E. Heminguey “Quyosh bari bir chiqaveradi” Kirish

Ikkinchi kitob

Sakkizinchi bob

Men Bret bilan u San-Sebast'yandan qaytib kelgandan keyingina uchrashdim. Ungacha o’sha yerdan Koncha ko’rfazi tasvirlangan otkritka oldim. "Jonginam! Bu yer juda ajoyib va sokin. Hammaga salom aytib qo’y. Bret" deb yozgandi u.

Robert Konni ham anchadan beri ko’rmadim. Frensis Angliyaga jo’nab ketganini eshitgandim, Kon esa bir necha haftaga shahardan hali o’zi bilmaydigan tomonga yo’l olmoqchi bo’layotganini, ammo o’tgan qish faslida kelishib olganimizdek, men bilan birga Ispaniyaga, baliq oviga, albatta, borishini bildirib xat yo’llabdi. Adresini uning bankchisidan surishtirib bilishimni yozibdi.

Bret yo’q, g’am-anduh to’la yuragini yoraverib bezor qiladigan Kon ham yo’q, hatto tennis o’ynashim ham shart emasligidan quvonib yuribman, ammo qiladigan yumushlarim juda ko’p edi. Ko’pincha poygalarda bo’lardim, do’stlarim bilan birga tushlik qilardim, so’ng yarim kechagacha redaksiyada qolib ketardim. Iyun' oyining oxirida Bill Gorton bilan Ispaniyaga jo’nab ketish oldidan ko’proq material to’plab kotibda qoldirmoqchiydim. Bill Gorton Parijga yetib kelib, bir necha kun menikida yashadi-da, Venaga jo’nab ketdi. U g’oyat xursand edi. Gapiga qaraganda, Shtatlar ajoyib ekan, N'yu-York g’aroyib ekan. Teatr mavsumi dabdabali o’tibdi, yarim og’ir vaznli bokschilar orasida yorqin yulduzlar paydo bo’libdi. Ularning har biri kuchga to’lib, vazni oshgach, hatto Dempsning o’zini ham mag’lub eta olishi mumkin emish. Bill hayotdan mamnun edi. U keyingi kitobi bilan bir talay pul ishlabdi, endi bundan ham ko’p pul topishga harakat qila-yotganmish. Parijda biz vaqtimizni ko’ngilli o’tkazdik, keyin u Venaga jo’nab ketdi. Bill uch haftadan so’ng qaytib kelgach, biz Ispaniyaga baliq oviga, keyin esa

Pamplonga fiestani" ko’rgani borishimiz lozim edi. U Vena ajoyib ekan, deb yozdi. Keyin Budapeshtdan otkritka keldi: “Jeyk, Budapesht g’aroyib ekan”,- deb yozibdi. So’ng telegramma. "Dushanba kuni yetib boraman", degan tele-grammasini oldim.

U dushanba kuni kechqurun yetib keldi. Taksi to’xtaganini eshitdimu, deraza yoniga borib uni chaqirdim. Bill qo’lini silkib, chamadonlarini ko’tardi-da, zinapoyadan chiqa boshladi. Zinapoya oldiga chiqib chamadonlaridan birini qo’lidan oldim.

- Qalay, sayohating yaxshi bo’ldimi?-so’radim undan.

- Juda soz,- dedi u.- Budapesht g’oyat mo’jizakor shahar ekan.

- Vena-chi?

- Unchalik emas, Jeyk. Unchalik emas. Men kutgandek yaxshi emas.

- O’zi nima bo’ldi?- Stakan va sifon olib stolga qo’ydim.

- Mast edim, Jeyk. Mast edim.

- G’alati bo’lipti-ku!- Ol, mana buni ich. Bill peshonasini artib qo’ydi.

- Ha, xayratomuz ish bo’ldi,- dedi u.- Qanday yuz berganini o’zimam bilmayman. He yo’q, be yo’q, to’satdan shunaqa bo’b qoldi.

- Ko’p mast bo’ldingmi?

- To’rt kun Jeyk. Roppa-rosa to’rt kun.

