Давлат ташқи қарзларининг моҳияти

Ўзбекистон президенти Шавкат Мирзиёеев ҳар чиқишида: «Менга мақтовларинг, қарсакларинг керак эмас, фикр беринглар, таклиф беринглар!», — деб шунинг учун айтмоқда.
Шундай қилиб, улкан сармоялар ҳам нималарга сарфланаётганидан уни тўлайдиган эл хабардор бўлишга ҳақлидир ва демократик давлатимизда фуқаролик жамияти ўз фикрлари билан ҳатто қай соҳага сарфланиши — улкан форумлар саройлари ва «сити»ларгами ёки нураган боғча ва дори-дармонсиз касалхоналаргами — зарурлиги борасида фикр юритиши, қарорлар қабул қилишида иштирок этиши зарур. Халқимизнинг «Емаган сомасага пул тўлади», деган мақоли шу ўринда ҳақ бўлиб чиқмаслигини истардик.
Қарз барибир қарздир, Қиёматга қолмаслиги керакдир.
Ҳикмат билан бошланган сўзимизни ҳикмат билан якунлаймиз: Инсонни қарз синагани каби, иқтисодни ҳам синайди. Яҳудий халқ мақолида «Агар дўстингдан қутулмоқчи бўлсанг унга қарз бер ёки қарз ол», — дейилади. Ҳеч кимга қарам бўлмаган, ҳеч кимдан қарз бўлмаган халқ ва миллат бўлмоқ қанчалар улуғ мартабадир. Зеро, халқимиз билиб айтади: «Ғам йўқлиги — соғлиқ, қарз йўқлиги— бойликдир».