik olam tarakkiyotidan kelib chikkanligi, tabiatdagi evolyusion jarayonlar tabiiy tanlanish tufayli yuz berishini isbotlab berdi.
Bu kashfiyotlar moddiy olamdagi harakat xilma –xil ko‘rinishlarda namoyon bo‘lishi mumkinligi va ular o‘zaro chambarchas bog‘likligini, tabiat hodisalari o‘zaro aloqadorlikda mavjud bo‘lishini anglash imkoniyatini berdi.
Klassik fan ham tabiiy, ham ijtimoiy-gumanitar fanlar taraqqiyotini boshlab berdi.
III davr - noklassik fanning shakllanishi: XIX asr oxiri va XX asr boshlari. Olimlar Per Kyuri (1859-1906 yillar) va Mariya Skladovskaya Kyuri(1867-1934 yillar) kashf etgan radioaktivlik, ingliz olimi Tompson kashfetgan elektron; Rezerford tomonidan asoslab berilgan kvant nazariyasi, Nils Bor va Albert Eynshteynning nisbiylik nazariyasi tabiat xodisalarigayangicha yondashuvning shakllanishiga turtki bo’ldi. Agar klassik fan doirasida fazo va vaqt o’zgarmas, deb talkin etilgan bo’lsa, noklassik fan davrida fazo va vaqtning materiya bilan bog’likligi asoslandi va bu nisbiylik nazariyasida o’zi foydasini topdi. XIX asming oxiri XX asming boshlarida fanlar taraqqiyoti yangi - noklassik fan bosqichida o‘z ifodasini topdi.
IV davr: postnoklassik fan. XX asrning 70- yillaridan fantarakkiyotida yangi davr boshlandi. Fanda narsa va xodisalar, jarayonlarga yangicha tizimli yondoshuvning shakllanishi. Fanlararo alokalarning kuchayishi bilimlar sintezi postnoklassik fanning uziga xos xususiyatlari hisoblanadi. Bu davrda fan jadal taraqqiyot boshladi, unda ko’pdan – ko’p yangi soxalar shakllandi. Mikrobiolgiyada klonlashtirish yo’nalishi paydo bo’ldi; evolyusionximiya yuzaga keldi. Xisoblash texnikasi, boshqarishning avtomatik tizimlari (ASU), yangi ilmiy soxalar - mikroelektronika, nanotexnologiya shakllandi. Olamdagi narsa va xodisalardagi o’zgarishlarning ikki xil tarzda kechishi, birinchidan, narsa va xodisalarning yangi muxitga moslashishi;
ikkinchidan tizimdagi avval an ikklanmagan keskin uzgarish xolatlari aniqlandi. Bu narsa va xodisalarga yangi yondashuv metodi - sinergetikaning shakllanishida namoyon bo’ldi. Agar klassik va noklassik fanning o’rganish ob’ekti olamning muayyan bir qismi (fragmenta) bulgan va shu asosda xususiy fan (masalan, fizika,biologiya, geografiya .)lar shakllangan va rivojlaigan bulsa, postnoklassikfan olamga, undagi narsa va xodisalarga tizimli yondoshuvga asoslanadi.
Olamga tizimli yondashuv olamning yaxlitligi, tizimliligi, undagi narsa va hodisalarning o‘zaro bir – biri bilan chambarchas bog‘liqlikda ekanligi, tabiat – jamiyat inson o‘zaro ta’sir va aks ta’sir holdagina mavjud bo‘la olishi, binobarin insonning olamga ongli munosabatda bo‘lishi lozimligi va bu – davr talabi ekanligi, bilimlarning mazmuni biluvchi sub’ektning maqsad – muddaolari bilan bog‘likligi, bu hol biluvchi inson (olim)ning jamiyat oldidagi mas’uliyatini anglash zarurligini taqozo etadi. Bu olamni bilish, bilim, jamiyat va insonga nima uchun darkor? Degan savolda o‘z ifodasini topadi.
Postnoklassik fanning uziga xos jixatlari:
- Xozirgi zamon fani olamga, uni urganishga yangicha munosabatniig
shakllanishi;
- Ilmiy bilimlarning ijtimoiy xayotning barcha soxalariga jadalsur’atlar bilan tatbik etilishi;
- Ilmiy tadkikot faoliyati xarakteridagi tub sifat uzgarishlar:
- Ilmiy bilimlarni xosil kilish, sakdash, kayta ishlashning yangi usul vavosita (kompter texnolognyasi, internet tizim)larining yuzaga kelishi.
Postnoklassik fanning muammolari keng qamrovli muammolar hisoblanadi.