Dinshunos olimlar bu oqimni mutaassib, ya’ni ekstremist mafkuraga asoslangan harakat deb ataydi

Tojikiston yoshlari orasida islomning salafiy oqimiga ergashayotganlar ko’payib borayotgani bu mamlakat rahbarlarini tashvishga solib qo’ygan. Salafiylar islom dini vujudga kelganida qanday e’tiqod qilingan bo’lsa, bugun ham unga shunday amal qilish kerak deb hisoblaydi.
Dinshunos olimlar bu oqimni mutaassib, ya’ni ekstremist mafkuraga asoslangan harakat deb ataydi.
Respublika Bosh prokurori Bobojon Boboxonov salafiylar qonunni buzsa, ularning faoliyati taqiqlanadi deya ogohlantirmoqda. Tojikiston Ichki ishlar vaziri Maxmadnazar Soliyev esa jamoatchilikni salafiylar harakatiga qarshi turishga chaqirmoqda.
Islomga amal qiluvchi Tojikiston yoshlari keyingi yillarda Salafiy oqimiga qo’shilib bormoqda.
Ulamolarga ko’ra, “Salafiylar” – Islomning sunniy mazhabidagi, aqidasi fundamentalistik nazariyaga tayanuvchi oqim. Tojikistonda ko’zga ko’ringan ulamolardan biri Hoji Akbar To’rajonzodaning aytishicha, bu oqim yaxshi moliyalangan va mohir boshqarilganda jamiyatga xavf tug’dirishi mumkin. Unga ko’ra, respublikaning ayrim rahbarlari farzandlari ham salafiylar orasida. To’rajonzodaning ta’kidlashicha, Tojikistonda salafiylar chet eldan moddiy ta’minot oladi.

Xo’jand Davlat Universiteti o’qituvchisi Norali Dehqonovning aytishicha, salafiylar vahobiylarning bir ko’rinishi bo’lib, “Hizb-ut-Tahrir”dan farqi yo’q.

“Salafiylar yangi nom, niqob ostidagi guruh sifatida paydo bo’ldi. Ularni tashkil qiluvchi, boshqaruvchi, maqsadga eltuvchi va ta’minlovchilar vahobiylar va “Hizbchi”lar. Ularni qo’llayotganlar Arabiston va G’arb mamlakatlari. Ko’zimizga do’st ko’ringani bilan orqa tomondan ish olib borishi mumkin bu davlatlar”,- deydi N. Dehqonov.

Mullo Badriddin ismli kishining aytishicha, salafiylarning aksari 25-30 yoshlargacha bo’lgan namozxonlar bo’lib, sho’rolar davridan so’ng aqidasi shakllangan yoshlardir. Uning fikricha, respublikada yetakchi mafkuraning yo’qligi sabab yoshlar diniy oqimlarga kirib ketmoqda.

«Keyingi ikki yil orasida turli masjidlarda kuzatishlarimga asoslanib ularni 50 ming atrofida chamalayman”, - deydi Mullo Badriddin.

Jome masjidlaridan birining so’fisi Shayx Saidahmad tashviqot-targ’ibot tufayli oradagi nizolar yo’qolganini ta’kidlaydi.

“Masjidda ular bilan sanu manga ham borishgan paytlari bo’lgandi. Chunki “Omin”ni baqirib aytgandan keyin qariyalar o’qiyotgan namozlarini unutib qo’yib, asablari buzilib, achchiqlari chiqqandan nima qilishlarini bilmay qolgan darajaga borgan edi. O’zlarini bilag’on ko’rsatib, mahzabimizdagilarni nazarlari ilmay qo’ygan edi. Ehson Boboning chiqqan maqolalaridan keyin bular bari to’g’ri yo’lga kirib, chollarga ozor bermayapti,”- deydi So’fi Saidahmad.

Ba’zi kuzatuvchilarga ko’ra, salafiylar Tojikistonda 3-4 yildan beri tashviqot olib bormoqda. Rasmiylarning salafiylarga qarshi targ’ibotini hozir respublika matbuotida tez-tez ko’rish mumkin. Yoshlar orasida salafiylarga ixlosning ortgani hukumat rahbarlarini tashvislantiradi. Manbalarning bildirishicha, viloyat prokurorlari salafiylarni hatto masjidga kiritmaslikka chaqirgan.

