Ey, farzand

JAMOAT NAMOZINING FAZILATI

Ey, farzand!

Payg‘ambarimiz (s.a.v.) marhamat etadilar:

«Bomdod namozini jamoat bilan o‘qigan kishining yuzi qiyomat kuni o‘n to‘rt kunlik oyday bo‘ladi. Peshin va asr namozlarini jamoat bilan o‘qigan kishi uchun Alloh ming safdan iborat farishtalar guruhini vazifalantiradiki, ular qiyomatgacha o‘sha kishi uchun tasbehotda bo‘ladilar. Shom namozini jamoatda o‘qigan kishi mahshargohda payg‘ambarlar bilan birga bo‘ladi. Kim xufton namozini jamoat bilan o‘qisa, mahshar maydonida o‘sha kishi bilan Alloh orasida parda qolmaydi».

Jamoat bilan aloqasi bo‘lmagan kishi jannatga kirmaydi. Jamoatni uzrsiz tark etish mumkin emas.

Namozini butunlay tark etgan kishi Allohning g‘azabidan qutulolmaydi.

Bomdod namozini tark etgan kimsadan imon bezordir. Peshin namozini uzrsiz tark etgan kimsadan payg‘ambarlar bezordirlar. Asr namozini tark etgan kimsadan Qur’oni karim bezordir. Shom namozini tark etgan kimsadan farishtalar bezordir. Xufton namozini tark etgan kimsani Alloh himoyasiga olmaydi.

Ey, farzand!

Har narsaning nuri bor. Din nuri — besh vaqt namozdir. Namoz ayni vaqtda din tirgagi va libosidir. Har narsani buzguvchisi bor. Dinni buzuvchi — namozni tark etmoqdir. Namozni tark etgan - dinining binosini qulatgan bo‘ladi.

Kim jamoat bilan namoz o‘qishni sevsa, Alloh ham uni sevadi. O’sha qulini farishtalarga ham sevdiradi. Namozida davom etgan banda Allohning yo‘lida, rizoligida bo‘ladi.

Rasululloh (s.a.v.) marhamat etadilar:

«Bir kishi bomdod namozini jamoat bilan o‘qib, peshindan oldin vafot etsa, Alloh o‘sha bandaning shirkdan tashqari barcha gunohlarini kechiradi.

Peshin namozini o‘qisa-yu, asr namoziga yetolmasdan vafot etsa, Alloh o‘sha qulini mag‘firat qiladi. (Mahshar kuni huzurida gunohsiz qabul qiladi).

Asr namozini jamoat bilan o‘qib, shom namoziga yetolmay vafot etsa, Alloh undan muhaqqaq rozi bo‘ladi».

Shom namozini jamoat bilan o‘qib, xufton namoziga yetmasdan vafot etgan kishiga mahshar maydonida Ibrohim alayhissalom yo‘ldosh bo‘ladi.

Xufton namozini jamoat bilan o‘qib, bomdod namoziga yetmasdan vafot etgan namozxon jannatda Alloh jamolini ko‘rmoq bilan sharaflanadi. Ey, farzand!

Besh vaqt namozni jamoat bilan o‘qishga g‘ayrat qilish kerak. Namozdan yaxshiroq, undan savobliroq ibodat yo‘q. Mo‘min namozini tark etishi mumkin emas. Uni faqat imoni bo‘lmagan yoki imoni juda sust va shaqovat ahli tark etadi. Munofiqlar esa ora-chora o‘qib, jamoatdan qochadi.

Bomdod namozini jamoat bilan o‘qigan namozxon jangda necha-necha o‘lkalarni fath etganning savobiga erishadi.

Peshin namozini jamoat bilan o‘qigan kishi o‘n ikki yil uzlatga (yolg‘izlik) chekinib, ibodat qilganning savobiga noil bo‘ladi.

Asr namozini jamoat bilan o‘qigan namozxon muhtojlarni to‘ydirganning savobini oladi.

Shom namozini jamoat bilan o‘qiganga juda ko‘p ajr bor. Qur’onni hatm etganning savobi yoziladi.

Xufton namozini jamoat bilan o‘qigan odam bilan Alloh taolo o‘rtasida mahshar kuni parda qolmaydi.

Ey, farzand!

Jamoat bilan namoz o‘qishni sevgin!

Imom bilan birga ilk takbir aytganga Alloh maxsus baroat (hujjat) beradi. O’sha baroatda jahannamdan qutilgani, jannatda unga ko‘shk hozirlangani yoziladi. Bunday kishi birinchilar qatorida jannatga kiradi.

Rasululloh (s.a.v.) shunday marhamat etadilar:

«Bomdod namozi bilan xufton namozini jamoat bilan o‘qimoqdan ko‘ra afzalroq savob bo‘lmaydi.

Odamlar bu haqiqatni bilsalar edi, namozlarining farzlarini jamoat bilan o‘qishga beparvo bo‘lmasdilar».

Jamoat bilan o‘qilgan namozlarning savobi jamoatning ko‘pligaga ham bog‘liq. Ikki kishi bir yerda jamoat bo‘lib namoz o‘qisa, ular jamoat savobiga sazovor bo‘ladi. O’n kishidan ziyoda jamoat namozining savobini Allohning O’zi taqdirlaydi.

