Ijtimoiiy fanlar

Somoniylar  tasarufiga  olinadi.  Nasr  ukasi  Ismoilni  Buxoroga  noib  etib 
tayinlaydi (874y) va Somoniylar hukmronligi deyarli Movarounnahrning barcha 
hududlariga  yoyiladi.  Akasi  Nasr  vafotidan  so’ng  (892y)  Ismoil  Somoniy 
Movarounnahrning  yagona  hukmdoriga  aylanadi.  Shu  tariqa,  o’zbek  davlat-
chiligi qayta tiklanadi va yuksalib boradi. X asrning ikkinchi yarmidan boshlab, 
xususan keyingi Somoniy hukmdorlar: Nuh ibn Nosir (943-954), Abdul Malik 
(954-962),  Mansur  ibn  Nuh  (961-971),  Nuh  II  ibn  Mansur  (997-999)  davrida 
mamlakat oliy hokimiyati ichida ham, mahalliy feodal beklar, amaldorlar o’rta-
sida ham o’zaro ichki nizolar, ziddiyatlar to’xtovsiz kuchayib bordi. Bunday jid-
diy  nizolar,  ziddiyatli  jarayonlar  pirovard  oqibatda  Somoniylar  davlati  tanazz-
ulini tezlashtirishga olib keldi. Buning natijasida Sharqdan kelgan Qoraxoniylar 
sulolasi Somoniylar hukmronligini barxam topdirib, uning hududlarini o’z dav-
lati tarkibiga qo’shib oldi.
 
Qoraxoniyl
ar davlati.
 
Mintaqamizning  Sharqiy  hududida,  hozirgi  Yettisuv,  Sharqiy  Turkiston 
o’lkalarida X asr o’rtalariga kelib Qoraxoniylar davlati yuzaga kelgan. Mazkur 
davlatga asos solgan siymo Satuk Abdulkarim Bug`roxon (qoraxon) yag`molar 
qavmiga  mansub  bo’lgan.  Qoraxon  so’zining  lugaviy  ma’nosi  esa  turkiy 
qabilalarda «ulug`», «buyuk» degan tushunchani anglatgan.
 
G’aznaviyl
ar davlati.
 
Somoniylar  tarkibida  bulib  kelgan  G’azna  mulkining  X  asr  ikkinchi  yarmiga 
kelib  mustaqil  davlat  maqomiga  ega  bo’lishi  avvalo  shu  davrda  mintaqada 
kechgan ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy jarayonlar hamda ayrim sulolaviy kuchlar-
ning o’zaro kurashlari va uning oqibatlari bilan bog`liqdir.G’aznaviylar davlati-
ning  yuksak  maqomini  qaror  topishi  va  keng  e’tirof  etilishi  Sabuktegin  nomi 
bilan  bog`liqdir.  U  Somoniylar  davlatining  yetuk  harbiy  lashkarboshisi  bo’lib 
katta  xizmatlari  evaziga  977  yilda  G’azna  mulkini  qo’lga  kiritib,  asta-sekin 
uning  mustaqilligini  ta’minlash,  qudratini  oshirish  borasida  ustamonlik  bilan 
siyosat  yuritadi.  G’oyatda  salohiyatli,  uzoqni  ko’ra  bilgan  Sabuktegin  Somo-
niylar davlati ichida davom etayotgan o’zaro nizolardan foydalanib, qisqa vaqt 
ichida  Qobul  daryosi  havzasi  yerlarini  G’azna  viloyatiga  qo’shib,  mustaqil 
davlat  tuzishga  muvaffaq  bo’ladi.  X  asr  oxirlariga  kelib  Qoraxoniylarning 
Somoniylarga  qarshi  urush  harakatlari  kuchayganidan  foydalanib,  Sabuktegin 
o’z  hududlarini  yanada  kengaytiradi.  Uning  vafotidan  so’ng  esa  (997)  o’g`li 
Mahmud  G’aznaviyning  (998-1030)  davrida  ancha  kuchaygan  G’azna  davlati 
tashkil topgan edi.
 