Zafarabod nohiyasining Jomiy mahalla qo’mitasi raisi Mavjuda Sig’izboyeva yoshlar turli diniy oqimlarga kirib ketayotganligi sababini og’ir iqtisodiy holat va ularning targ’ibot-tashviqotdan chetda qolayotgaida ko’radi.
“Elektr toki bo’lmayotganligi sabab televizor ko’rish yo’q. Ilgari gazeta-jurnallarga obuna bo’lishar edi. Hozirgi vaqtda bunga qiziqish kam. Shuni uchun ham bolalarimiz yo’ldan chiqdi,”- deydi mahalla qo’mitasi raisi Mavjuda Sig’izboyeva

Nomini bildirishni istamagan salafiylardan birining aytishicha, kelajak ularnikidir va ular endi baqirmasdan, jim turib yengishni o’rgandilar. 2.8§ RADIKALIZM – IJTIMOIY XAVFLI ILLAT

Radikalizm biror-bir oqim yoki guruh nomi bo'lmay, siyosiy vayronkorlik
maqsad qilingan umumiy harakatdir. Shu boisdan siyosiy va ijtimoiy institutlar
faoliyatiga tahdid soluvchi har qanday guruh radikal kayfiyatdagi oqim sifatida
baholanadi. Radikalizm umum e'tirof etilgan bunyodkor, ezgu an'analar, azaliy
qadriyatlarni inkor qiladi va keskin harakatlarni yoqlaydi. Tarixiy manbalarga
e'tibor qaratilsa, avval mo'tadil islohotlar tarafdorlari ham «radikal» sanalgan.
Masalan, Buyuk Britaniyada «Islohotlar to'g'risidagi Bill» (1832)ning muxoliflari
radikallar, deyilgan. Keyinroq, utilitarizm asoschilaridan I.Bentam va uning
safdoshlari «falsafiy radikallar» deb nomlandi.
Har bir davr radikallarining o'zlariga xos chiqishlari bor. Jumladan, o'rta
asrlar va keyingi davrlarda radikalizm demokratiya shiorlari bilan chiqdi. Uning
tarafdorlari (Lokk, Russo va boshqalar) notabiiy ijtimoiy munosabatlar va
sharoitlarni radikal ko'rinishdagi tartiblar bilan almashtirish g'oyasini ilgari surdi.
Ularga qarshi o'laroq, anarxistlar jamiyatda huquqni himoya qiluvchi idoralar
ortiqcha ekani, buning o'rniga, inson erkini tubdan kengaytirish lozimligini yoqlab
chiqdi. Bundan ko'rinadiki, anarxizm tarafdorlari inson erkiga ko'proq ahamiyat
qaratib, inson xatti-harakatlarini cheklamaslik tabiiy tartibni vujudga keltirishini
ta'kidlagan. Bu qarashning natijasi o'laroq bugungi kunda aksar g'arb
mamlakatlarida gedonizm avj olmoqda.
Ularning g'oyaviy rahnamosi U.Godvin fikricha, inson aql-zakovat va
erkinlik ramzidir. Shunday ekan, uning erkini cheklash emas, aksincha, cheksiz
erkinlik berish lozim. Bu g'oya bugungi kunda tobora avj olayotganining targ'iboti,
aslida. Zero, gedonizm ham radikalizm singari insonlarga xohish va istaklarga erk
berishga undaydi. Nimaning evaziga bo'lsa ham. Qanday bo'lsa ham. Kimning
hisobidan bo'lsa ham.
Radikalizm jamiyatdagi ijtimoiy hayotning ham nazariy, ham amaliy
muammolarini hal qilishda kuch ishlatishni – zo'ravonlik g'oyasini qo'llabquvvatlaydi.
Bu, ayniqsa, zamonaviy radikalizmga xos xususiyatlardan bo'lib
48
qolmoqda. Bunda zo'rlik maqsadga yetishishning oson usuli, deb qaralmoqda.
Shuning uchun ular tinch yo'l bilan hal etilishi mumkin bo'lgan muammolar
yechimida ham kuchdan, zo'ravonlikning turli ko'rinishlaridan foydalanishga
intiladi.
Aksariyat davlatlarning o'tish davrida ko'pincha iqtisodiy, siyosiy va
ma'naviy tanglik yuz beradi. Shuning uchun bu o'lkalarda odatda radikalizm avj
oladi. Demakki, ekstremizm ravnaq topishi uchun zamin hozirlanadi. Chunki bu
turdagi radikalizm ekstremizmning nazariy manbai bo'lib xizmat qiladi.
