Фонетик сатҳ бирликлари

Faol a‘zolar.

 

1 – lablar; 2 – tilning old qismi; 3 – tilning o‗rta qismi; 4 – tilning 

orqa qismi; 5 – til o‗zagi; 6 – kichik til; 7 – yumshoq tanglay; 8 – halqumning 

orqa qismi.

 

Nofaol a‘zolar.

  

9 – old tomondagi yuqori tishlarning uchi; 10 – old tomondagi 

yuqori tishlarning orqa qismi; 11-12 – qattiq tanglayning old qismi; 13 – 

tanglayning o‗rta qismi; 14 – yumshoq tanglayning old qismi; 15 – yumshoq 

tanglayning,orqa qismi. 

2.  Nutq  a‘zolarining  fiziologiyasi  deyilganda  shu  a‘zolarning  hayotiy 

kechimlari, muhit bilan bo‗ladigan munosabatlari nazarda tutiladi. Bunday kechim 

bosh  miya  qobig‗ining  cho‗zinchoq  miya  qismida  joylashgan  markaziy  nerv 

sistemasi  tomonidan  boshqariladi.  Bu  sistema  maxsus  funksiyalarni  bajaradigan 

nerv  hujayralari  to‗plamidan  iboratdir.  Uning 

brok  markazi

  deb  nomlanuvchi  turi 

nutqning yuzaga chiqishida qatnashadigan mushaklarni harakatga keltiradigan nerv 

markazi hisoblanadi. 

Eshituv markazi

 nomli turi esa eshitish a‘zolaridan keladigan 

ta‘sirni  idrok  etadigan  nerv  markazi  sanaladi.  Bu  markaz  faoliyatini  o‗rganish 

fonetikaning  perseptiv  (eshitib  his  etish)  aspekti  deb  ham  qaraladi.  Demak,  til 

vositasida  amalga  oshiriladigan  nutqiy  aloqa  bevosita  shu  markazlar  ishtirokida 

yuz beradi. 

---

 

16 

3. Nutq a‘zolarining ijro kechimi — nutq a‘zolarining nutq tovushlarini hosil 

qilishdagi  ishtiroki  (harakati  va  holati).  Bunday  kechim,  yuqorida  aytib 

o‗tilganidek,  nutq  a‘zolarining  fiziologiyasi  bilati  bog‗liqdir.  Odatda,  nutq 

a‘zolarining  harakati  va  holati  artikulyatsiyani  shakllantiradi.  Artikulyatsiya  esa 

har bir millat vakillarida psixologik va fiziologik ko‗nikmalarga tayanadi. Bu holat 

o‗sha  millat  tilining  artikulyatsiya  bazasi  hisoblanadi.  Shuning  uchun  bir  millat 

vakilida  boshqa  millat  tiliga  xos  artikulyatsiya  bazasi  (psixologik  va  fiziologik 

ko‗nikmalar)  bo‗lmasligi  mumkin.  Demak,  tillar  bir-biridan  artikulyatsiya 

bazalaridagi ba‘zi belgilari bilan o‗zaro farq qiladi. 

Har  qanday  nutq  tovushining  artikulyatsiyasi  uch  bosqichdan  tarkib  topadi: 

birinchi  bosqich  –  ekskursiya  (hozirlanish),  ikkinchi  bosqich  –  o‗rta  holat  (ish 

holati),  uchinchi  bosqich  –  rekursiya  (talaffuzning  qaytishi).  Nutq  jarayonida  bu 

bosqichlarning  chegarasi  mavhumlashadi:  odatda,  bir  tovushning  artikulyatsiyasi 

nihoyasiga yetmay, ikkinchi tovush ekskursiyasi boshlanadi, natijada tovushlar bir-

biriga  dinamik  ravishda  ulanib,  ular  orasidagi  talaffuz  chegaralari  sezilmas  holga 

keladi. Bunday chegaralarni yozuvda (harflar misolida) aniq sezish mumkin. 

 

Inson  nutqining  tovushlari  fizik  xususiyatlariga  ko‗ra  tabiatda  paydo 

bo‗ladigan  tovushlarning  bir  turidir.  Ammo  inson  foydalanadigan  tovushlar, 

tabiatdagi boshqa tovushlardan  farqli o‗laroq, kishining nerv sistemasi tomonidan 

boshqarilib turadigan nutq organlari mahsulidir. 

Nutqning  eng  kichik  bo‗lagi  bo‗lgan  tovush  ma‘lum  akustik  xossaga,  gap 

muayyan ohangga, so‗z esa urg‗uga ega bo‗ladi. 

Tovushning  akustik  xossasi,  gapning  qanday  ohangga  ega  bo‗lishi,  gap  va 

so‗z  urg‗usining  tabiati  kabi  masalalar  fizika  fani  erishgan  yutuqlar  asosida  hal 

etiladi. 

Shu  bilan  birgalikda  har  qanday  tovushning  paydo  bo‗lish  o‗rnini,  lab  va 

burunlarning  ishtirokini  aniqlash  uchun  fizik  asboblardan  foydalanishga  to‗g‗ri 

keladi.  Bularning  hammasi  tilshunoslik  bilan  fizika  fanining  uzviy  aloqador 

ekanligini ko‗rsatadi. Fizikaning akustika bo‗limi tilshunoslikning fonetika bo‗limi 

---

 

17 

bilan  chambarchas  aloqadadir.  Ayniqsa,  fizikaning  akustika  bo‗limi  bilan 

tilshunoslikning fonetika bo‗limi o‗zaro bog‗liq.