- Axir, qayerda bo’lganiyding?

- Eslolmayman. Senga otkritka jo’natuvdim. Bunisi yodimda.

- Yana biror ish qildingmi?

- Bilolmadim. Balki, qilgandirman,

- Xo’sh, keyin nima bo’ldi? Aytaver.

- Hecham eslolmayapman. Yodimga tushganini aytib bo’ldim.

- Xo’sh, xo’sh, yana. Mana buni ichib bir eslab ko’r.

- Balki, biror nima yodimga tushib qolar,- dedi Bill.- Bokschilar musobaqasi esimga tushyapti. Vena mukofoti uchun ulkan musobaqalar bo’ldi. Habash qatnashuvdi. Habashni yaxshi eslayapman.

- Xo’sh, keyin-chi?

- Ajoyib habash. Tigr Flauersga o’xshaydi-yu, ammo undan to’rt karra yo’g’on. To’satdan hamma qo’liga ilinganini otaboshladi. Mendan boshqa. Habash venalikni endi yerga ag’dargandi. U qo’lqopli qo’lini ko’tardi. Nutq so’zlamoqchi bo’ldi. G’oyatda olijanob ko’rinishda edi habash. U gapira boshlagandi, oq tanli venalik bokschi uni bir urdi. Habash esa oq tanli venalik bokschini nakout qildi. Shunda hamma o’rnidan turib stullarni irqitdi. Habash uyiga bizning mashinada ketdi. O’zining pal'tosini olishga ulgurmabdi. Menikini kiydi. Endi hammasini esladim. Katta sport oqshomi bo’lgandi.

- Xo’sh, nima bilan tugadi?

- Xabashga kiyimlarimdan u-buni vaqtincha berdim-da, u bilan pulini undirgani bordik. Bizga zalning to’s-to’paloni chiqib ketgani uchun xabash ulardan qarz bo’lib qolganini aytishdi. Kim tarjima qilib turuvdi? Menmidim?

- Sen bo’lmasang kerak.

- To’g’ri. Men emas. Boshqa odam. Uni professor, deb atagandik, shekilli. Endi esladim uni. Muzikaga o’qiyotgan ekan.

- Xo’sh, oqibati nima bo’ldi?

- Hech nima bo’lmadi, Jeyk. Bu olamda haqiqat yo’q. Xabash mahalliy chempionga taslim bo’lishga va'da bergandi, dedi impressario. Xabash shartnomani buzganmish. Venalik chempionni Venada nakout qilish mumkin emasmish. "Ey, xudoyim-e, qirq minut davomida qilgan ishim - faqat unga yutqazishga urinish bo’ldi, janobi Gorton,- dedi habash.- Oq tanli bu bolakay menga zarba beraman deb o’zini o’zi abgor qilib qo’ydi. Unga tirnog’imni ham teggizganim yo’q".

- Pulni undirdinglarmi?

- Bir tiyin ham berishmadi, Jeyk. Bor-yo’g’i undirganimiz habashning kiyimi bo’ldi. Soati ham yo’qolibdi. Ajoyib habash. Venaga bormasligim kerak edi. Yomon shahar, Jeyk. Yomon shahar.

- Habash nima qildi?

- Kyol'nga qaytib ketdi. O’shatda yasharkan. Uylangan. Farzandlari bor. Xat yozib turishga, qarzga bergan pulimni qaytarib yuborishga va'da berdi. Ajoyib habash. Adresini adashtirib yubormagan bo’lsam kerak.

- Umid qilamiz.

- Ha, mayli, yur, ovqatlangani boramiz,-dedi Bill.- Yoki yana safar taassurotlaridan eshitmoqchimisan?

- Aytaver.

- Ketdik ovqatlangani.

Biz pastga tushib, Sen-Mishel' xiyoboniga chiqdik. Iliqqina iyun' oqshomi edi.

- Qayoqqa boramiz?

- Orolda ovqatlanamizmi?

- Mayli.