Zamonaviy radikalizmning yana bir xususiyati muammolar yechimida kuchqudratdan
foydalanishga moyillikning aqliy mehnat vakillari orasida
kuchayayotganidir. XX asrda yuz bergan ilmiy-texnik taraqqiyot aqliy mehnat
vakillari miqdorining keskin oshishiga olib keldi, ammo aytish kerakki, bu o'sish
ular moddiy hayotining yaxshilanishiga, turmush darajasining ko'tarilishiga doim
ham olib kelayotgani yo'q. Chunki iqtisodiy inqirozning tadrijiy davomi bo'lgan
ijtimoiy pasayish va ma'naviy tanglik davrida ziyolilarning lyumpenlashuvi
kuchayadi. Bu esa, o'z navbatida, ilm ahli orasida radikal kayfiyatning avj olishiga
sabab bo'ladi.
Radikallar hokimiyatga intiladi. Ular bunga kuch bilan erishishga intilar
ekan, tarixiy manbalarning guvohlik berishicha, radikallar hokimiyat tepasiga
kelgan taqdirda ham, ularning hukmronligi uzoqqa cho'zilmaydi. Masalan, ayni
qurolli qo'zg'olon natijasida hokimiyat tepasiga kelgan bolsheviklar yetmish yildan
ortiqroq hukmronlikdan so'ng tarix sahnasidan uloqtirib tashlandi. Bu uzoq
kutilgan tarixiy voqelik bo'lib, natijasi avvaldan bashorat qilingan va muqarrar edi.
Sho'rolarning sobiq mustabit tuzumi o'rnida tashkil topgan mustaqil davlatlar
rivojlanishining dastlabki bosqichida radikal oqimlar faoliyatidan chetda qolmadi.
Chunki mustabit tuzumning olib borgan mahdudlik siyosati natijasida tiashqaridan
biror-bir g'oya va mafkura kirib kela olmagan bo'lsa, istiqlol ular uchun eshiklarni
lang ochib berdi. Bundan foydalangan yot mafkuralar o'z ta'sir doirasini bu
mamlakatlarda kengaytirishga intildi. Radikal kayfiyatdagi oqimlar ulardan
ayrimlarida hatto fuqarolar urushini keltirib chiqardi. Bunda ko'plab milliy, diniy
49
nizolarga sabab bo'lgan siyosiy radikalizm din niqobi ostida namoyon bo'ldi. Shu
bois diniy-siyosiy oqimlar islom davlati qurish – Payg'ambarimizdan meros qolgan
xalifalik davlatini qayta tiklash shiorlari bilan chiqib, jamiyatning siyosiy, ijtimoiyiqtisodiy
va ma'naviy-ma'rifiy rivojini to'xtatishga, bu jarayonni ortga – o'rta
asrlarga qaytarishga intilayotgani nafaqat ular faoliyati kuzatilayotgan yurt, balki
butun dunyo uchun o'ta xatarlidir.
Xullas, diniy aqidaparastlik va u asosda shakllanadigan ekstremizm ham
radikalizmning bir ko'rinishi hisoblanadi. Ayon bo'layotirki, diniy radikalizm ham
bor. Uning mazmun-mohiyati radikalizmning boshqa ko'rinishlari kabi o'zining
maqsadlariga qarshi boradigan – to'g'ri kelmaydigan har qanday oqim va
qarashlarga nisbatan murosasizlik, jamiyat taraqqiyoti va millat manfaatlariga zid,
g'ayriinsoniy g'oya va qarashlarni ilgari surishida namoyon bo'ladi. Eng yomoni,
radikalizmning har qanday ko'rinishi milliy va diniy qadriyatlar ildiziga bolta
uradi, jamiyatni inqirozga yetaklaydi, har turli notinchliklarni keltirib chiqaradi.
Shu sababdan buyuk ajdodlarimiz vasatiylik – har bir ishda o'rtamiyonalikka
targ'ib qilishgan. Zero, o'rtamiyonalik baxtli hayot garovidir. Terrorizm – jamiyatda beqarorlik keltirib chiqarish, aholi keng qatlamlarida vahima va qoʻrquv uygʻotishga qaratilgan siyosiy kurashning oʻziga xos usulidir. U yashirin (konspirativ) ruhdagi tashkilotlar tomonidan beqarorlik keltirib chiqarish orqali hokimiyatni egallash maqsadida amalga oshiriladi. Terrorchi guruhlar jamiyatda aholining keng qatlami nomidan harakat qilayotgandek taassurot uygʻotish maqsadida diniy shiorlardan niqob sifatida foydalanadilar. 