237 
 
kor  qilindi.  Bizga  ma’lumki  Chingizxon  Movarounnahr,  Yettisuv  va  Sharqiy  Turkistonni 
Chig’atoyga  bergan edi.  Bu  Chig’atoy  ulusi deb  atalib  bu  davlat  XIV  asrning  40-yillarigacha 
yashardi.  Unga  Chig’atoy  1227-1241  yillar  hukumronlik  qildi.  Asosiy  soliq  yig’ish  ishlarini 
Mahmud  Yalavoch  bajargan.  1238  yil  Chig’atoyning  Mahmud  Yalavoch  bilan  aloqasi  yo-
monlashadi va u Qoraqurumga ketadi, so’ngra O’qdoyning taklifi bilan Dasin (Pekin) shahriga 
hukumdor  qilib  tayinlanadi.  Uning  o’rniga  noib  qilib  o’g’li  Ma’sudbek  tayinlanadi.  Uning 
davrida shaharlarning ichki ahvoli yaxshilanadi, tovar pul munosabatlarini tiklash natijasida pul 
islohati o’tkazdi. U o’lkaning 16 ta shahar va viloyatlarida bir xil vazn va o’lchovlarda yuqori 
qiymatli  sof  kumush  tangalar  zarb  ettiradi.  Natijada  mamlakatda  ichki  va  tashqi  savdo  jonla-
nadi,  dehqonchilik  vohalari  iziga  tusha  boshlaydi.  Ko’plab  mo’ng’ul  oq  suyaklari  o’zlarining 
oldingi  ko’chmanchi  hayotidan  voz  kechib  o’troq  hayotga  ko’nika  boshlaydi.  1251  yilda 
Qoraqurumda bo’lgan quriltoyda taxtga Munqa (1251-1259) o’tiradi. Uning davrida Chig’atoy 
ulusi mulk sifatida tugatiladi. Ulus Botu bilan Munqa o’rtasida taqsimlanadi. XIII asrning 60 
yillarida Chig’atoyning nabirasi Olg’uxon Oltin O’rda ma’murlariga qarshi kurashib, Chig’atoy 
ulusini  qaytadan  tiklaydi.  Munqa  Chingizxon  vafotidan  so’ng  berilgan  payza
[7]
  va  yorliqlarni 
bekor qiladi. 
Chig’atoy ulusi hukumdorlari davrida yer egaligining 4 xil formasi mavjud bo’lgan: 1. Mulki
-devon-davlat yerlari. 
2. Mulki inju-xon noiblari va ularning avlodlariga qarashli yerlar. 
1. Mulki vaqf-masjid, madrasa, xonaqoh yerlari. 
2. Xususiy mulk yerlari. 
Movarounnahrdagi bu o’zgarishlarni XIV asrning 30-yillarida bu yerga kelgan arab sayyohi 
Ibn Batuta ham yozib qoldirgan. U Samarqand, Termiz, Xuroson, Balx kabi shaharlar to’g’ris-
ida ko’p ma’lumot bergan. 
Chig’atoy  ulusi  Kebekxon  (1318-1326)  davrida  nihoyatda  rivojlangan.  U  Nasaf  shahri 
yonida o’ziga bir saroy qurdirib mo’ng’ul tilida Qarshi deb atagan. U mamlakatda ijtimoyi hay-
otni  yo’lga  solish  maqsadida  ma’muriy  va  pul  islohoti  o’tkazgan.  Unga  ko’ra  davlat  viloyat-
larga bo’linib, mo’ng’ulcha tuman deb atalgan, lekin uning bu islohoti Movarounnahrdagi qadi-
miy an’analarga barham bera olmagan, feodal davlatni mustahkamlashda ijobiy rol o’ynagan. 
Uning davrida ikki xil pul: dinor-kumush tanga, dirham-mayda kumush tanga zarb etilgan. Bu 
pullar Temuriylar davrida ham aholi o’rtasida muomilada bo’lgan. 
XIV  asrning  40-yillarida  Mo’ng’ullar  o’rtasida  taxt  talashlar,  ichki  nizolar,  boylikka  xirs 
qo’yish  natijasida  Chig’atoy  ulusi  2  ga  bo’linib  ketadi.  Uning  sharqiy  qismida-Sharqiy  Turk-
iston va Yettisuv mo’ng’ullarning Dug’lat amirligi, g’arbiy qismida esa Mavorounnahr amirligi 
tashkil topadi. «Xorazm sharqiy qismi ham g’arbiy ulusga qaragan»
[8]
. 
1348  yilda  boshlab  Movarounnahr-ya’ni  Chig’atoy  ulusi  yerlariga  hukumronlik  qilish 
Mo’ng’ullardan  bo’lgan  Tug’lug’  Temurga,  1363  yilda  uning  vafotidan  so’ng  esa  o’g’li 
Ilyosxo’ja  qo’liga  o’tadi.  Demak  Movarounnahr  mo’ng’ullarning  hukumronligi  bir  yarim  asr 
davom etgan. 
Ma’ruzaning  yakunida  Chingizxon  boshliq  mo’ng’ullarning  Mavorounnahrga  bosqinchilik 
siyosati va uning oqibatlarini gapirish bilan bir qatorda ba’zi ijobiy tomonlarni aytib o’tish ham 
zarur.  Lekin  ularni  bosqinchi  ekanligini  esdan  chiqarmaslik  zarur.  Keyingi  Chig’atoy  xonlari 
davrida  Urganch  va  Buxoro  shaharlari  qayta  tiklandi,  Andijon,  Qarshi,  Olitin  O’rdada  Saroy 

