Gavrosh hikoyasini oʻqir ekanmiz biz butunlay boshqacha hissiyotni tuyamiz. Bu yerda ajoyiblik yo'q, har bir detal hayotning qattiq haqiqatini eslatib turadi

Gavrosh hikoyasini oʻqir ekanmiz biz butunlay boshqacha hissiyotni tuyamiz. Bu yerda ajoyiblik yo'q, har bir detal hayotning qattiq haqiqatini eslatib turadi. Jahon adabiyotidagi eng ta'sirchan bolalik obrazlaridan biri bo'lgan Gavrosh bu asarda uysiz bola sifatida tasvirlangan. «U doimo harakatda edi: u ko'chalarda aylanib yurar, qo'shiq aytar, ariqchalarni chayqab tashlar, ozgina oʻgʻirlik qilar, ammo yengil va quvnoq, xuddi mushuklar yoki chumchuqlar o'g'irlagandek, uni prankster deyishganda kulib yuborgan va uni bema'ni deb atashganda g'azablangan. Unda na boshpana, na non bor edi hatto uni ilitib, erkalaydigan odam yo'q edi, lekin u bundan qayg'urmadi. Gavrosh boshqa yetim bolalarga ham yordam berardi. Gavrosh tarixini kuzatib, Gyugo nafaqat buyuk rassom, balki sotsiolog ekanligiga ham tan bermay ilojimiz yoʻq.U bu asar orqali kambag'allarning bolalarini beparvolik va ochlikka mahkum etish uchun jamiyatni aybdor qiladi Va bunga hikoyaning oxiri mantiqan to'g'ri keladi. Bolaligidan burjuaziyadan nafratlanishni o'rgangan quvnoq geymen o'zini 1832 yildagi Parij qo'zg'oloni paytida barrikada janglari ishtirokchilari orasida topadi. Gavrochening qahramonona o'limi sahnasi, soqchilar o'qi ostida patronlar yig'adigan xushchaqchaq qo'shiq bilan haqiqiy inqilobiy pafosga to'la.Asar fojeali tasvir bilan tugaydi lekin u oʻsha davrdagi paytni huddi oʻziday namoyon etgan