Xiyobon bo’ylab pastlikka tushdik. Den-Fer-Roshero ko’chasi bilan xiyobon chorraxasida xuddi kiyimlari shamol" da xilpirab turgani tasvirlangan ikki erkakning qay" kali bor edi.

- Bularning kimligini bilaman.- Bill to’xtab qay" kalni tomosha qildi.- Bu janoblar farmakologiyani o’ylab topishgan. Meni chalg’itmay qo’yaqol. Parijingni qadr qiymatini bilaman. Yo’limizda davom etdik.

- Anavi o’yinchoqlarni qara,- dedi Bill.- Bittasini sotib olmaysanmi? Anavi kuchukni?

- Yuraqolsang-chi,- dedim men.-Xurmachangdan ortig’ini ichibsan-da.

- Chiroyli kuchukcha ekan,- dedi Bill.- Xonangga chiroy bag’ishlagan bo’lardi.

- Yuraqolsang-chi.

- Atigi bitta kuchuk olaylik. Aslini surishtirsang, albatta, unga tupurdim. Lekin gapimga kiraqol, Jeyk. Atigi bitta kuchuk olaylik.

- Ketdik.

- Bittasini sotib olsang, keyinchalik xursand bo’lasan. Shunchaki tovar almashish bo’ladi. Sen pul berasan. Senga o’yinchoq kuchuk berishadi.

- Qaytishda olamiz.

- Mayli. Seningcha bo’laqolsin. Keyin pushaymon bo’lasan. Unda mening aybim bo’lmaydi. Yo’lda davom etdik.

- Nega dabdurustdan kuchukni yoqtirib qolding?

- Doim kuchuklarni yaxshi ko’raman. O’yinchoq kuchuk" larning ishqibozi bo’lib qolganman. Biz do’kon yonida to’xtab, bir stakandan ichdik.

- Shak-shubhasiz, ichkilik joni-tanim,- dedi Bill.- Senga ham shunday qilish xalaqit bermasdi, Jeyk.

- Mendan bir yuz qirq to’rt ochko ilgarilab ketgansan.

- Ruhingni tushirma. Hech qachon ruhingni tushirma. Omadimning siri ana shunda, hech qachon ruhimni tushirmayman. Odamlar oldida hech qachon ruhimni tushirmay" man.

- Qayerda ichishga ulgira qolding?

- "Kriyon"ga kirgandim. Jorj bir qancha kokteylni aralashtirib beruvdi. Jorj - buyuk odam. Omadining siri nimada ekanini bilasanmi? Hech qachon ruhini tushirmaydi.

- Yana uch ryumka perno ichsang ruhing tushib ketadi.

- Odamlar oldida ruhimni tushirmayman. Agar shunaqa bo’layotganimni sezsam darrov jo’nab qolaman. Bamisoli mushukdek.

- Xarvi Stounni qaerda ko’ruvding?

- "Kriyon"da. Xarvi biroz tushkunlikka berilibdi. Uch kun hech nima yemabdi. Umuman ovqatlanishni to’xtatibdi. Mushukdek odamovi bo’lib qolibdi. Qayg’uli hol.

- U durust yigit.

- Ajoyib yigit. Bari bir, mushukdek odamovi bo’lmagani ma'qul edi. Ko’ngilsiz hol.

- Kechqurun nima qilamiz?

- Menga bari bir. Faqat tushkunlikka berilmasam bas. Balki bu yerda yaxshi qaynatib pishirilgan tuxum bordir? Agar pishgan tuxum bo’lsa, orolga sudralib bormasak ham bo’lardi.

- Topgan gapingni qara,- dedim men.- Lazzatli ovqatlardan yeb kelamiz.

- Shunchaki taklif qildim-da,- dedi Bill.- Orolga bormoqchimisan?

- Ketdik.

Biz xiyobon bo’ylab yo’limizda davom etdik. Izvosh bizni quvib o’tdi. Bill orqasidan qarab qoldi.

- Anavi izvoshni ko’ryapsanmi? Xuddi shunaqa o’yinchoq buyurtirib senga Rojdestvo hayiti'da sovg’a qilaman. Barcha do’stlarimga bittadan shunaqa sovg’a ulashaman.

