Бошланғич таълим педагогикаси ва методикаси факулктетлари

деганда 
эса нутқдаги 
сўз-нарса 
муносабатдошлиги
англашилади. Сўз-нарса муносабатдошлнгидан ташқа-
рида мослик бўлиши мумкин эмас. Нутқ аниқ бўлнши
учун сўз тил системаси ўзига биркитган маънога тўла
мос ҳолда қўлланнши зарур. Демак, 
аниқлик путқда
сўз қўллаш нормаларига амал қилишдан 
иборат. Бу
жиҳатдан аниқлик 
тўғриликнинг 
бошқача кўриннши
ҳисобланади. Баъэан нотиқ 
ўэи ишлатадиган сўзнинг
маъносини билишга унча эътибор бермайди. Натижада
сўзнинг система берган маъноси нутқда кўэда тутил-
ган маъносига мос келмайди. Кўпинча бунга бир-бирига
яқин 
нарсаларни 
англатувчн 
сўзлар 
сабаб бўлади.
Узбек тилида палаҳмон ва сапқон сўэлари 
бор. Улар
илгари экинларни ёввони қушлардан қўришда фойда-
ланилар эди. П а л а ҳ м о н —майда тош, ғ ў л а к —ота-
диган нарса, с а п қ о н эса милтиқдан 
чиқадиган то-
вушга ўхшаган товуш чиқарадпган 
нарса. 
Лекин 
у
билан тош, ғўлак отиб 
бўлмайди. 
Қуйидаги парчада
муаллиф 
уларнинг 
фарқига 
бормасдан 
ишлатган:
«... Хўш, борингки, Қувноқийнинг назмларинн нишонга
олдимоқ дей, борингки, унга сапқон отдимоқ дей. Сап-
қонимнинг ғўласи айланиб-айланиб 
ўэимга тегса-чн?»’
Кўринадики, нутқда сўз-нарса 
муносабатн бузилган,
яъни сўз нутқда кўзда тутилган нарсани англатмаганн
учун аниқликка зиён етган.
Аниқлик икки хил бўлади: нарсанинг 
аниқлиги ва
тушунча аниқлиги. Нарса