Farmatsevtika ishini tashkil qilish kafedrasi

Farmasevtik ahloqning asosiy kategoriyalari:

• Farmasevtik ahloqning asosiy kategoriyalari:
• – burch, majburiyat, xalollik, vijdonlilik, raxm-shavqat, ziyraklik bo‘lib, ular bemor va uning qarindoshlarini dori-darmon bilan ta'minlashda asosiy rol' o‘ynaydi.
• Ahloqning kasb turlariga qarab bir necha turlari mavjud:
• – tibbiyot xodimining;
• – farmasevt xodimning
• – yuristning;
• – o‘qituvchining va hokazolar ahloqi.
• Deontologiya – kasbiy burch xavddagi fan. Deontologiya – bu etikaning bir qismi. Deon (yunoncha) – bo‘lishi lozim, logos – ta'limot demakdir. Shifokor va farmasevt faoliyati, inson salomatligini mustahkamlashga qaratilganligidan farmasevtik deontologiya tibbiy deontologiya bilan uzviy bog‘liq.

• Farmasevt bemor va atrofdagilar bilan xushmuomalada bo‘lishi, sekin gapirishi, o‘z ishini tez va sifatli qilishi, ish joyini toza, saranjom tutishi, yumushini tashlab ketmasligi, hujjatlarni qonuniy yuritishi, kasb sirlarini saqlashi lozim.
• U hamisha ish kiyimida, sochlar qalpoq ostiga yig‘ilgan, tirnoqlari kalta olingan, ish vaqtida har xil taqinchoqlar taqmagan bo‘lishi kerak. Farmasevt hamma bemorga kelib chiqishi, dunyoqarashi, yoshi, jinsi, millatidan qat'iy nazar bir xil namunali xizmat ko‘rsatishi shart. Doimo o‘z ustida ishlab, bilimini va amaliy ko‘nikmalarini oshirib borishi zarur.
• Farmasevtik deontologiya farmasevtlarning jamiyat, bemorlar, shifokorlar va hamkasabalar bilan o‘zaro munosabatlari masalalarini o‘z ichiga oladi. Dorixonaga murojaat etuvchilarning o‘zaro munosabati farmasevtik deontologiyaning bosh yo‘nalishidir.

• Azaldan farmasevtlarning ahloqiy va ma'naviy jihatlariga alohida talablar qo‘yilgan va bu kasb egasi o‘z navbatida jamiyatga, hamkasblariga, bemorlarga nisbatan ma'lum bir ahloqiy majburiyatlarni o‘z zimmasiga oladi.
• Bemorlar bilan muloqotdagi deontologik me'yorlarga quyidagi talablar quyiladi:
• – tashqi qiyofa (bejirim tashqi qiyofa, bemorlarning ishonch bilan qarashiga sharoit hozirlaydi);
• – fe'l-atvor (bemorlar bilan munosabatda bo‘lganda ularga diqqat bilan e'tibor berish va o‘zini tuta bilish zarur);
• – nutq (ko‘p hollarda shirinsuhanlik doriga nisbatan yaxshiroq davolaydi, o‘ylanmay aytilgan so‘z esa, bemorni farmasevtga bo‘lgan ishonchiga putur yetkazishi mumkin);
• – bemorni tinglay bilish, uning holiga achinish, o‘zgalar qayg‘usiga hamdardlik – deontologiyaning muhim talabidir.