Bizni taksi quvib o’tdi; ichida o’tirganlardan biri bizga qo’lini silkidi, so’ng kabina derazasini chertib shoferga to’xtashni buyurdi. Mashina yo’lka yonida to’xtadi. Taksida Bret o’tirgan ekan.

- Notanish go’zal jonon bizni o’g’irlab ketmoqchi,- dedi Bill.

- Xello!- dedi Bret.- Xello!

- Tanishinglar: Bill Gorton, ledi Eshli. Bret Billga jilmayib qo’ydi.

- San-Sebast'yandan hozirgina yetib keldim. Hatto yuvinib olishga ham ulgurganim yo’q. Bugun kechqurun Maykl yetib keladi.

- Juda soz. Biz bilan ovqatlanasiz-da, so’ng uchalamiz uni kutib olgani boramiz.

- Yuvinib olsam bo’lardi.

- Qo’yavering! Qani, ketdik.

- Cho’milib olishim kerak edi. U to’qqizdan oldin kelmaydi.

- Unday bo’lsa, yuring, oz-ozdan ichamiz-da, keyin cho’milaverasiz.

- Bu boshqa gap. Oqilona fikr. Taksiga o’tirdik. Shofer o’girilib qaradi.

- Shu yaqin oradagi mayxonaga haydang,- dedim men.

- Yaxshisi, "Klozeri"ga boraqolaylik,- dedi Bret.- O’sha joyning yaramas kon'yagini hecham icholmayman-da.

- "Klozeri-de-Lil"ga haydang. Bret o’girilib Billga yuzlandi.

- Bu vabo shahriga kelganingizga ko’p bo’ldimi?

- Xuddi shu bugun Budapeshtdan yetib keldim.

- Budapeshtda qalay bo’ldi?

- Juda soz. Budapesht g’aroyib ekan.

- Undan Venani so’rang.

- Vena g’oyatda g’alati shahar ekan,- dedi Bill.

- Parijga juda o’xshab ketadi,- Bret unga jilmayib qaragandi, ko’zining burchaklarida ajinlar paydo bo’ldi.

- To’g’ri,- dedi Bill.- Xuddi shu daqiqalarda Parijga juda o’xshaydi.

- Ha, sizga yetib olish qiyin.

"Klozeri" kafesining ayvonidan joy oldik. Bret o’ziga sodali viski buyurdi, men ham shunaqasini buyur" dim. Bill esa yana bir ryumka perno so’radi.

- Ahvollaring qalay, Jeyk?

- A'lo darajada,-dedim men.-Bo’sh kunlarimni juda soz o’tkazdim.

Bret menga tikilib qoldi.

- Jo’nab ketib ahmoqlik qildim,- dedi u.- Parijdan jo’nab ketish g’irt telbalikning o’zi ekan.

- Safaring ko’ngilli o’tdimi?

- Yomon emas. Lekin unchalik vaqtichog’liq qilib bo’lmadi.

- Tanishlarni ko’rdingmi?

- Yo’q, deyarli hech kimni uchratmadim. Umuman ko’chaga chiqqanim yo’q.

- Nahotki cho’milmagan bo’lsang?

- Yo’q. Hech nima qilmadim.

- Venaga o’xshab ketadi,-dedi Bill. Bret ko’zlarini qisib, unga qarab qo’ydi.

- E-ha, Venada nimalar bo’lganini endi fahmladim. Bret unga yana jilmayib qo’ydi.

- Do’stingiz juda yoqimtoy ekan, Jeyk.

- Durust yigit,- dedim men.- U tasqara o’yinchoqlar yasash bilan shug’ullanadi.

- G’urbatda, boshqa mamlakatda yurganimda shunaqa qilganman-da,- dedi Bill.

- Yana bir qultumdan ichamiz-da, keyin menga ruxsat,- dedi Bret.- Iltimos, taksiga odam yuboring.

- Ana, qanchasi turibdi. Shundoqqina ro’paramizda.

- Ha, mayli.