Terrorizmning eng asosiy xususiyatlaridan biri ushbu harakat tarafdorlarining “Kuch ishlatish va zoʻravonlik davlatni qulatuvchi va hokimiyatga erishishni osonlashtiruvchi parokandalikka olib keladi”, degan gʻoyaga asoslanib harakat qilishlaridir. Terrorizmning yana bir xususiyati hech qanday urush boʻlmayotgan, demokratik institutlar faoliyat koʻrsatayotgan, tinchlik hukmron jamiyat sharoitida muqobil usullarni atayin inkor etgan holda, siyosiy masalalarni zoʻrlik yoʻli bilan hal qilishga intilishda koʻrinadi.
Oʻzbekiston mustaqilikka erishgach, mazkur hudud turli manfaatdor kuchlarning nishoniga aylandi. Siyosiy maqsadlarni din niqobi ostida amalga oshirishga intiluvchi diniy-ekstremistik va terrorchilik guruhlari mintaqaga suqilib kirishga harakat qildilar. Diniy ekstremizm va terrorizmga qarshi kurashish uchun mustahkam asosga ehtiyoj sezildi. 2000 yil 15 dekabrda Oʻzbekiston Respublikasining “Terrorizmga qarshi kurash toʻgʻrisida”gi Qonunining qabul qilinishi davlatimiz suvereniteti va xalqimiz farovonligi, yurtimiz taraqqiyotiga katta tahdid soluvchi terrorizmga qarshi kurash borasida katta qadam boʻldi.
Terrorizm (lotincha “qoʻrqitish”, “vahimaga solish”) – aholining keng qatlamlarida vahima va qoʻrquv uygʻotish, jamiyatda beqarorlik keltirib chiqarish orqali davlat hokimiyatini egallash maqsadiga qaratilgan jinoiy faoliyatdir. Hozirgi davrda u global miqyos kasb etib, xalqaro terrorizm shaklini oldi. Bunday shaklda u xalqaro ijtimoiy-siyosiy aks-sado beradigan qoʻporuvchilik sifatida namoyon boʻlmoqda. 
Diniy ekstremizm – jamiyat uchun anʼanaviy boʻlgan diniy qadriyatlar va aqidalarni rad etish, ularga zid boʻlgan gʻoyalarni aldov va zoʻrlik bilan targʻib qilishga asoslangan nazariya va amaliyotni anglatadi.
Ekstremizm va terrorizm bir-biri bilan bogʻliq boʻlgan yagona jarayonning birin-ketin rivojlanadigan bosqichlaridir.
Diniy-ekstremizm kelib chiqishining birinchi va asosiysi sababi mutaassib fikr va qarashlarning paydo boʻlishidir. Mutaassiblik muayyan gʻoyalarning toʻgʻri ekaniga qattiq ishonish, ularga mukkasidan ketish, “oʻzgalar” va “oʻzgacha” qarash va gʻoyalarga murosasiz munosabatda boʻlish, boshqa firqa va mazhablarni butunlay rad etgan holda, ularni tan olmaslikda namoyon boʻladi. Mutaassiblik barcha davrlarda turli din va yoʻnalishlar orasida keskin nizo va toʻqnashuvlar kelib chiqishiga sabab boʻlgan.
Ayni paytda, dunyoviy va diniy bilimlarning sayozligi, sof diniy tushunchalarning asl mazmunini bilmaslik ham diniy ekstremistik gʻoyalarning tarqalishiga sabab boʻlishi mumkin.
Yuqorida qayd etilganidek, diniy ekstremistik tashkilotlarning aksariyati oʻz nomini muqaddas islom dini bilan bogʻlashga urinadi. Ular oʻzlarini “najot topgan guruh”, qolgan musulmonlarni esa kofir deb hisoblaydilar. 
“Islom” soʻzining lugʻaviy maʼnolaridan biri “tinchlik” boʻlib, u hech qachon buzgʻunchilikka, qotillikka undamagan va undamaydi ham. Zamonaviy terrorchilar esa buzgʻunchilik va qotillik, odamlarni dahshatga solishni oʻzlarining maslaklariga aylantirib olganlar.