---

236 
 
day qilib eng so’nggi Xorazmshoxning hukumdorligi shu tariqa 1231 yilning kech kuzida tu-
gaydi.  140  yil  xukumronlik  qilgan  buyuk  Xorazmshoxlar  davlati  va  uni  boshqargan  xonadon 
barham topadi. 
Ma’ruzaning  shu  joyida  ma’ruzachi  mo’ng’ul  istilochilarining  muvaffaqiyatlarining  sabab-
larini  talabalarga  tushuntirishi  lozim.  Unda  Chingizxonning  shaxsiy  fazilatlari,  mo’ng’ul 
xalqining ijtimoiy ahvoli, urush arafasida Movarounnahr millatlarining xususiyatlari, ularning 
ijtimoiy siyosiy ahvoli yoritilsa maqsadga muvofiq bo’lardi. 
Unda H.Vamberining yuqorida nomi zikr etilgan asaridan (29-30 betlar) foydalansa yaxshi 
bo’lardi. 
3.  Mo’ng’ullar  istilosidan  so’ng  Movarounnahr  va  Xorazmning  yashnab  turgan  obod 
dehqonchilik viloyatlari halokatga uchradi, Buxoro, Samarqand, Urganch, Marv kabi shaharlar 
xarobazorga  aylandi.  Samarqand  va  Marv  vohasining  sug’orish  tarmoqlari  vayron  etildi,  Ur-
ganch suvga bostirildi, natijada o’lkaning tub aholisi boshqa joylarga ko’chib ketishga majbur 
bo’ldi. Sharq va G’arbni bog’lab turgan Ipak Yo’li butunlay barham topdi. Ilm, ma’rifatga ul-
kan ziyon yetkazildi. 
Chingizxon  biroz  vaqt  Movarounnahrda  turgach  1224  yil  o’z  vataniga  qaytadi  va  u  yerda 
quriltoy chaqrib o’z imperiyasini o’g’illari, nabiralariga taqsimlab beradi. Xitoy va Mug’iliston 
O’qdoyga,  uyg’urlardan  to  Xorazmgacha  bo’lgan,  Movarounnahr  va  Turkistonning  bir  qismi 
Chig’atoyga,  Xorazm  va  Dashti  Qipchoq  to’ng’ich  o’g’li  Jo’jiga  va  keyin  nabirasi  Botuga; 
Xuroson,  Eron  va  Hindiston  To’liga  meros  qilib  berildi. Mo’ng’ullar  bosib  olgan  viloyatlarni 
uluslarga taqsimlanib uzel asosida boshqariladi. 1227 yil Chingizxon 70 yoshida vafot etadi. 
Mo’ng’ullar  hukmronligi  davrida  xalqning  ahvoli  nihoyatda  og’irlashadi,  ular  ikki  to-
monlama  eziladi,  ba’zi  oqsuyaklar  o’zlarining  molu-davlatlaridan  ayrilishidan  qo’rqib 
mo’ng’ullar xizmatiga o’tadi. Mo’ng’ullar mamlakatni boshqarishda Mahmud Yalavochga o’x-
shash  mahalliy  savdogarlardan  yaxshi  foydalangan.  Uning  qarorgohi  Xo’jand  shahri  bo’lib, 
Movarounnahr  noibi  va soliqlarni o’z  vaqtida  yig’ishtirib  olish  bilan  shug’ullangan. Mahalliy 
aholi  mo’ng’ullarga  «kalon»-yer  solig’i  hosilning  1/10  qismi  hajmida,  «qopchun»-chorva 
solig’i-har  100  chorvadan  bar  boshdan,  «zakot»  solig’i,  «shulen»  deb  ataladigan  oziq-ovqat 
soliqlari  to’langan.  Bunday  soliq  turlarining  ko’pligi  mahalliy  aholi  boshiga  ko’p  kulfatlar 
keltirgan. Aholining bunday azoblari natijasida Buxoroda 1238 yil yirik qo’zg’olon ko’tariladi. 
Unga  asli  kasbi  elakchi  bo’lgan  Mahmud  Tarobiy  boshchilik  qiladi.  Unga  yaqindan  yordam 
bergan kishi Shamsiddin Maxbubiy edi. Mahmud shahardagi mo’ng’ullarning tarafdorlari bo’l-
gan sadrlar, feodallar, badavlat kishilarni saroyga to’plab uzini hukumdor deb e’lon qiladi
[6]
.
 