Alloh bir qudsiy hadisda shunday marhamat etadi:

«Bandam menga hech bir ibodat bilan jamoat bo‘lib o‘qigan farz namozidagidek yaqin bo‘lmaydi». Sunnat namozini qoldirmaslik lozim. Bir hadisi qudsiyda Alloh marhamat etadi:

«Bandamning ko‘zlari, quloqlari, qo‘llari, oyoqlari va butun vujudi namoz o‘qiyotganda Mening amrimda bo‘ladi».

(Ya’ni banda namoz o‘qiyotganda bor vujudi bilan Allohning amrini bajarayotgan bo‘ladi. Bu qanday go‘zal hol! Bu qanday tengsiz ibodat! Allohu Akbar!) Payg‘ambarimiz (s.a.v.) marhamat etadilar:

«Alloh jannati a’loda bir guruh hurlarni yaratdi, ularni inju, yoqut, zabarjad kabi bezaklar bilan ziynatladi. Ulardan: «Sizlar kimlar uchun yaratildingiz?» deya so‘ralganda, ular:

«Besh vaqt namozini jamoat bilan o‘qiydiganlar uchun yaratildik. Endi ularning bizga yetishlarini kutmoqdamiz», deydilar».

Ey, farzand!

Ibn Abbos (r.a.) bir kun Payg‘ambarimizdan (s.a.v.) so‘radilar: «Ey, Allohning Rasuli! (s.a.v.) Alloh huzurida amallarning eng sevimlisi qaysi?»

Rasululloh (s.a.v.) shunday javob berdilar:

«Uch amal barcha amallardan sevimliroqdir:

1. 
   Vaqtida va jamoat bilan o‘qilgan namoz.
   
2. 
   Ota-onaga yaxshi muomala va xizmatlarida qusur qilmaslik.
   
3. 
   Zarur bo‘lganda haq yo‘lida din (va vatan) uchun jang qilmoq». Rasululloh (s.a.v.) buyuradilar:
   

«Bir kishi qiyomat kuni men bilan birga bo‘lishni va birga jannatga kirishni istasa, besh vaqt namozni jamoat bilan o‘qishda davom etsin». Ey, farzand!

Muazzin azon aytishi bilan darhol masjidga borib, jamoat bilan namoz o‘qishga harakat qilish lozim. Azon tugaguncha gaplashmaslik kerak. Bu haqda Payg‘ambarimiz (s.a.v.) shunday deydilar:

«Ey, sevimli sahobalarim! Qiyomatgacha keladigan ummatlarim! Azonni eshitganingizda joyingizda to‘xtangiz. Azon bitguncha boshqa narsa bilan mashg‘ul bo‘lmasdan uni tinglangiz».

Azon tinglashning savobi sanagan bilan tugamaydi. Azon tinglashni odat qilgan kishiga jannatda yuksak daraja beriladi. Azon tinglashni odat qilgan kishining gunohlari to‘kiladi. Bu fursatni qo‘ldan bermaslik lozim.

Payg‘ambar (s.a.v.) marhamat etadilar;

«Bir kishi vaqti kirgan namozini o‘qib, keyingi namozi uchun o‘zini hozirlasa, o‘sha kishi uchun ko‘klardagi farishtalar Allohga shunday murojot etadilar:

«Yo Robbiy! Bu qulingning gunohlarini afv et! Bu qulingga rahmating va marhamating bilan nazar

qil!»

Bomdod namozi omonat namozdir. Uni o‘qiganni Alloh o‘z himoyasiga oladi.

Bir kun Yusuf ibn Hajjoj bir kishidan g‘azablanib, uni o‘ldirmoqchi bo‘ldi, yonidagi kishiga uning bo‘ynini uzishni amr etdi, u kishi jazolanuvchidan: «Bomdod namozini o‘qidingmi?» deb so‘radi. U o‘sha kunning bomdod namozini jamoat bilan o‘qiganini aytdi. Uni o‘ldirmasdan Hajjojning yoniga keltirdi. Hajjoj nechun o‘ldirmaganini so‘radi. U kishi shunday dedi:

«Men otamdan eshitdim. Otam Umardan (r.a.) eshitganini aytdi. Umar (r.a.) Payg’ambarimizdan (s.a.v.) eshitganlar.

Payg‘ambarimiz (s.a.v.) shunday marhamat qilganlar: «Bomdod namozini jamoat bilan o‘qigan kishi o‘sha kun Alloh himoyasi ostida bo‘ladi!»

«Ey, Hajjoj bu zotni shuning uchun o‘ldirmadim», dedi. Hajjoj u zotni ozod qildi. Bu Allohning rahmati emasmi?! Allohu Akbar! Namoz karomatlari sanash bilan tugamaydi. Jamoat bilan namoz o‘qishdan gofil qolmaslik kerak.

Bir kun bir zot Rasulullohning (s.a.v.) yonlariga kelib:

«Ey, Allohning Rasuli (s.a.v.)! Madinaning ilon, chayonlari ko’p. Uyim ham masjiddan xiyla uzoq. Men darrandalardan juda qo‘rqaman. Namozlarimni uyimda yolg‘iz o‘qishimga ruxsat berasizmi?» dedi. Rasululloh (s.a.v.) unga shunday buyurdilar:

«Albatta jamoatga kelishingiz kerak!»

Sog‘lom kishi jamoatni tark etishi yaxshi ish emas. Yurishga imkonsiz kishi bundan mustasnodir. Shiddatli yog‘ingarchilik va dushmandan qo‘rqish ham shunday.