Qurʼoni karimda begunoh odamlarning joniga qasd qilish qoralanadi. Jumladan, “Niso” surasining 93-oyatida bunday marhamat qilinadi: “Kimda-kim qasddan bir moʻminni oʻldirsa, uning jazosi jahannamda abadiy qolishdir. Yana unga Alloh gʻazab qilgay, laʼnatlagay va unga ulkan azobni tayyorlab qoʻygay”. 
Hadislarda ham bu borada koʻplab xabarlar kelgan. Jumladan, Imom Termiziy rivoyat qilgan hadisda bunday deyiladi: “Rasululloh (s.a.v.): “Alloh taoloning nazdida bir musulmon kishining nohaq qatl etilishidan koʻra, yorugʻ dunyoning barbod boʻlib ketishi yengilroqdir”, dedilar”.
Hozirda dunyoda koʻplab ekstremistik va terrorchi tashkilotlar mavjud boʻlib, afsuski, ularning muayyan qismi islom dini niqobi ostida faoliyat yuritadi. Ular qatorida “al-Qoida”, “Hizbut-tahrir al-islomiy” (Ozodlik islomiy partiyasi), “al-Jihod”, “at-Takfir val-hijra” (Takfir va xijrat), “Turkiston islom harakati”, “Islomiy jihod ittihodi” (Islomiy jihod uyushmasi), “Katibatul Imam al-Buxari” (Imom Buxoriy batalьoni), “Jamoat Ansorulloh” (Allohning yordamchilari jamoasi), “Jabhatun-nusra” (Gʻalaba fronti) va “Islom davlati” kabi tashkilotlarni sanash mumkin.
Darhaqiqat, hozirgi kunga kelib diniy-ekstremistik tashkilotlar keng tarmoqli tizimga aylanib ulgurdi. Bu chuqur oʻylangan strategiyaning bir qismidir.
Avvalo, barcha ekstremistik tashkilotlar bir tadqiqot markazi, taʼbir joiz boʻlsa, “gʻoyaviy laboratoriya”lar mahsuli ekanini alohida qayd etishimiz lozim. Shu oʻrinda, diniy-ekstremistik oqimlarni bajaradigan funktsiyalariga koʻra shartli ravishda 3 guruhga boʻlishimiz mumkin. 
Birinchi guruhga kiruvchi tashkilotlarning asosiy vazifasi odamlarni goʻyoki “islomlashtirish”, “taqvoga chaqirish”dan iborat. Bunday guruhlar qatoriga “Tabligʻchilar” harakatini kiritish mumkin.
Ikkinchi guruh tashkilotlari esa aholiga mutaassiblik gʻoyalarini singdirish, ulardan muayyan gʻoya va rahnamoga ogʻishmay, soʻzsiz ergashadigan “kadr”larni tayyorlash bilan shugʻullanadi. Bunday guruhlar qatoriga “Hizbut-tahrir” kabi diniy-ekstremistik tashkilotlarni kiritish mumkin.
Uchinchi guruhga mansub harakatlar esa hech qanday asossiz musulmon diyorlarni “kufr diyori” deb eʼlon qilib, u yerdagilarni “hijrat” qilishga undash orqali turli nizo va fitna oʻchoqlariga jalb qilish, qoʻlga qurol olib tinch aholi vakillari va boshqa din vakillarini qirish orqali mintaqada urush olovini yoqish, jihod tushunchasini notoʻgʻri talqin qilish orqali yoshlarni qotilliklar qilishga chorlash bilan shugʻullanadilar. Bu guruhga barcha terrorchi tashkilotlarni kiritishimiz mumkin.
Oxirgi paytlarda dunyoning koʻplab mintaqalarini qamrab olgan terrorizm va ekstremizm bilan bogʻliq muammolar faol muhokama qilinmoqda. Terrorizm va diniy-ekstremizmga qarshi kurash Markaziy Osiyo mintaqasi, xususan, Oʻzbekiston uchun ham dolzarb masalalardan biri hisoblanadi. 
