Бошланғич таълим педагогикаси ва методикаси факулктетлари

тўн-
лик, қўли қадоқ бир деҳқон маҳдумнинг 
диҳқатини
ўзига жалб этган эди.
— Хўш, ким, ҳали сиз қншлоқдан келган кўрина-
сиз,— деди маҳдум,— қани айтинг-чи, касал нима?
Деҳқон маҳдумнинг ҳурматига ўрнидан туриб, қўл
қовуштирди:
— Ун уч таноб еримиэ бор эди, тақсир... 
Чамаси
ёнғиш бўғонда, ўттиз уч танобга ҳақ соғоннар. 
Мен
шунға араа ёздирайми, деб...
— Химмм,— деди маҳдум,— қшнлоғингизда 
оқсо-
қол йўқми?
— Бўғон мннан, тақсир... қулоқ соладиғон эмас!
Маҳдум яна бир 
мартаба деҳқонни 
бошдан-оёқ
кўздан кечирди:
— Ариза ёздиришга чақа керак бўлади, ука! Ча-
қангиз бўлмаса, оворагарчиликка арзимайди, иним.
Деҳқон белини тимирскилаб, гўё ақчасини кўрсата-
диргандек ҳаракатланди:
— Чақасиз арзага келиб жинни бўғонмнэма 
тақ-
сир!..
Маҳдум, эшонни ҳатто 
дарвозагача кузатиб 
чи-
қишга ҳам энсаси қотиб, деҳқон ёнида тўхтади:
— Нима гап, ариза ёздирдингиэми, ука?
— Йўқ, 
тақсир!— деди 
деҳқон.— Тақсирим 
шу
қовозни питиб бердилар, танобчиға кўрсататурган қо-
воз экан!
— Кўп яхши!— деди 
маҳдум.— Қалам 
учи 
бер-
дингизми?
— Йўқ. Чақа берсам олмади, тақсирим.
— Оэгина бер...
Маҳдум «озгина бергансиз» демоқчи эди, 
бироқ
«оэгина бер...» билан тилини 
тишлаб, дами 
ичига
кетишга мажбур бўлди. Чунки ҳозир меҳмонхона то-
монидан Анвар 
келиб чиққан 
ва маҳдумга 
салом