Гулмира Мусаева 909754355 1-саҳна Кун. Мансур аканинг уйи

Холмат – Хуш келибсизлар! Айбга йўймасиз, сал тобим йўқроқ. Шунга нафасим сиқиб, бир ҳовлини айланиб келдим.
Мансур - Беҳижолат қуда, бўлмаса, биз сизни чарчатиб қўймайлик. Мени ҳам анча ишларим бор эди. Биз борақолайлик. Қолган ишларни хабарлашиб ҳал қилаверамиз –да, энди?
Холмат – Бўлди, бўлди.
Мастурага қарайди
Холмат - Аёлларимиз нима дейишар экан?
Мастура – Вой қудажонлар. Яхши ўтирибмизку, ахир.
Мухлиса – Опа, раҳмат яхши ўтирдик. Анча югур-югурдан биздан озод қилибсиз-да, опа.
Мастура – Ҳа энди, биз уйда ўзаро маслаҳатлашиб шунақа фикрга келгандик. Парда, унча мунча жиҳозларни ўрнатиш масалалари саккиз мингга айланди. Сиз ана шуни қоплаб берсангиз, қолган майда-чуйдаларни ўзимиз ҳал қилаверамизда энди.
Мастура опанинг гапини кулиб эшитиб ўтирган Мансур ака ва Мухлиса опа бир-бирига зимдан қараб қўйишди.
Ҳамма бирданига жим бўлиб қолди.
Мансур ака ўзини ўнглаб, гап бошлайди.
Мансур – Хўп, ҳал бўлмайдиган ишнинг ўзи борми? Бамаслаҳат ҳаракат қиламиз. Икки ёшни бирлаштириб қўйсак, кейин аравани ўзлари тортаверади-да.
Мастура – Майли унда , нима ҳам дердик.
Ҳамма дуога қўл очади.
Мастура – Болаларимиз қўша қариб , бахтли бўлишсин. Омин!.
8-саҳна
Кун. Кўча. Мансурнинг машинаси.
МУХЛИСА
МАНСУР
Мансур – Қуданг тушмагур бизни роса ҳижолатга қўйдику-а?
Мухлиса – Нимасини айтасиз? Яна уч минг етмаяпти эмиш, оғзининг бир четидан чиқиб кетаяптику. Нима қиламиз, дадаси?
Мансур – Сен ўзи яхшилаб суриштирдингми? Маҳалла – куйдан, қўни-қўшнидан..?
Мухлиса – Вой дадаси, суриштирдим. Ҳеч ким ёмон демади.
Мансур – Одамнинг оласи ичида деб шуни айтишади-да. Яхшиликка бўлсин. Барибир кўнглим ғаш, онаси.
Мухлиса - Қўйинг энди, мени ҳам юрагимни сиқманг. Пулни нима қиламиз?
Мансур – Нима қиламиз? Топамиз! Ортга йўл бор деб ўйлайсанми? Йўқ. Фотиҳа қилиб қўйдик. Эшитган қулоқ нима дейди?