Falsafa asoslari

Insonning go‘zalligi. Insondagi go‘zallik aksariyat hollarda uning xulqi, odobi, axloqi va fazilatlari bilan belgilab kelinadi. Estetik tafakkur tarixida inson go'zalligi jism (tana) va ruhiyat masalalari bilan izohlangan. Bu boradagi fikr-mulohazalarning asosida insonning tashqi ko‘rinishi hamda axloqiy fazilatlariga bo‘lgan munosabat masalasi yotadi. Inson go‘zalligiga bu tariqa yondashuvning muayyan sabablari bor. Birinchidan, go‘zallikning inson shaklidagi ko‘rinishida yagona, mutlaq va tugal timsol


332





mavjud emas. Ikkinchidan, insonlarning go‘zallik haqidagi qa- rashlari turlicha bo‘lib, ular vaqt o‘tishi bilan o‘zgarib boradi, ya’ni nisbiylik tabiatiga ega. Kishilarning go‘zallik haqidagi idea- li ana shu o‘zgarishlarning birlamchi sababidir. Odatda inson- ning tashqi go‘zalligiga nisbatan yuzaki munosabat bildiriladi; tashqi go‘zallik shaxsning chinakam «Men»ini namoyon qilishiga to‘sqinlik qiluvchi, o‘tkinchi hodisa sifatida qaraladi. Ammo, in- son go‘zalligiga nisbatan bunday yondashuv bahsli. Chunki, in- sonning tashqi go‘zalligi muayyan holatlarda shaxsning o‘zigagina emas, balki boshqalarning faoliyatiga ham ijobiy ta'sir ko‘rsatadi.

Insonning botiniy go‘zalligi uning odob, xulq va axloqiy fazilatlari bilan belgilanadi. Bu nafosat ilmida xulqiy go‘zallik deb ataladi. Inson xulqiy go‘zalligining takomillashuvida axloq falsafasining muhabbat va ezgulik kabi tushunchalari asosiy me- zon hisoblanadi.