Shundan keyin Mahmud Buxoro atrofida katta kuch to’plab, ularga qurol berib, mo’ng’ul-
larni mamlakatdan haydab yuborishga chaqiradi. Bu davr haqida o’sha davr tarixchisi Juvayniy 
ma’lumot  bergan.  Unda  aytilishicha  Mahmud  amaldorlar  va  badavlat  kishilarni  haqoratlagan, 
oddiy xalq va fuqorolarga iltifot ko’rsatgan. Ammo mo’ng’ullar bilan jangda Tarobiyning kuchi 
hali  yetarli  emas  edi.Qo’zg’olonning  aniq  rejasi,  taktikasi  bo’lmagan.  Natijada  Karmana 
yaqinida qirg’inborot jang bo’lib o’tadi. Unda qo’zg’olon rahbarlari o’ldiriladi. Rahbarsiz qol-
gan olamon sarosimaga tushadi. Bir oz vaqt qo’zg’olonga rahbarlik qilgan Torobiyning ukalari 
Muhammad va Alida harbiy tajribaning yo’qligi, omma o’rtasida yetarli obro’ga ega emasligi 
natijasida  xalq  harakati  bostiriladi.  Uni  bostirishda  Mahmud  Yalavochning  katta  hissasi  bor. 
Qo’zg’olon natijasida soliqlar miqdori kamaytirildi. Jon solig’idan boshqa turli xil soliqlar be-
103 
 
Saljuqiylar 
davlati.
 
Sirdaryo  quyi  oqimida  paydo  bo’lgan  o’g`iz  davlatning  dastlabki  yobg`usi 
(sardori) Saljuqbek bo’lgan. Uning avlodlari Tug`rulbek, Dovudbek, Chag`ribek 
va 
Shakarbeklar 
o’z 
davrlarida 
saljuqiylar 
shuhratini 
yuksakka 
ko’tardilar.Somoniylar  hukmronligi  davrida  ularning  ruxsati  bilan  saljuqiy 
qabilalari  Zarafshon  vohasiga,  Nurotaning  tog`li  yerlariga  kelib  o’rnashib, 
chorvachilik  bilan  shug`ullanganlar.  XI  asrning  20-30  yillariga  kelib  saljuqiy 
urug`-qabilalarning  hozirgi  turkman  yerlari  orqali  G’aznaviylar  tasarrufidagi 
Xuroson  o’lkasiga  kirib  borishi  faollashadi.  1038  yilda  Saraxsda,  1040  yilda 
Dandoniqonda  bo’lib  o’tgan  hal  kiluvchi  urushlar  davomida  saljuqiylar 
g`aznaviylarni  yengib,  butun  Xuroson  yerlarini  egallab,  o’z  davlati  markazini 
shu  xududga  ko’chiradilar.  Shu  tariqa  Nishopur  shahri  Saljuqiylar  poytaxtiga 
aylanadi.  Saljuqiylar  hukmdori  Tug`rulbek  egallangan  Movarounnaxr  va 
Xuroson  hududlarini  o’z  avlodlari-Chag`rilbek  va  Dovudbeklar  tasarrufida 
qoldirib, o’zi g`arbga tomon harbiy yurishlarni davom ettiradi. Tug`rulbekning