So’nggi marta bir ryumkadan ichib, Bretni taksiga o’tqazdik.

- Esingizdan chiqmasin, soat o’nlarda "Selekt"da uchrashamiz. Do’stingiz ham kelaversin. Maykl ham bo’ladi.

- Albatta boramiz,- dedi Bill.

Mashina qo’zg’olib, Bret bizga qo’lini silkib xayrlashdi.

- Mana buni jonon ayol desa bo’ladi,- Bill.- Rosayam jozibali ekan. Maykli kim o’zi?

- Bret turmushga chiqmoqchi bo’layotgan yigit.

- Qoyil,- deb qo’ydi Bill.- Nuqul xuddi ana shunaqa ayollar bilan tanishish peshonamda bor ekan-da. Ularga nima yuborsam ekan? Chiroyli qilib ishlangan poyga otlardan yuborsammikan?

- Yur, ovqatlanamiz.

- Unvon borligi rostmi?- mashina bizni Sen-Lui oroliga olib ketayotganida surishtirib qoldi Bill.

- Ha-da, sulolalar shajarasi kitobiga yozib qo’yilgan.

- Qoyil!

Biz orolning narigi chekkasidagi Lekont xonimning restoranida ovqatlandik. Restoranda amerikaliklarning ko’pligidan bir chekkada joy bo’shashini kutib turdik. Kimdir Lekont xonimning restoranini Parijning hali amerikaliklar oyog’i yetmagan sohil bo’yidagi ajib bpr go’sha sifatida tasvirlab, amerikancha ayollar klubidagi ro’yxatga kiritib qo’ygani uchun ham biz choragi kam bir soat stol bo’shashini kutdik. Bill bu yerda 1918 nilda, sulh e'lon qilingan paytda ovqatlangan ekan, Lekont xonim uni quchoq ochib kutib oldi.

- Meni tanib qolgani uchun ham stolga ega bo’lgapimiz yo’q,- dedi Bill.- Lekin u ajoyib ayol.

Stol ustiga qoyilmaqom qilib tayyorlangan taomlar: ko’k no’xotli qovurilgan tovuq, ezib pishirilgan kartoshka, xushxo’r salat, olma pirogi va pishloq keltirib qo’yishdi.

- Restoraningizga qadam bosib bo’lmaydi-ya,- dedi Bill Lekont xonimga.

- Nima ham qilardim,- dedi u qo’llarini yoyib.

- Bunaqada ja boyib ketasiz.

- Umidim shundan.

Kofe bilan bir ryumkadan kon'yak ichib, hisob-kitob qilishni so’radik. Bu yerda, odatda, toshqalam taxtachasiga bo’r bilan yozilgan hisob-kitobni keltirib ko’rsatisha-di, bu esa, shubhasiz, restoran "ajoyibot"laridan biri hisoblanadi.

Hisoblashib bo’lib, Lekont xonim bilan qo’l olishib xayrlashdik-da, eshik tomon yurdik.

- Keyingi paytlarda mutlaqo ko’rinmay qoldingiz, janobi Barns,- dedi Lekont xonim.

- Vatandoshlarim bu yerda haddan tashqari ko’p ekan.

- Nonushta qilgani keling. O’shanda unchalik gavjum bo’lmaydi.

- Xo’p. Albatta kelaman.

Biz orolning Orlean sohiliga qaragan o’sha narigi chekkasidagi daryoga hoshiyadek bo’lib turgan daraxtlar ostida sayr qildik. Daryo ortida eski uylarning yarim vayrona devorlari ko’zga tashlanadi.

- Ularni buzib tashlashadi. O’sha yerdan ko’cha o’tarkan.

- Shunaqaga o’xshaydi,- dedi Bill.

Biz butun orolni aylanib chiqdik. Bug’ bilan yuradigan kemacha chiroqlarini porlatib, qop-qora daryo bo’ylab tez va sassiz o’tdi-yu, ko’prik ostida ko’zdan yo’qoldi. Oqimning pastki tomonida Bibi Maryam jomesi tun og’ushida osmonga bo’y cho’zib turibdi. Betyun sohilidan chap qirg’og’iga taxta ko’prik orqali o’tayotganimizda jomening suvdagi aksini tomosha qildik. Bu yerdan orol qop-qora, daraxtlar soya kabi ko’rinadi, uylar osmonga cho’zilib ketgandek tuyuladi.

