D. O‘rinbayeva m. Rahimova

 
TOG‘ GASHTI 
Kecha bir avtobus bo‘lib Marjontovga chiqdik. Yolg’iz Suyun burgut 
avtobusga  minmadi,  ko‘k  qashqasiga  minib  bordi.  Xoh  ishoning,  xoh 
ishonmang,  momojon,  dulduli  shunaqa  chopqir  ekanki,  goh  biz  bilan 
yonma-yon  boradi,  goh  quvib  o‘tadi.  Quvib  o‘tganda  tilini  chiqarib, 
bizlarni mazax qiladi. Rosa kulishdik! 

---

90 
 
Men  borgan  joyimizni  elas-elas  esladim.  Agar  yanglishmasam,  siz 
kelin  bo‘lib  tushganda  o‘tov  tikib  turgan  joylaringiz.  Tepada  Marjontov, 
pastda  archazor...  siz  ko‘p  aytar  edingiz,  momojon.  Otamlar  tog’dan 
qirg’ovul, kaklik otib kelar ekanlar. O‘zlari tosh qalab archa yoqib, kabob 
qilar  ekanlar.  Men  tentak  bo‘lsam,  yemayman,  deb  dod  solib  yig’lar 
ekanman.  Suyun  burgutni  ota-onasi  ham  o‘sha  joyda  turishar  ekan. 
O‘tovlariga chaqirishdi, mehmon qilishdi. Keyin o‘yin-kulgi bo‘ldi, taraf-
taraf bo‘lib o‘lan aytishdik. 
Esingizdami,  momojon,  kichkinaligimda siz ham  otamlarga qo‘shilib 
ko‘p o‘lan aytardingiz. Kechalari meni o‘lan aytib uxlatardingiz. 
Marjontov, Marjontov, 
Aylanayin Marjontov. 
O‘rgilayin  Marjontov,  –  deb  boshlanadigan  o‘laningizni  ayniqsa 
yaxshi ko‘rardim. 
Bu  yerda  bu  o‘lanni  bilmaydigan  birorta  bo‘z  bola,  birorta  qiz-
kelinchak yo‘q ekan. Suyun akamlar menga ham o‘lan to‘qishni o‘rgatdi. 
O‘lanim sizga yoqadimi, yoqmaydimi, bilmadim, momojon. Men uni 
Suyun  akamlarga  ko‘rsatdim.  Suyun  akamlar  kuldilar.  Bu  shunchaki  bir 
ermak,  dedilar.  Ammo  o‘lan  to‘qish  ermakdan  boshlanadi,  dedilar. 
«Yozaver-yozaver, aytaver-aytaver, axir bir kun odam bo‘lasan, dedilar». 
Shu-shu,  Burgut  desa  qizalog’ining  og’zidan  bol  tomadigan  bo‘ldi 
(195 ta so‘z).