Ёзувчи ўзи беқиёс ишон ган, ягона ҳақиқат деб бил

Бухоро
Сен яшагин...
(“Тушда кечган умрлар" романини ўқиб)
Бу дунё аслида бир бозор экан.
Кимга тикан, кимга лолазор экан.
Яхшига кун й ўғу доим хор экан,
Рустам, сен дунёга т упуриб кетдинг!
М уҳаббат аслида бир р уё эрур,
Бу боғда қа р ға л а р булбулгўёдир.
Ғуборсиз бахт эса ноёб гиёҳдир,
Рустам, сен шу бахтни қидириб кетдинг!
Рустам, сен яшагин, Ш аҳнозанг бўлай.
Бу ғам ли дунёда ғам боданг бўлай.
П аймонанг бўлай мен, парвонанг бўлай.
Рустам, сен яшагин, яшагин фақат!
Гулрух Ёрматова,
Қарши Д авлат университ ет и талабаси
“Звезда Востока” журналининг 1984 йил 3-сонида 
“Дела земны е” (“Дунёнинг ишлари”) қиссангизни ўқидим. 
Қандайдир осойишта мамнуният билан ўқиб чиқдим. Асар- 
даги ҳамма гаплар рост экан, чин юракдан ёзилгани кўриниб 
турибди.
У ткир Х ош и м ов. 
'Я р и м аср дафтари*

---

Қиссани ўқиш асносида ўзим ҳис қилган покиза туйғулар 
учун Сизга чин дилдан миннатдорчилик билдираман. Бу 
асар онангизга қўйилган гўзал ҳайкалдир!
Сизга узоқ умр, саломатлик ва эзгулик тилайм ан”.
И.А.Меркурьева,
Рус тили ва адабиёт и ўқит увчиси (нафақада).
Челябинск шаҳри, 545-почт а қутиси.
1984 йил 3 июл
***
Қадрли, Ўткир ака!
Сиз билан анча йил бурун шаҳар м аданият саройида уч- 
рашганман. Яқинда сизнинг “Ўзбеклар” номли китобингиз- 
ни ўқиб чиқдим.
Ҳар 
бир 
ҳикоянгиздаги 
қаҳрамонлар 
портретига 
моҳирлик билан жило бергансиз. Характер хусусиятларини 
равон, содда тилда бергансиз. Гарчи Сиз ҳикояларингиздаги 
қаҳрамонлар прототипига бадиий сайқал берган бўлсангиз- 
да, улар ҳаётда ҳам жуда кўп учрайди. Ҳатто, мен билан 
ёнма-ён яш айди десам, хато бўлмас. Китобингиздаги Оти- 
нойи “Махдлланинг аяси” номида телевизорда берилган энг 
эсда қоларли, қанча кўрса, ўқиса, эскирмайдиган спектакл 
эди. Эркин Комилов Искандарни маҳорат билан ўйнаган.
“Дунёнинг иш лари” асарингизни ўқиб мен ҳам “Онамни 
эслаб” номли шеърий китобимни эълон қилдим. Онамнинг 
илтижодек айтилган: “Ўғлим, бир расмга тушайлик”, деган 
армонли гапи ҳамон бўғзимга йиғи бўлиб тиқилади.
Сиз ўзбекнинг дардини, армонларини, орзу-умидларини 
қаламга олгансиз. Улар оппоқ, фариш танамо, ҳаёли, иболи 
ўзбек онаси бўлиб қолаверади.
“Ўзбеклар” номли китобингиздаги “Аждаҳога дуч келган 
адиб”ни хдяжонсиз ўқиб бўлмайди. Кўз олдимда даҳшатли 
ўттизинчи ва урушдан кейинги йиллар тасвирланган. Ста­
лин вафотигача бўлган даврда, қанчадан-қанча олтин бош- 
лар Сталиннинг кескир болтаси билан узилди. Ўша йиллари 
истеъдод, адабиёт, санъат, зиёлилар қон ичра қолди.
Отам ҳожи Абдусамад сартарош бўлган. У киши 
Шаҳрисабздан биринчи бўлиб, “Буюк ипак йўли” орқали
376 
'Я р и м аср дафтари*. Ў т к и р Ҳ о ш и м о в

---

карвон билан Саудияга хдж сафарига кетадилар. Етти йил- 
дан сўнг она юртга шу карвон билан қайтиб келадилар. 
Деҳқончилик қилиб кун кечирадилар.
1937 йил отамни қамоққа олишиб, уйимизни тин- 
тув қилишганида, Куръон билан “Ҳазрати Адҳам” китоби 
чиққани учун беш йилга кесилиб, Зангиота туманида жазо- 
ни ўтайди.
Мен эса онам ёрдамида ўқидим. Сиз тасвирлаган она 
тимсолини, аввало, онамда кўрганман, десам хато бўлмайди. 
Олийгох^и битириб, узбек тили ва адабиёти муаллими 
бўлдим. Жуда кўп шогирдларим бор. 1975 йилдан бери ижод 
қиламан. Республика, вилоят, туман газеталарида қатнашиб 
тураман. Бекорчи, иғво, бўҳтон ёзгандан кўра, ёмон бўлса 
ҳам, ўзинг учун шеър ёзганинг маъқул. Жумладан, “Адабиёт 
бор” деган шеъримда шундай сатрлар бор: