Фалсафий антропология -инсон ҳакидаги таълимот

ҒАРБ ФАЛСАФАСИДА ИНСОН

• Ғарб тафаккурида инсонга нисбатан
• юқорида қайд этилган ёндашувлар
• билан бир қаторда табиат, космос муаммолари ҳам
• қадимдан муайян ўрин эгаллаб келади. Бунда инсонга
• Улкан дунёдаги бир зарра сифатида
• қаралади. Аммо дунёга нисбатан космоцентрик
• ёндашув антик фалсафа
• ривожланишининг илк босқичларига кўпроқ
• хосдир. Дунёнинг мазкур талқинига мувофиқ
• биринчи ўринга Суқрот давридаёқ
• фалсафанинг диққат марказидан ўрин олган
• инсон ҳақида мулоҳаза юритиш учун ҳам тегишли
• замин ҳозирловчи дунё ва космос
• муаммолари чиқади.

• XIX асрдан бошлаб Европа фалсафий
• тафаккури Ф.Шеллинг, А.Шопенгауэр,
• М.Штирнер, С.Кьеркегор, Ф.Ницше, Н.Бердяев,
• А.Бергсон каби файласуфларнинг саъй-ҳаракат-
• лари билан инсон мавжудлигини индивидуал ва
• тарихий муайянлаштириш сари юз бурди.
• Ҳаёт, сезгилар, хоҳиш-ирода, иррационаллик
• тушунчалари махсус фалсафий таҳлил предме-
• айланди ва кейинчалик экзистенциализм,
• тига интуитивизм ва персонализм
• фалсафасида ривожлантирилди

ФАЛСАФИЙ АНТРОПОЛОГИЯНИНГ
ВУЖУДГА КЕЛИШИ
ВА РИВОЖЛАНИШИ

• Фалсафий антропология инсоннинг алоҳида борлиқ
• манбаи сифатида келиб
• чиқиши, тадрижий ривожланиши ва мавжудлигининг
• ўзига хос хусусиятларига доир фалсафий
• қарашларни акс эттиради.