Glossariy fonetika

Xususiy leksikologiya — leksikologiyaning muayyan bir til lug'at boyligi haqida ma'lumot beruvchi turi.
Tavsifiy leksikologiya - ayrim olingan bir tilning lug'at boyligini shu til leksikasining avvalgi taraqqiyoti bilan bog'lamay o'rganadigan leksikologiya.
Tarixiy leksikologiya — ayrim olingan bir tilning lug'at boyligini tarixiy taraqqiyot jarayoni bilan bog'lab o'rganadigan leksikologiya.
Semasiologiya - leksik birliklarning semantik tarkibi va u bilan bog'liq masalalami o'rganuvchi soha.
Onomasiologiya - leksik birliklarni nomlash va tushuncha anglatish prinsiplari hamda qonuniyatlari haqida ma'lumot beruvchi soha.
Etimologiya - tilshunoslikning so'z va morfemalaming kelib chiqishini o'rganuvchi bo'limi.
Leksik ma'no - leksemaning nimanidir nomlashi, atashi, anglatishi.
Fonetik so’z — leksemaning fonetik qiyofasi, nomi.
Denotat - leksema tomonidan nomlangan narsa-predmet, voqelik.
Referent — til birligi ifodalaydigan tushuncha, fikr predmeti.
Signifikat — til birligi ifodalaydigan ma'no.
Valentlik - leksemaning birikma yoki gap tarkibida boshqa leksemalar bilan aloqaga kirisha olish xususiyatlari.
Tushuncha — obyektiv borliqdagi predmet yoki hodisalarning inson miyasida aks etgan umumiy tasavvuri.
Turkumlik semalari — leksik ma‘noga tayangan holda leksemalarning grammatik ma‘nolarini belgilaydigan, shu asosda leksemalarning so'z turkumlariga uyushishini ta‘minlaydigan semalar.
Sema - leksik ma‘no (semema)ni tashkil toptiruvchi komponent va ma‘no qirralari.
Atash semalari — leksemaning leksik ma‘nosidagi ideografik semalar (atash, nomlash ma‘nosini shakllantiruvchi semalar).
Ifoda semalari — semema tarkibidagi uslubiy ma'no qirralari.
Vazifa semalari — atash, ifodalash bilan birga leksemalarning nutqda o'zaro birika olishini (valentligini) belgilaydigan semalar.