Bugungi kunda diniy-ekstremistik, terroristik guruhlar faoliyatida muhim oʻzgarishlar kuzatilmoqda. Oʻzbekiston va boshqa davlatlarda diniy-ekstremistik, terroristik harakatlarga nisbatan olib borilayotgan murosasiz yondashuv natijasida guruh aʼzolari oʻz harakatlarini ochiq namoyon etishni maʼqul koʻrmay, aksincha, xufyona targʻibot-tashviqot ishlari orqali, jumladan internet orqali oʻz gʻoyalarini tarqatish bilan faoliyatlarini jadallashtirishmoqdalar.
Gʻoyaviy jihatdan milliy manfaatlarga zid boʻlgan diniy mazmundagi mahsulotlarni respublika hududiga olib kirish va tarqatishga urinish holatlari Oʻzbekistonda ham kuzatilmoqda. Bu kabi ekstremistik ruhdagi mahsulotlarni internet va boshqa yoʻllar orqali tarqatilishi aholi tomonidan dinning notugʻri talqin etilishiga, kam maʼlumotga ega oʻquvchilar maʼnaviy ongining buzilishiga, turli eʼtiqod va qarashlarga ega boʻlgan odamlar, xususan yoshlar orasida adovat va xusumat uygʻonishiga zamin yaratmoqda. Shu bilan birga, bunday faoliyatlar hukumatga qarshi yoʻnaltirilgan va Oʻzbekiston Respublikasi milliy xavfsizligiga muayyan tarzda tahdid solishni maqsad qilgan.
20 asr oxirlarigacha diniy-ekstremizm va aqidaparastlikni tarqatish va aholi orasida yoyishning asosiy qurollari boʻlib turli adabiyot va nashrlar xizmat qilgan boʻlsa, zamonaviy texnologiya vositalari rivojlangan hozirgi davrda ommaviy axborot vositalari, ayniqsa internet tarmogʻi diniy ekstremistik va aqidaparastlik gʻoyalarini tarqatishning eng optimal va qulay manbaiga aylandi.
Shuni alohida taʼkidlash joizki, hozirda turli guruh va oqimlar tomonidan diniy ekstremizm va aqidaparastlikni targʻib qilishda, jamiyatda norozilik kayfiyatini tarqatishda ijtimoiy tarmoqlardan keng foydalanilmoqda. Internet orqali suhbat olib borish jarayonida yoshlarga “kufr diyori”, “hijrat”, “jihod”, “shahidlik”, “xalifalikni tiklash” kabi gʻoyalar singdirilib, ular turli toʻqnushuv va nizo oʻchoqlariga jalb qilinmoqda. Turli kuchlarning nogʻorasiga oʻynayotgan diniy-ekstremistik va terrorchi oqimlar tomonidan u yerlarda amaliyotni oʻtab kelgan aqidaparast, diydasi qotgan, mustaqil fikrlashdan mahrum, rahnamolarining har qanday buyruqlarini qonun deb biluvchi zombi-jangarilardan tinch mintaqalarda ham turli nizolar va beqarorliklarni keltirib chiqarishda foydalanish maqsadi bugun koʻpchilikka ayon haqiqatdir. 
Internet tarmogʻining chegara bilmasligi, sunʼiy yoʻldosh orqali efirga uzatiladigan fazoviy kanallarga toʻsiq qoʻyishning iloji yoʻqligini hisobga oladigan boʻlsak, hozirgi kunda bu kabi buzgʻunchi gʻoyalardan aholini, xususan yoshlarni asrash uchun ularda bu kabi yot gʻoyalarga qarshi maʼnaviy immunitetni hosil qilish, internet va OAV orqali mazkur guruhlarga asosli raddiyalar berish, sof diniy taʼlimotlarni yoshlarga yetkazish, ularni xalqparvarlik, vatanparvarlik, milliy va diniy qadriyatlarga sadoqat ruhida tarbiyalash muhim ahamiyatga ega ekanligi yaqqol namoyon boʻladi.
