Guruh talabasi karimov mansurning umumiy pedagogika fanidan

bora bir-birlarini tushuna boshlashlari, bolalarining qanotlariga kirib, 
ularning hurmat-izzatlarini joyiga qo‘yadigan yaxshi farzandlar bo‘lib 
etishishlari, o‘zlari esa jamiyatda o‘z o‘rinlarini topishlari, baxtli 

---

bo‘lishlaridan iboratdir. Oilani buzib, boshqa hayot qurishdan iborat ikkinchi 
yo‘l esa ularni tushkunlik botqog‘iga, baxtsizlik botqog‘iga botiradi. har biri 
uchun ham ikkinchi turmush o‘ylaganlaridek rohat-farog‘atdan, jannatdan 
iborat emasligi, ularning xom hayol, sarob ekanligi ayon bo‘ladi. CHunki 
jamiyatda har tomonlama dunyoqarashlari bir-biriga mos keladigan, bir-
biriga har tomonlama aynan mos bo‘lgan insonlarning o‘zi mavjud emas. 
Tabiatning o‘zi shunday yaralgan. Tabiatni o‘zgartiraman degan odamning 
o‘zi telbadir. Bas, shunday ekan har bir hayotdan umidi bor inson ko‘z ochib 
ko‘rgani bilan muomalada bo‘lib, oyog‘ining tagiga emas, balki kelajakka 
qarab qadam tashlashi, aql bilan ish ko‘rishi, atrofga nazar tashlashi, hayotni 
kuzatishi, undan xulosa chiqarishi, kattalarning gapiga quloq solishi, o‘z 
qobig‘iga o‘ralib qolmasligi lozim. Aks holda o‘zini o‘zi baxtdan mahrum 
qilgan, faqat o‘zini emas, balki o‘zining kaltabinligi tufayli mutlaqo beayb 
bo‘lgan, farishta bo‘lib, umid bilan dunyoga kelgan boshqa insonlarning 
hayotini badnom qiladilar. Bu bilan o‘zlari yashab turgan jamiyatning inqirozi 
uchun «hissa» qo‘shgan bo‘ladilar. Inson esa jamiyatda faqat shirin orzu-
o‘ylari, ezgu ishlari bilan yashamog‘i lozim.
 
«Bolalarni tushunish katta mahorat talab qiladi!» 
Masala 23.
Mustaqillik bayrami munosabati bilan ikkinchi sinf o‘qituvchisi 
Ra’noxon o‘quvchilarga yodlash uchun she’r bo‘lib berayotgan edi. Bobir bilan 
Bahrom militsioner haqidagi she’rga talashib qolishdi. Ra’noxon qancha izlamasin 
militsionerlar haqida boshqa she’r topa olmadi.