Бошланғич таълим педагогикаси ва методикаси факулктетлари

ишонч ҳосил 
қилгандан 
сўнг жўнатишга 
чақиради.
Сўзларнинг хато ёзилиши айтилмоқда бўлган фикрни
хиралаштиради, ўқувчини қийнайди: «... Яна мен деган-
дек, бу хатларингни битибсен 
ва ўқумайсен, не учун-
кнм, агар ўқур 
хаёл қилсанг 
эди, 
ўқуйолмас эдинг.
Уқуйолмагандан сўнг 
албатта 
тағйнр 
бўлур 
эдинг.
Хатипгни худ ташвиш била ўқуса бўладур, 
вале асру
■муғлақдур. Насри муаммони 
ҳеч киши 
кўрган 
эмас.
Имлонг ёмон эмас. Агарчи хили рост эмас, 
илтифотни
то 
била 
битибсен. 
Қулунжни 
ё 
билан 
битиб-
■сен. Хатингни худ ҳар тавр қилиб ўқуса бўладур, вале
бу муғлақ алфозингдин мақсуд тамом мафҳум бўлмай-
дур. Ғолибо хят битирда коҳиллигинг ҳам ушбу жиҳат-
тиндур. Такаллуф қилмай дейсан, ул жиҳатдин муғлақ
бўладур. Бундин нари бетакаллуф ва 
равшан ва пок
алфоз била бнти; ҳам сенга ташвиш озроқ 
бўлур ва
ҳам ўқиғувчига»1.
Узбек 
мутафаккир 
шоирлари 
нутқ 
маъносида
«нутқ», «тил», «сўз» атамаларини 
ишлатганлар. Бу-
лардан энг кўп учрайдигани «сўэ» атамасидир. Бу сўз
назиятга қараб тил, суз, нутқ ўрнида 
қўллана берган.
Навонй бнр шеърпда «нутқ» сўэини биз 
ишлатадиган
маънода, яъни фикрни ифодаловчн 
матн 
маъноснда
лшлатган:
1
<
Бобурнома». Тошкент, 1960, 421 - <5ет.
13
www.ziyouz.com kutubxonasi

---