Turli buzgʻunchi oqimlarning domiga ilinib qolmaslik uchun yoshlarimiz quyidagilarga eʼtibor qaratishlari lozim:
- diniy-ekstremistik ruhdagi saytlarga kirmaslik. Bunday saytlarning alomatlari: joylashtirilgan materiallarda “hijrat” va “jihod”ga daʼvat qilish, dunyoviy hukumat va tuzumlarni kofirlikda ayblash, davlat mustaqilligi, Yangi yil, Navroʻz, 8-mart kabi bayramlarni, tugʻilgan kunni nishonlashni harom deb eʼlon qilish, Afgʻoniston, Pokiston, Iroq, Suriya kabi mamlakatlardagi jangarilarni madh etish. Shuningdek, Muhammad ibn Abdulvahhob, Ibn Taymiya, Nosiriddin Alboniy, Sayyid Qutb, Ayman az-Zavohiriy, Usoma bin Lodin, Abduvali qori, Obid qori, Rafiq qori, Rashod qori kabi aqidaparast shaxslarning kitoblari, fatvolari, audiomurojatlari, savol-javob shaklidagi maʼruzalari mavjudligi;
- ijtimoiy tarmoqlar, turli forumlarda diniy mavzuda ilmoqli, nozik savollar berib suhbatga chorlayotgan shaxslar bilan muloqotdan tiyilish, dunyoviy jamiyatni tanqid qilib, mutaasibona diniy turmush tarzini daʼvat qilayotgan shaxslar bilan umuman aloqa qilmaslik;
- elektron pochta orqali nomaʼlum shaxslardan kelgan diniy mazmundagi daʼvat va tanishuv haqidagi takliflarga javob bermaslik, yuborilgan elektron materiallarni yuklab olmaslik;
- mobil telefonlarga bilib-bilmay mutassiblik ruhidagi nashidalar (qoʻshiqlar), maʼruzalar, suratlar, videoroliklar yuklab olmaslik va tarqatmasik.
Bu holat aksariyat hollarda maktab, kollej oʻquvchilari va institut talabalari orasida kuzatiladi. Mutaassiblik va aqidaparastlik ruhidagi maʼlumotlarni bilib-bilmay yuklab olish, saqlash yoki uni boshqa shaxslarga tarqatish esa Oʻzbekiston Respublikasi Maʼmuriy javobgarlik toʻgʻrisidagi Kodeksining 1842-moddasiga muvofiq, shuningdek Jinoyat Kodeksining 2441-moddasiga koʻra “Diniy-ekstremizm, separatizm va aqidaparastlik gʻoyalari bilan yoʻgʻrilgan, qirgʻin solishga yoki fuqarolarni zoʻrlik bilan koʻchirib yuborishga daʼvat etadigan yoxud aholi orasida vahima chiqarishga qaratilgan materiallarni tayyorlash yoki ularni tarqatish maqsadida saqlash, shuningdek, diniy-ekstremistik, terrorchilik tashkilotlarining atributlarini yoki ramziy belgilarini tarqatish yoxud namoyish etish maqsadida tayyorlash, saqlash” eng kam ish haqining uch yuz baravaridan toʻrt yuz baravarigacha miqdorda jarima yoki olti oygacha qamoq yoki uch yildan besh yilgacha ozodlikni cheklash yoki uch yildan besh yilgacha ozodlikdan mahrum qilish bilan jazolanishi belgilab qoʻyilgan;
- ehtiyoj tugʻilgan diniy mavzudagi maʼlumotlarni faqat “uz” domenida rasmiy faoliyat olib borayotgan davlat va diniy tashkilotlar saytlaridan olish.
Yurtimizda tinchlik, farovonlik va millatlararo oʻzaro totuvlik hukm surmoqda. Bu bebaho neʼmatlarning qadriga yetish barchamizning burchimizdir. Bu tinchlik, taraqqiyot va farovonlik oʻz-oʻzidan boʻlayotgani yoʻq, albatta. Bu, avvalambor, Alloh taoloning bizga ravo koʻrgan cheksiz inoyati boʻlsa, ikkinchidan, hukumatimiz tomonidan vijdon erkinligi va diniy bagʻrikenglikni taʼminlashda olib borilayotgan oqilona siyosat natijasidir.
Yuqoridagi mulohaza va dalillar, diniy-ekstremizm va terrorizmning nafaqat umumeʼtirof etilgan zamonaviy qonunlar, balki islom dini asoslariga ham zid ekanini koʻrsatadi.
Shunday ekan, diniy-ekstremizm va terrorizmga qarshi kurashda barchamiz oʻz masʼuliyatimizni his etishimiz, ogoh boʻlishimiz, vatanimizning kelajagi uchun javobgar ekanimizni unutmasligimiz lozim.
S.Sharipov – Oʻz.R. Vazirlar Mahkamasi huzuridagi
Din ishlari boʻyicha qoʻmita 
Konfessiyalar bilan ishlash va ekspertiza boʻlimi boshligʻi