Глобаллашувнинг фалсафий муаммолари

жаҳон бозорларининг яратилиши;в) кўрсатилган товарлар ва хизматларга жаҳон нархларининг шаклланиши, улар мазкур товарлар ва
хизматлар миллий ишлаб чиқарувчиларининг сиѐсатини кўп жиҳатдан белгилаши.

Ижтимоий ривожланишнинг жадаллашуви.

Бундай ривожланиш, аввало, атроф муҳитнинг таназзулига олиб келди ва тез орада инсоннинг ўзи ҳам
таназзулга юз тутганини намоѐн этди. Зеро инсон хулқ-атвори, тасаввурлари ва фикрлаш тарзи унинг атрофида шитоб билан юз бера бошлаган ўзгаришларга мувофиқ ўз вақтида ўзгаришга қодир бўлмай қолди. Ижтимоий-иқтисодий жараѐнларнинг жадал суръатларда ривожланишига эса инсоннинг ўзи ва унинг фан ва техника соҳасидаги янги ва янги ютуқлар билан кўп карра кучайтирилган изчил ўзгартирувчи фаолияти
сабаб бўлди.

Глобал тенденцияларни англашнинг аҳамияти.

Жаҳонда юз бераѐтган ўзгаришларнинг баъзи бир тенденциялари олимлар ва файласуфлар диққат марказидан бу ўзгаришлар барчага равшан бўлишидан олдинроқ ўрин олди. Масалан, ижтимоий ривож- ланишга турли цивилизацияларнинг олдинма-кетин алмашиши сифа- тида қараган инглиз тарихчиси А.Тойнби (1889-1975) компьютер инқи- лобидан анча олдин «ХХ асрда умумжаҳон тарихи бошланди» деган хулосага келди. Шу тариқа туб ўзгаришлар нафақат жамият қурилиши негизларида, балки дунѐ миқѐсида юз бераѐтган ижтимоий жараѐн- ларнинг асосий тенденцияларида ҳам акс этгани таъкидланди.
1918 йилда Биринчи жаҳон урушининг тугаши халқаро майдонда кучларнинг янгича нисбати юзага келишига сабаб бўлди ва турли давлатларнинг урушдан кейинги муносабатлари, манфаатлари ва қарама-қаршиликларини янада тарангроқ тугунга боғлаган
оқибатларга олиб келди, шу тариқа бутун дунѐни барча асосий
кўрсаткичлар бўйича жаҳон ҳамжамиятига айлантирди.
Пировардида Биринчи ва Иккинчи жаҳон урушлари оралиғидаги даврда глобаллашув жараѐнлари янада бўртиброқ намоѐн бўлди.