Glossariy fonetika

Terminlar — fan, texnika, adabiyot, san‘at va boshqa sohalarga oid ixtisoslashgan tushuncha nomlari.
Ixtisoslashish, chegaralanish - terminlarning ma‘nosi va qo'llanishidagi o'ziga xoslik, ma‘lum soha tushunchasini nomlash bilan cheklanish.
Determinlashish — terminlarning ommalashib, umumnutq birligiga aylanishi.
Uzual ma'no — leksemaning semantik tarkibida bor bo'lgan leksik ma‘no.
Okkazional ma‘no - leksemaning tildagi ma‘nosiga xos bo'lmagan, ayrim shaxsning leksik qo'llashi natijasida yuzaga keltirilgan sun‘iy ma‘nosi.
Leksik qo’llash - leksemaning okkazional (nutqiy) ma‘noda qo'llanishi.
Sinonimiya — leksemalarning bir xil ma'no anglatishiga ko'ra guruhlanishi.
Sinonimik qator (sinonimik uya) — bir ma'no anglatishiga ko'ra guruhlangan sinonim so'zlar yig'indisi.
Dominanta — sinonimik qatordagi betaraf ma'noli so'z.
Ma‘no sinonimlari - bir umumiy ma'noga ega bo'lsa-da, ma'no qirralari bilan farqlanuvchi sinonimlar.
Uslubiy sinonimlar — leksik ma‘nolari ijobiy yoki salbiy munosabat ifodalovchi semalar bilan qoplangan sinonimlar.
Nutqiy sinonimlar — nutqning u yoki bu turiga xoslanganligi bilan farqlanadigan sinonimlar.
Antonimiya - leksemalarning bir-biriga zid ma‘no anglatishi asosida guruhlanishi.
Antonimik juftlik — o'zaro qarama-qarshi ma‘noli ikki so'z.
Kontekstual antonimiya - tilda antonimik munosabatda bolmagan so'zlarning ma‘lum kontekst doirasida antonimik munosabatga kiritilishi.
Enantiosemiya — bitta leksema ma‘nosida nutqiy muhit taqozosi bilan zidlanishning ifodalanishi.
Mantiqiy markaz - ikki ma‘no o'rtasidagi oraliq tushuncha.
Omonimiya - til birliklarining ifoda planidagi tenglik hodisasi.
Leksik omonimiya - omonimiya hodisasining leksemalar doirasidagi ko'rinishi.
Omoformalar - ayrim grammatik shakllari o'zaro teng bo'lgan leksemalar.