Folklorshunoslikka

xeofolkloristika» (arxeologik topilmalarda o‘z aksini topgan folklor 
syujetlari,  obraz  va  motivlarni  o‘rganish  hamda xalq  og'zaki  ijodi- 
ning  muayyan janriga  oid  u  yoki  bu  syujet,  motiv,  obraz  va  badiiy 
detalning  genezisini  arxeologik yodgorliklardagi  suratlar,  chizgi  va 
ifodalarga qiyoslab tadqiq etish) yo‘nalishlari yuzaga keldi.
Folklorshunoslik fani tilshunoslik bilan,  ayniqsa,  uning  sheva  va 
lahjalarni  o‘rganuvchi  dialektologiya  yo‘nalishi  bilan  chambarchas 
bogiiqdir. Chunki folklorshunos olim transkripsiyani puxta bilmasa, 
og'zaki ijrodagi folklor asarini mukammal yozib ololmaydi. Bugungi 
kunga keiib, onomastikada «mifonim» (qadimgi mifologik tasavvur- 
lar  va  mifik  obrazlar  bilan  bogiiq  tushuncha va atamalar),  «mifo-