Фалсафий тафаккур эволюцияси. Қадимги давр, ўрта асрлар, уйғониш даври фалсафаси

Форобий гносеологияси

• Форобий инсон руҳининг
• бир танадан
• бошқа танага ўтишини
• қатъиян рад этади
• ва руҳ ҳам, тана каби
• субстанцияларнинг
• индивидуал бирлигидан
• иборат, деб ҳисоблайди.

• Айрим нарсалар бирламчи,
• мавжуд тушунчалар
• ва ғоялар – иккиламчидир
• ва улар ақлда муайян
• нарсаларнинг мавҳумлашиши
• натижасида пайдо бўлади

• Универсалиялар мавжуд
• бўлгани учун ҳам умумий
• тушунчалар мавжуддир

• Билишнинг физиклар фойдаланувчи биринчи йўли сезишдан бошланиши лозим, чунки тана сезгига яқинроқдир. Бу ҳол сезгилар муайян нарсаларни акс эттириши билан изоҳланади. Нарсалар сезги органларида акс этгач, жисмни ва унинг юзаси, чизиқлари ва нуқталарини мавхум ўрганишга ўтиши лозим. Математиклар жисмнинг у ёки бу жиҳатларини теранроқ билиш учун фойдаланувчи билишнинг иккинчи йўли мавҳумлаштиришдан бошланиши даркор. Билишни мавхум нуқтадан бошлаган ақл муайян жисм бўйлаб ҳаракатлана бошлайди, мавхум чизиқ, юза, жисмни англайди ва сўнгра муайян жисмни тушуниб етади.

• Абу Райҳон Беруний

• Табиат ва унинг объектив қонунлари
• мавжудлигига шубҳа қилмаган.
• Табиат муттасил ўзгариш
• ва ривожланишда бўлади,
• материя нарсалар шаклини
• ўзи яратади ва ўзгартиради,
• жон (тафаккур, маънавий
• ҳодисалар) тананинг
• муҳим хоссасидир, деб ҳисоблайди.

• Тажриба, эксперимент борлиқни
• билиш усулларидан бири

• Тажрибада олинган билим
• айрим меъёрларга мувофиқ
• ишончли билимдир

• Кузатувчи кузатилаётган ҳодисани
• у юз бераётган жойда идрок этади.
• Бинобарин, кузатиш у ёки бу
• ҳодисани унинг муайян кўринишида
• қайд этади. Кузатишларнинг
• эски маълумотлари объектнинг
• ҳақиқий кўрсаткичини анча бузиб
• ифодалаши мумкин.

• Беруний Шарқда астрономия
• кузатиш асбобларини яратиш
• техникасининг вужудга келиши
• ва ривожланиши тарихида
• етакчи ўринлардан
• бирини эгаллайди

• Асарлари:
• “Қадимги халқлардан қолган ёдгорликлар”,
• “Ҳиндистон”, “Минералогия”

• Ибн Сино (980 – 1037)

• Асарлари:
• «Тиб қонунлари»,
• «Билим китоби»,
• “Донишнома”,
• “Хай ибн Якзон”

• Табиат азалий ва абадийдир,
• унинг қонунлари ўз-ўзидан ўзгармайди
• ва инсон уларни англаб етишга
• қодир, жон тана фаолияти
• билан белгиланади ва
• унинг индивидуал умрбоқийлиги
• мумкин эмас

• Таълимоти:

• Ибн Сино моддий дунё
• предметларини сезгилар
• манбаи деб ҳисоблаб,
• уларнинг объектив табиатини
• ташқи моддий дунё инъикоси
• сифатида ёритади

• Сезги материянинг
• хоссалари ва олий
• шаклларидан бири

• Ибн Сино кўриш ҳақидаги таълимотни ишлаб чиқди. Кўриш жараёнини тушунтирар экан, у айни вақтда Платоннинг бу борадаги таълимоти асоссиз эканлигини кўрсатади. Ибн Сино ёруғликни кўришнинг асосий воситаси сифатида алоҳида қайд этади