Файзуллаев Саидкамол КЎнгил изҳори биринчи китобим ибтидо

БАҲОР ЁМҒИРИ
Қора булутларнинг сўнгсиз қўшини,
Осмон қалъасини олди эгаллаб.
Момақалдироқ ҳам бошлар ишини,
Гумбурлаган саман отин эгарлаб.

Само саҳнасида бўлади пайдо,

Ёрдам қўлин чўзар дўстига чақмоқ.
Бутун коинотни айлайди шайдо,
Ниш урар тупроқнинг кўксига чақмоқ.

Зумда етиб келиб олис макондан,

Шамол қўшилади жангга шу онда.
Ёмғир ўқларини отар осмондан,
Бу жангни кўрмаган қолар армонда.

Қишки уйқусидан энди уйғониб,

Майсалар ишқалар кўзларин аста.
Қора булутлардан томчилар томиб,
Сийпалар чечаклар юзларин аста.

Жамийки табиат уйғонар секин,

Азим дарахтлатдан зарра тошгача.
Сизга ёқадими, билмадим, лекин,
Баҳор ёмғирининг гашти бошқача.
ИШҚ ДЕГАНЛАРИ
Сен туфайли ҳамроҳ бўлдим, дўст тутиндим қайғу билан,
Ҳаётимга раҳна солдинг ишқ аталмиш оғу билан,
Аввал тўқнаш келмагандим бундай ажиб туйғу билан,
Жафоси кўп, давоси йўқ - ишқ дегани шудир балки...

Ойни кўкда деб ўйлардим, ерда ҳам ой бор экан,

Гўзалликда таъриф етмас кўп хушчирой бор экан,
Ошиқ диллар висол кутиб доим интизор экан,
Жафоси кўп, давоси йўқ - ишқ дегани шудир балки...

Бағритош ёр билмас дардим, айёрона кулиб борар,

Ишқ оташи юрагимни кундан кунга тилиб борар,
Ҳаётимнинг саҳифаси ғам-андуҳга тўлиб борар,
Жафоси кўп, давоси йўқ - ишқ дегани шудир балки...
СЕВГИМ
Эгаллади қурум тоза юракни,
Айрилиқ куйдирди роса юракни,
Бошлаб, тугатмадинг чала эртакни,
Ортингда зор қолди безабон севгим.

Кўнгил дарёсининг тўлқини ларзон,

Дунё бозорида муҳаббат арзон,
Меҳр гулларининг рангги зафарон,
Бевафо қўлида берди жон севгим.

Ёлғон меҳринг айлар яро бахтимни,

Нима қилай сендан айро бахтимни,
Еллар олиб кетди аъло бахтимни,
Бахтиқаро бўлди шодумон севгим.