- Bari bir, go’zal,- dedi Bill.- Qaytib kelganim" ga juda xursandman.

Ko’prikning yog’och panjarasiga suyanib olib daryoning yuqori tomonidagi ulkan ko’priklar chiroyiga mahliyo bo’lib turdik. Suv sathi sip-silliq, qop-qora edi. U chayqalib ko’prikning ustunlariga urilardi. Bir yigit bilan bir qiz yonginamizdan o’tib ketishdi. Ular quchoqlashib olishgandi.

Biz ko’prikdan o’tib, Kardinal Lemuan ko’chasidan tikka yuqoriga ko’tarildik. Piyoda yurib, Kontreskarp maydoniga yetib keldik. Daraxtlarning barglari orasidan yoysimon fonuslar yorug’i tushyapti, daraxtlar ostida esa jo’nashga hozirlangan avtobus turibdi. "Xushchaqchaq negr" kafesining ochiq eshigidan muzika sadolari eshitilmoqda. "Ishqibozlar kafesi"ning derazasidan qara" gandim, rux qoplangan uzun peshtaxtaga ko’zim tushdi. Tashqarida, ayvonda ishchilar vino ichib o’tirishibdi.

"Ishqibozlar kafesi"ning oldi ochiq oshxonasida xizmatchi ayol kartoshka qovuryapti. Yonginasida go’sht dimlangan dekcha turibdi. Xizmatchi qo’lida bir shisha qizil vino ushlab olgan qariyaga go’sht solib beryapti.

- Ichging kelyaptimi?

- Yo’q,- dedi Bill.- Yetar endi.

Biz Kontreskarp maydonidan o’ngga burilib, qadimgi baland uylar orasidagi tekis tor ko’cha bo’ylab ketdik. Uylarning bir xillari oldinga chiqib ketgan, boshqalari ichkariga chekingan. Biz Po-de-Fer ko’chasidan yurib Sen-Jak ko’chasiga yetib oldik, keyin Val'-de-Gras kasalxonasining cho’yan panjaralari yoqalab janub tomon yurdik-da, Dyu-Por-Royal' xiyoboniga chiqdik.

- Endi qayoqqa boramiz?- so’radim men.-"Selekt"ga kirib Bret va Maykl bilan chaqchaqlashib o’tiramizmi?

- Ha, mayli.

Biz Dyu-Por-Royal' xiyobonidan yurib, Monparnas xiyobonigacha yetib bordik, keyin "Klozeri-de-Lill"ni, De-mua, Lavinya restoranlari va barcha kichik kafelarni ortda qoldirib, "Rotonda"ning ro’parasidagi ko’chani kesib o’tdik-da, "Selekt"

kafesiga yetib oldik. Maykl o’rnidan turib, istiqbolimizga peshvoz chiqdi. U ancha qoraygan, ko’rinishidan benihoya mamnun edi.

- Xello, Jeyk - dedi u.- Xello! Xello! Ahvollaringiz qalay, do’stim?

- Siz bag’oyat to’lishibsiz, Maykl.

- O, nimasini aytasiz! Nihoyatda semirib ketdim. Hech nima bilan ishim bo’lmadi, faqat sayr qilib yurdim. Ertalabdan kechgacha sayr qildim. Onam bilan choyxo’rlik qilayotganda atigi bir ryumkadan ichaman xolos.

Bill bar tomon o’tdi. U baland kursida oyog’ini chalishtirib o’tirgan Bret bilan suhbatlashdi. Bret paypoq kiymagandi.

- Sizni ko’rganimdan g’oyat xursandman, Jeyk,- dedi Maykl.- Bilasizmi, biroz kayfim bor. G’alati voqea. Burnimga qarang. Uning qanshari qontalash bo’lib qolgandi.

