Globallashuv asoslari

darajasiga ko„ra   farqlanadi, ya‘ni inson va boshqa biologik mavjudotlar orasidagi farq aslida 
miqdoriydir,  sifatiy  emas.  Tabiiyki,  miya  o‗lgach,  uning  funksiyasi  ham  yo‗q  bo‗ladi.  Bundan 
shunday  xulosa  chiqadi:  demak  inson  o‗z  xatti-harakati  uchun  bu  dunyoda,  tiriklik  davrida, 
jamiyat, ya‘ni o‗zga insonlar oldida javob beradi, xalos. Bunda u boshqalar ko‗zi tushgan amali 
uchungina javob beradi, uning ko‗ngli, niyatlari boshqalar ko‗zidan yashirin, nimani o‗ylasa, o‗zi 
biladi, o‗zgaga daxli yo‗q, xatto boshqalar nigohidan pinhona qilgan ayb ishlari ham agar birov 
bilmasa,  unga  zarar  keltirmaydi  (mabodo  birov  bilib  qolsa,  o‗sha  guvohni  ―sotib  olish‖  yoki 
―gumdon  qilish‖  imkoni  ham  yo‗q  emas),  siyosatda  esa  kim  g‗olib  chiqsa,  o‗sha  haq  degan 
yozilmagan  ―qonun‖  mavjud.  Qisqasi,  ruslardagi  ―ne  poyman  –  ne  vor‖  qoidasi  asosida 
yashayverasan,  har  qancha  jinoyatlar  qilma,  kimdir  ularni  fosh  qilmasa  (yoki  muayyan 
sabablarga ko‗ra fosh qila olmasa), umring oxirigacha rohat-farog‗atda yashab o‗ta berasan. Qani 
bu erda ―vijdon‖ degan tushunchaning o‗rni? 

---

Bunday dunyoqarash sohiblarining axloqi faqat zohiriy bo‗lib, jamiyatdagi mavjud