Bolalar adabiyoti o‘zbekiston respublikasi oliy va o‘rta maxsus ta’lim vazirligi

partada o‘tirgan Valining yoniga o‘zini tashladi. Asad Saidovich
„attang“ deya bosh chayqay-chayqay sinfga kirishi bilan bolalar
baravar o‘rnilaridan turishdi.
A s a d   S a i d o v i c h  — Salom, bolalar!
B o l a l a r   —  Salom!
A s a d   S a i d o v i c h  — O‘tiringlar.
Bolalar o‘tirishdi. O‘qituvchi yo‘qlama qilishdan avval yana
Aliga qarab bosh chayqadi. Alining ko‘zlari bejo, partadan bosh
ko‘tarmay o‘tirardi. Butun alamini Validan olmoqchi bo‘lib bir
turtdi, Vali sakrab tushdi-yu, o‘qituvchiga bildirib qo‘yishdan
cho‘chib, tilini tishlagancha o‘rtog‘iga o‘girilib pichirladi.
V a l i   —  Ha?
A l i   — Yasha-e, laqillatib turganing shumi?
V a l i   —  E,  ko‘rmaysanmi, anovi xira qiz sudrab kirib ketdi.
Lekin xafa bo‘lma, hozir ko‘rasan, Dilbarni bopladim, rosa kulgi
bo‘ladi.
A s a d   S a i d o v i c h   —  (bolalarga bir-bir qarab). Navbatchi
kim?
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

1 8 5
D i l b a r   —  Men, Asad Saidovich.
A s a d   S a i d o v i c h  — Hamma bormi?
D i l b a r   —  Ha, hamma bor.
A s a d   S a i d o v i c h   —  (Birdan doskaga ko‘zi tushib). Iye,
qizim, doskani artish esingdan chiqibdi-ku!
D i l b a r   —  (Hayron). Voy, tozalab qo‘ygan edim-ku, mana,
hozir, hozir birpasda artib qo‘yaman. Iye, qayoqqa ketdi, shu
yerda turgan edi-ku?
A s a d   S a i d o v i c h  — Nima qidiryapsan, qizim?
D i l b a r   —  Latta, Asad Saidovich, latta yo‘q!
V a l i   — (Piq-piq kulib). Dilbarxon!
D i l b a r   —  Nima?
V a l i   —  Anavi maktabda doskani qo‘l bilan o‘chirar ekan-
sizlar-da!
(Ali og‘zini katta ochdi, Vali unga qo‘shildi, sinfda endi kulgi
ko‘tarilay degan edi, Asad Saidovich bu nima qiliq degandek qarab
qo‘ydi. Ali shoshib qo‘llari bilan og‘zini yopdi.)
D i l b a r   — Asad Saidovich, ruxsat bering, olib kelay.
A s a d   S a i d o v i c h  — Bunaqa narsani tanaffusda tayyorlab
qo‘yish kerak, bor.
D i l b a r   —  Xo‘p, Asad Saidovich.
A s a d   S a i d o v i c h  — Xo‘sh, bolalar, uy vazifa tayyormi?
B o l a l a r   —  Òayyor!
A s a d   S a i d o v i c h  — Yaxshi, qani, kim chiqadi?
S o l i   —  Men!
O z o d a   —  Men!
(Asad Saidovich boshqa bolalarga bir-bir qaray boshladi.
Alining yuragi shuv etdi. Valining biqiniga turtib qo‘ydi.)
A l i   — (Pichirlab). Ko‘tar!
V a l i   —  Nima deysan, biqinimni teshib yubording!
A l i   — Qo‘lingni ko‘tar, bo‘lmasa mendan so‘rab rasvo qiladi.
V a l i   —  Iye... o‘zim partaning tagiga kirib ketay deb turibman-u.
Shu payt latta ko‘tarib, sinfga Dilbar kirdi. Shosha-pisha doskani
arta boshladi. Asad Saidovich hamon bolalarni ko‘zdan kechirish
bilan band... Ali Valining tirsagiga turtib yuboradi. Vali beixtiyor
qo‘l ko‘tarib, darrov pastga tushiradi.
A s a d   S a i d o v i c h  — Vali, qo‘l ko‘targanday bo‘ldingmi,
chiq, chiqa qol.
Dilbar kelib joyiga o‘tirdi. Vali bir lahza nima qilishini bilmay
dovdirab qoldi-yu, so‘ng, zo‘rg‘a kitob ko‘tarib doskaga chiqdi.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

1 8 6
A s a d   S a i d o v i c h  — Masalani yoz. Ishlash yo‘llarini
tushuntir.
V a l i   —  (Dovdirab). A?! Xo‘p, xo‘p, hozir yozaman. (Vali
masalani yozdi, chiqarolmay xunob, dam doskaga chizadi, dam
qo‘li bilan o‘chiradi, ora-chora yer ostidan Asad Saidovichga
qaraydi. Asad Saidovich jim. Yo‘qlamaga nimanidir yozish bilan
band.)
A s a d   S a i d o v i c h  — Ha, bo‘ldingmi?
V a l i   —  Hozir, Asad Saidovich, hozir, bo‘layozdim.
A s a d   S a i d o v i c h   —  (Bosh ko‘tarib doskaga qaraydi).
Barakalla! Òayyor emasmisan, nega qo‘l ko‘tarding?
O z o d a   —  Qo‘l ko‘tarsam chiqarmaydilar deb o‘ylagan-da!
(Vali lavlagisi chiqib, ter bosdi. Cho‘ntagiga qo‘l solib, ro‘molcha
oldi va shosha-pisha yuz-ko‘zlarini arta boshladi. Dilbar birdan
sapchib o‘rnidan turib ketdi.)
D i l b a r   —  Hoy, Vali!
V a l i   — Nima deysan?
D i l b a r   —  Qo‘lingdagi nima?
(Vali birdan qo‘lidagi ro‘molcha emas, doska artadigan
lattaligini ko‘rib, nima qilishini bilmay qoladi.)
V a l i   —  Iye-iye, bu, iye-iye!
D i l b a r   —  Bekor aytibsan, qo‘lingdagi „iye-iye“ emas,
doska latta, men o‘qigan maktabda doskani qo‘l bilan o‘chirsak
ham, ammo hech kim dastro‘mol o‘rniga doska latta tutgan emas,
tavba, bu yangilik! (Vali qo‘lidagi lattani chetga uloqtiradi.)
V a l i   — (O‘ziga-o‘zi pichirlab). Men qayoqdan bilay. Ro‘-
molcha o‘lgur bu cho‘ntakda ekan.
A s a d   S a i d o v i c h  — Doskaga chiqqaning ham yaxshi
bo‘ldi, hech bo‘lmasa lattani kim olganini bildik. Barakalla, hali
darsdan so‘ng oldimga kir, o‘qituvchilar xonasida bo‘laman. Xo‘sh,
doskaga kim chiqadi, qani?
P a r d a
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

1 8 7