- Allaqanday kampirning chamadoni tufayli mana shunaqa bo’lib qoldi,- dedi Maykl.- Unga yordamlashmoqchi bo’lib, yuqoridagi chamadonlarini olib bermoqchi bo’luvdim - hammasi ustimga ag’darilib tushdi. Bret ko’zlarini qisib uzun mushtugi bilan uni imlab chaqirdi.

- Kampiri tushmagurning chamadonlari ustimga shunaqayam ag’darildiki, asta qo’yaverasiz,- deb qo’ydi Maykl.- Yuring, Bretning oldiga boraylik, U bag'oyat latofatli. Sen - jozibali ayolsan, Bret. Mana bu shlyapang qayerdan kelib qoldi?

- Do’stim sovg’a qiluvdi.

- Judayam xunuk ekan.

- Ha, albatta, endi biz badavlatmiz,-dedi Bret.- Aytgandek, Bill bilan tanishmisan? G’oyat sezgirsiz-da, Jeyk.-U Mayklga yuzlandi: Bu - Bill Gorton. Mana bu mast esa - Maykl Kembell. Janobi Kembell - sinib, tomog’igacha qarzga botgan kishi.

- Gapingni qara. Bilasizlarmi, kecha Londonda sobiq sherigimni uchratib qolgandim. Anavini, meni laqillatib, ketgan odamni.

- Xo’sh, nima dedi?

- Bir stakan vino bilan mehmon qildi, xolos. Rad etgim kelmadi. Bilasanmi, Bret, shunaqayam latofatlisan-ki! Go’zalsan-a, to’g’rimi?

- Go’zal emish. Mana shu burnim bilan-a!

- Jozibador burun. Burningni menga ko’rsat. Qarang, nega endi jozibador bo’lmas ekan?

- Nahotki uni Shotlandiyada qoldirib kelishning iloji bo’lmagan bo’lsa?

- Bret, uyga ertaroq ketaylik.

- Bemaza bo’lma, Maykl. Yon-atrofda odamlar o’tirishibdi.

- Bret jozibali-a, to’g’rimi? Sizning-cha, qanday, Jeyk?

- Bugun kechqurun boks bo’ladi,- dedi Bill.- Birga bormaysizmi?

- Boks,- takrorladi Maykl.- Kim kimga qarshi tusharkan?

- Ledu bilan yana allakim.

- Ledu ajoyib bokschi,- dedi Maykl.- Tomosha qilishga borardimu, lekin ilojim yo’q-da,- u o’zini tutib olishga urindi. -Mana bu bilan uchrashuvga kelganman. Menga qara, Bret, o’zingga yangi shlyapa sotib ol.

Bret fetrdan ishlangan shlyapasini bir tomonga bostirib, jilmayib qo’ydi.

- Ikkalangiz boksga boraveringlar. Men janobi Kembellni uyga olib ketishim kerak.

- Mast emasman,- dedi Maykl.- Salgina kayfim bor xolos. Menga qara, Bret, sen munchayam latofatlisan-a.

- Ketaveringlar,- dedi Bret.- Janobi 'Kembell avrashni boshlayapti. Namuncha muloyim bo’lib qolmasang. Maykl?

- Eshityapsanmi, sen jozibadorsan.

Biz ular bilan xayrlashdik.

- Afsuski, sizlar bilan birga ketaolmayman-da,- dedi Maykl.

Bret kulib yubordi, Eshikka yetgach, o’girilib qaradim. Peshtaxtaga qo’lini tirab olgan Maykl Bret tomon engashib bir nimalar deyapti. Bret unga xotirjam qarab tursa-da, ko’zlari kulib boqardi.

- Xo’sh, nima qildik? Boksga boramizmi?-so’radim ko’chaga chiqqach.

- Ketdik,- dedi Bill.- Faqat yayov bormaymiz.

- Maykl ma'shuqasini ko’rib, es-hushidan ayrilib qolibdi,- dedim taksiga o’tirgach.

- Buning uchun uni ayblab bo’lmaydi,- dedi Bill.